DIECEZJA SIEDLECKA
27 czerwca 2022 r. Imieniny obchodzą: Cyryl, Maryla, Wadysaw
Czytania: (Am 2, 6-10. 13-16); (Ps 50 (49), 16b-17. 18-19. 20-21. 22-23); Aklamacja (Ps 95 (94), 8a. 7d)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Szpital Wojewódzki w Siedlcach stawia na termomodernizację. Pomogą fundusze europejskie
Brąz w Rzymie
Akcja #sprzątaMY 2022 w Nadleśnictwie Nurzec
Krucjata Różańcowa za Ojczyznę/ZDJĘCIA/
Dębowica: żegnaj szkoło, witajcie wakacje
Łuków: burmistrz otrzymał absolutorium
Rozdajemy rodzinne zaproszenie do Lodziarni Kolorowa!
Audycja PGE. Odcinek 1 - o żeglarstwie
Potwierdzał przeglądy samochodów za łapówki. Diagnosta usłyszał kilkanaście zarzutów
Piknik rodzinny przy Miejskim Przedszkolu nr 22 w Siedlcach /ZDJĘCIA/
Sytuacja na granicy polsko-białoruskiej
Dostępne zaktualizowane vademecum postępowania w sprawach wykorzystywania małoletnich
Diecezja odwoła się od wyroku ws. byłego ks. Arkadiusza H.
Przed strażacką promocją na Jasną Górę
Licheń – Diecezjalne Dni Rodziny
Caritas Archidiecezji Wrocławskiej – rusza program opieki wytchnieniowej dla opiekunów osób niepełnosprawnych
50-lecie diecezji z udziałem nuncjusza apostolskiego w Polsce
Arcybiskup Hamburga z wizytą solidarności w Ukrainie i Polsce
Nowy kierownik Poradni Bioetycznej w Krakowie
Łk 3,1-20: Jezus z Nazaretu – w walce z grzechem świata „Mocniejszy” od Jana Chrzciciela mocą Ducha Świętego
Centrum dla najmłodszych uchodźców oficjalnie otwarte
CZWARTEK XV TYGODNIA ZWYKŁEGO, 17 LIPCA (2014-07-17 06:07:29)
Mt 11,28-30 Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. (Mt 11,30) Obraz jarzma, dobrze znany słuchaczom Jezusa, dla współczesnych czytelników może być czymś zupełnie abstrakcyjnym. Jarzmo jest wykonane dla dwojga, na przykład dla pary wołów. Młode woły uczy się wspólnej pracy, zakładając im jarzmo. Kiedy próbują iść każdy w swoją stronę, jarzmo zadaje im ból, tym większy, im bardziej próbują się z niego wyrwać. W pewnym sensie staje się ono dla nich wówczas karą i ciężarem. Kiedy jednak oba idą w tę samą stronę, to samo jarzmo znacznie ułatwia im pracę. Zwykle jeden z wołów obejmuje prowadzenie, ustalając kierunek, a drugi uczy się podążać za nim. Z czasem zwierzęta opanowują sztukę chodzenia w jarzmie i nie sprawia im już ono bólu.
Mt 11,28-30
Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. (Mt 11,30)
Obraz jarzma, dobrze znany słuchaczom Jezusa, dla współczesnych czytelników może być czymś zupełnie abstrakcyjnym. Jarzmo jest wykonane dla dwojga, na przykład dla pary wołów. Młode woły uczy się wspólnej pracy, zakładając im jarzmo. Kiedy próbują iść każdy w swoją stronę, jarzmo zadaje im ból, tym większy, im bardziej próbują się z niego wyrwać. W pewnym sensie staje się ono dla nich wówczas karą i ciężarem. Kiedy jednak oba idą w tę samą stronę, to samo jarzmo znacznie ułatwia im pracę. Zwykle jeden z wołów obejmuje prowadzenie, ustalając kierunek, a drugi uczy się podążać za nim. Z czasem zwierzęta opanowują sztukę chodzenia w jarzmie i nie sprawia im już ono bólu.
