DIECEZJA SIEDLECKA
27 czerwca 2022 r. Imieniny obchodzą: Cyryl, Maryla, Wadysaw
Czytania: (Am 2, 6-10. 13-16); (Ps 50 (49), 16b-17. 18-19. 20-21. 22-23); Aklamacja (Ps 95 (94), 8a. 7d)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Łuków: ważne, że potrafimy widzieć dobro
Szpital Wojewódzki w Siedlcach stawia na termomodernizację. Pomogą fundusze europejskie
Brąz w Rzymie
Akcja #sprzątaMY 2022 w Nadleśnictwie Nurzec
Krucjata Różańcowa za Ojczyznę/ZDJĘCIA/
Dębowica: żegnaj szkoło, witajcie wakacje
Łuków: burmistrz otrzymał absolutorium
Rozdajemy rodzinne zaproszenie do Lodziarni Kolorowa!
Audycja PGE. Odcinek 1 - o żeglarstwie
Potwierdzał przeglądy samochodów za łapówki. Diagnosta usłyszał kilkanaście zarzutów
Piknik rodzinny przy Miejskim Przedszkolu nr 22 w Siedlcach /ZDJĘCIA/
P. Seewald: czy niestrawne nagłówki nt. Benedykta XVI będą powtarzać się nieustannie?
Dostępne zaktualizowane vademecum postępowania w sprawach wykorzystywania małoletnich
Diecezja odwoła się od wyroku ws. byłego ks. Arkadiusza H.
Przed strażacką promocją na Jasną Górę
Licheń – Diecezjalne Dni Rodziny
Caritas Archidiecezji Wrocławskiej – rusza program opieki wytchnieniowej dla opiekunów osób niepełnosprawnych
50-lecie diecezji z udziałem nuncjusza apostolskiego w Polsce
Arcybiskup Hamburga z wizytą solidarności w Ukrainie i Polsce
Nowy kierownik Poradni Bioetycznej w Krakowie
Łk 3,1-20: Jezus z Nazaretu – w walce z grzechem świata „Mocniejszy” od Jana Chrzciciela mocą Ducha Świętego
IV NIEDZIELA WIELKANOCY: 11 MAJA (2014-05-11 06:05:46)
Dz 2,14a.36-41 Przejęli się do głębi serca. (Dz 2,37) Co za żywy obraz! I nie jest to jedyne miejsce w Piśmie Świętym, gdzie znajdujemy takie sceny. List do Hebrajczyków mówi, że słowo Boże jest „skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha” (Hbr 4,12). Na drodze do Emaus serca uczniów pałały, gdy słuchali Jezusa wyjaśniającego im Pisma (Łk 24,32). Piotr, który zaledwie pięćdziesiąt dni wcześniej wyparł się znajomości z Jezusem, teraz śmiało mówi o Nim i o dziele dokonanym przez Niego na krzyżu. W płomiennej mowie ukazuje ludziom taki obraz Jezusa, który porusza ich do głębi i prowadzi do nawrócenia.
Dz 2,14a.36-41
Przejęli się do głębi serca. (Dz 2,37)
Co za żywy obraz! I nie jest to jedyne miejsce w Piśmie Świętym, gdzie znajdujemy takie sceny. List do Hebrajczyków mówi, że słowo Boże jest „skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha” (Hbr 4,12). Na drodze do Emaus serca uczniów pałały, gdy słuchali Jezusa wyjaśniającego im Pisma (Łk 24,32).
Piotr, który zaledwie pięćdziesiąt dni wcześniej wyparł się znajomości z Jezusem, teraz śmiało mówi o Nim i o dziele dokonanym przez Niego na krzyżu. W płomiennej mowie ukazuje ludziom taki obraz Jezusa, który porusza ich do głębi i prowadzi do nawrócenia.
Spróbujmy dziś postawić się na miejscu słuchaczy Piotra. Zwróćmy się ku Jezusowi i prośmy Go, by Jego słowo dotknęło z mocą naszych serc. Wyobraź sobie, jak wyglądała egzystencja Jezusa, zanim stał się człowiekiem. Żył w radości nieba otoczony chwałą aniołów. Wszechmocny, wszechwiedzący, wszechobecny – bez żadnych potrzeb i ograniczeń. Jednak ciesząc się tym chwalebnym życiem, Syn Boży z własnej woli postanowił zstąpić na ziemię, pomiędzy nas. Pomyśl, jakim poświęceniem było dla Niego przyjęcie ludzkiego ciała. Teraz mógł doświadczać głodu, znużenia, lęku, samotności i pokus. Ten, którego adorowali aniołowie, pozwolił, aby Go znieważano, obrzucano groźbami, nienawidzono i wreszcie przybito do krzyża. Jak wielka musiała być miłość, która skłoniła Go do takiego poświęcenia! To właśnie ta miłość poruszyła serca ludzi słuchających przepowiadania Piotra i skłoniła ich do zadania pytania: „Cóż mamy czynić, bracia?” (Dz 2,37). Poznając „głębokość, szerokość i wysokość” miłości Jezusa, my także zaczniemy zadawać sobie pytanie: „Czyż mogę uczynić coś lepszego, niż oddać serce Jezusowi i iść za Nim tam, gdzie mnie prowadzi?”. „Przyjdź, Panie, i porusz moje serce. Chcę poznać radość i wolność pójścia za Tobą.” (Słowo wśród nas, 2014)
Spróbujmy dziś postawić się na miejscu słuchaczy Piotra. Zwróćmy się ku Jezusowi i prośmy Go, by Jego słowo dotknęło z mocą naszych serc.
Wyobraź sobie, jak wyglądała egzystencja Jezusa, zanim stał się człowiekiem. Żył w radości nieba otoczony chwałą aniołów. Wszechmocny, wszechwiedzący, wszechobecny – bez żadnych potrzeb i ograniczeń.
Jednak ciesząc się tym chwalebnym życiem, Syn Boży z własnej woli postanowił zstąpić na ziemię, pomiędzy nas. Pomyśl, jakim poświęceniem było dla Niego przyjęcie ludzkiego ciała. Teraz mógł doświadczać głodu, znużenia, lęku, samotności i pokus. Ten, którego adorowali aniołowie, pozwolił, aby Go znieważano, obrzucano groźbami, nienawidzono i wreszcie przybito do krzyża. Jak wielka musiała być miłość, która skłoniła Go do takiego poświęcenia! To właśnie ta miłość poruszyła serca ludzi słuchających przepowiadania Piotra i skłoniła ich do zadania pytania: „Cóż mamy czynić, bracia?” (Dz 2,37).
Poznając „głębokość, szerokość i wysokość” miłości Jezusa, my także zaczniemy zadawać sobie pytanie: „Czyż mogę uczynić coś lepszego, niż oddać serce Jezusowi i iść za Nim tam, gdzie mnie prowadzi?”.
„Przyjdź, Panie, i porusz moje serce. Chcę poznać radość i wolność pójścia za Tobą.”
(Słowo wśród nas, 2014)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
