Papież wezwał też do świętości europejskich chrześcijan dzisiejszych czasów, mówiąc, że ich „wkład w budowę Europy… będzie tym cenniejszy i skuteczniejszy, im bardziej oni sami będą zdolni do odnowy w świetle Ewangelii. Staną się w ten sposób kontynuatorami długiej historii świętości, która objęła różne regiony Europy w ciągu minionych dwóch tysiącleci i której najwybitniejsi tylko przedstawiciele zostali oficjalnie uznani za świętych i postawieni za wzór wszystkim. Nie sposób bowiem zliczyć chrześcijan, którzy wiodąc życie prawe i uczciwe, przeniknięte miłością Boga i bliźniego, osiągnęli na drodze różnych powołań konsekrowanych i świeckich prawdziwą świętość, bardzo rozpowszechnioną, chociaż ukrytą”.

Katarzyna pokazuje nam, że świętość porywa, obala stereotypy i jest skutecznym narzędziem ewangelizacji. Ona sama otrzymała od Boga wyjątkowe i niepowtarzalne powołanie, na które całym sercem odpowiedziała. Jednak każda świętość, także ta ukryta i na pozór nie- dostrzegalna, pociąga innych do Boga o wiele skuteczniej niż moralizowanie i narzekanie na trudne czasy. Jezus wzywa do siebie wszystkich, którzy są utrudzeni i obciążeni, aby ich pokrzepić. Zbliżając się do Niego, nabierajmy sił do dawania radosnego świadectwa, że życie w bliskości Boga jest życiem spełnionym.

„Panie Jezu, wzbudź także w naszych czasach wielkich świętych, którzy porwą innych do Ciebie. Daj też każdemu z nas pragnienie świętości, abyśmy mogli z przekonaniem świadczyć, że nie jesteś Bogiem, który zagraża, ale który daje radość i szczęście.”

1 J 1,5–2,2

Ps 103,1-4.8-9.13-14.17-18

(Słowo wśród nas, 2015)