To wyjaśnienie pomoże nam zrozumieć słowa Jezusa o tym, że wprzęgniecie z Nim w jedno jarzmo czyni lżejszymi nasze ciężary. W taki właśnie sposób działa jarzmo! Uczy nas ono podążać za Tym, który idzie wraz z nami i wyznacza nam kurs. Zauważamy też, co się dzieje, gdy próbujemy iść w swoją stronę – przeciwstawianie się Bożemu prowadzeniu sprawia nam ból. Jak ujął to Paweł w Dziejach Apostolskich, „wierzgając przeciw ościeniowi” (było to narzędzie, za pomocą którego kierowano wołami), jedynie poranił siebie i innych (por. Dz 26,14). Gdy jednak poszedł za Jezusem, odzyskał pokój, a jego życie nabrało sensu. Będąc tylko ludźmi, często uczymy się na własnych błędach. Jest to nierzadko bolesny proces, niemniej Jezus okazuje w stosunku do nas ogromną cierpliwość. Nigdy nie przestaje nas kochać i nieustannie wskazuje nam właściwą drogę. Wie, że będziemy Mu bardziej ulegli, gdy zakosztujemy wspaniałych owoców pójścia za Nim. On wierzy, że będziemy czynić postępy na Jego drodze. Tak, jarzmo Jezusa jest słodkie – ponieważ idzie w nim z nami Ten, który nas prowadzi. On dzieli wszystkie nasze ciężary. Zaprasza, byśmy weszli do Jego odpoczynku. Prosi nas, byśmy pozwolili Mu się prowadzić. „Jezu, chcę iść za Tobą. Chcę uczyć się od Ciebie łagodności i pokory. Naucz mnie iść tam, gdzie Ty mnie prowadzisz przez swego Ducha.” Iz 26,7-9.12.16-19; Ps 102,13-21 (Słowo wśród nas, 2014)
To wyjaśnienie pomoże nam zrozumieć słowa Jezusa o tym, że wprzęgniecie z Nim w jedno jarzmo czyni lżejszymi nasze ciężary. W taki właśnie sposób działa jarzmo! Uczy nas ono podążać za Tym, który idzie wraz z nami i wyznacza nam kurs. Zauważamy też, co się dzieje, gdy próbujemy iść w swoją stronę – przeciwstawianie się Bożemu prowadzeniu sprawia nam ból. Jak ujął to Paweł w Dziejach Apostolskich, „wierzgając przeciw ościeniowi” (było to narzędzie, za pomocą którego kierowano wołami), jedynie poranił siebie i innych (por. Dz 26,14). Gdy jednak poszedł za Jezusem, odzyskał pokój, a jego życie nabrało sensu.
Będąc tylko ludźmi, często uczymy się na własnych błędach. Jest to nierzadko bolesny proces, niemniej Jezus okazuje w stosunku do nas ogromną cierpliwość. Nigdy nie przestaje nas kochać i nieustannie wskazuje nam właściwą drogę. Wie, że będziemy Mu bardziej ulegli, gdy zakosztujemy wspaniałych owoców pójścia za Nim. On wierzy, że będziemy czynić postępy na Jego drodze.
Tak, jarzmo Jezusa jest słodkie – ponieważ idzie w nim z nami Ten, który nas prowadzi. On dzieli wszystkie nasze ciężary. Zaprasza, byśmy weszli do Jego odpoczynku. Prosi nas, byśmy pozwolili Mu się prowadzić.
„Jezu, chcę iść za Tobą. Chcę uczyć się od Ciebie łagodności i pokory. Naucz mnie iść tam, gdzie Ty mnie prowadzisz przez swego Ducha.”
Iz 26,7-9.12.16-19; Ps 102,13-21
(Słowo wśród nas, 2014)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
