DIECEZJA SIEDLECKA
24 stycznia 2025 r. Imieniny obchodzą: Felicja, Rafa, Tymoteusz
Czytania: (Hbr 8,6-13); (Ps 85,8 i 10.11-12.13-14); Aklamacja (J 15,16)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Turystyczna gmina Biała Podlaska /AUDIO/
Poznaliśmy mistrzów ortografii /WIDEO/
Wierni Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej w wirtualnej Pielgrzymce do Pratulina
24 stycznia – wspomnienie św. Franciszka Salezego, patrona dziennikarzy
Interreg w wodzie
Kandydat na dyrektora wybrany
Krucjata Różańcowa za Ojczyznę
Papież w orędziu do świata mediów: zawsze siejcie nadzieję
Powiat garwoliński: prosto z mostu o ostatnich zawirowaniach /AUDIO/
Nocna Pielgrzymka do Matki Bożej Budzieszyńskiej w Mokobodach
Policja szuka kierowcy, który zabił pieszego
PONIEDZIAŁEK VII TYGODNIA WIELKANOCY, 18 MAJA (2015-05-18 07:05:50)
J 16,29-33 Teraz wierzycie? (J 16,31) Przedszkolaki i nastolatki uważają zwykle, że wiedzą i potrafią już bardzo dużo. „Umiem pływać” – stwierdza z przekonaniem trzylatek. „Tak, wiem” – cedzi przez zęby nastolatka, wznosząc do nieba oburzony wzrok, gdy matka prosi ją, by była uważna za kierownicą. Jakakolwiek rada czy przypomnienie kwitowane są krótkim: „Tak, wiem”, chociaż często ten, kto to mówi, w rzeczywistości wie jeszcze niewiele.
J 16,29-33
Teraz wierzycie? (J 16,31)
Przedszkolaki i nastolatki uważają zwykle, że wiedzą i potrafią już bardzo dużo. „Umiem pływać” – stwierdza z przekonaniem trzylatek. „Tak, wiem” – cedzi przez zęby nastolatka, wznosząc do nieba oburzony wzrok, gdy matka prosi ją, by była uważna za kierownicą. Jakakolwiek rada czy przypomnienie kwitowane są krótkim: „Tak, wiem”, chociaż często ten, kto to mówi, w rzeczywistości wie jeszcze niewiele.
Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus usłyszał od swoich uczniów: „Teraz wiemy, że wszystko wiesz… Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś” (J 16,30). Był jednak świadom, że w rzeczywistości nie wiedzą, a nawet ostrzegł ich, że już niebawem rozproszą się, pozostawiając Go samego. Oto Jezus, w przeddzień swojej śmierci, napomina swoich uczniów, by nie tracili odwagi. Sam mając przejść straszliwą próbę, znajduje w sobie dość pokoju, by pocieszać swoich przyjaciół – gdyż wie, i to naprawdę wie, że Ojciec jest z Nim zawsze. Uczniowie uznawali to, co mówił im Jezus, za prawdziwe i wartościowe, jednak „wiedza” Jezusa wykraczała poza poznanie intelektualne. Była ona zakorzeniona w głębokiej, osobistej i trwałej więzi z Ojcem. Dzięki tej więzi Jezus był w stanie wytrwać tam, gdzie inni nie daliby rady. Ty także możesz pozyskać podobną „wiedzę”. Dla niej przyszedłeś na świat! Zostałeś tak cudownie stworzony po to, abyś – na wzór Jezusa – mógł „wiedzieć”, tzn. rozpoznać w sobie Bożą obecność. Byś nie tylko wiedział o niej teoretycznie, ale doświadczał jej w praktyce. Jest to możliwe, ponieważ Jezus umarł i zmartwychwstał, wstąpił do Ojca i posłał Ducha Świętego do naszych serc. Uczynił to wszystko, abyśmy mogli żyć w pokoju i nie tracić odwagi, wiedząc, że On pokonał śmierć. Powiedz teraz Jezusowi, że pragniesz, aby te prawdy dotarły do ciebie osobiście, aby zakorzeniły się w twoim sercu. Odwołuj się do więzi z Nim przez cały dzień. Gdy twoja ufność zaczyna się chwiać, gdy jakaś sytuacja odbierze ci pokój, zwróć się do Pana i zapytaj Go: „Co Ty o tym myślisz? I co chcesz mi teraz powiedzieć?”. Wsłuchaj się w Jego odpowiedź. Czasami słowa Jezusa są dla nas zaskoczeniem, ale zawsze niosą nam uspokojenie i pociechę. „Jezu, wprowadź mnie w głębszą relację ze sobą. Chcę poznawać Cię coraz lepiej.” Dz 19,1-8 Ps 68,2-7 (Słowo wśród nas, 2015)
Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus usłyszał od swoich uczniów: „Teraz wiemy, że wszystko wiesz… Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś” (J 16,30). Był jednak świadom, że w rzeczywistości nie wiedzą, a nawet ostrzegł ich, że już niebawem rozproszą się, pozostawiając Go samego.
Oto Jezus, w przeddzień swojej śmierci, napomina swoich uczniów, by nie tracili odwagi. Sam mając przejść straszliwą próbę, znajduje w sobie dość pokoju, by pocieszać swoich przyjaciół – gdyż wie, i to naprawdę wie, że Ojciec jest z Nim zawsze. Uczniowie uznawali to, co mówił im Jezus, za prawdziwe i wartościowe, jednak „wiedza” Jezusa wykraczała poza poznanie intelektualne. Była ona zakorzeniona w głębokiej, osobistej i trwałej więzi z Ojcem. Dzięki tej więzi Jezus był w stanie wytrwać tam, gdzie inni nie daliby rady.
Ty także możesz pozyskać podobną „wiedzę”. Dla niej przyszedłeś na świat! Zostałeś tak cudownie stworzony po to, abyś – na wzór Jezusa – mógł „wiedzieć”, tzn. rozpoznać w sobie Bożą obecność. Byś nie tylko wiedział o niej teoretycznie, ale doświadczał jej w praktyce. Jest to możliwe, ponieważ Jezus umarł i zmartwychwstał, wstąpił do Ojca i posłał Ducha Świętego do naszych serc. Uczynił to wszystko, abyśmy mogli żyć w pokoju i nie tracić odwagi, wiedząc, że On pokonał śmierć.
Powiedz teraz Jezusowi, że pragniesz, aby te prawdy dotarły do ciebie osobiście, aby zakorzeniły się w twoim sercu. Odwołuj się do więzi z Nim przez cały dzień. Gdy twoja ufność zaczyna się chwiać, gdy jakaś sytuacja odbierze ci pokój, zwróć się do Pana i zapytaj Go: „Co Ty o tym myślisz? I co chcesz mi teraz powiedzieć?”. Wsłuchaj się w Jego odpowiedź. Czasami słowa Jezusa są dla nas zaskoczeniem, ale zawsze niosą nam uspokojenie i pociechę.
„Jezu, wprowadź mnie w głębszą relację ze sobą. Chcę poznawać Cię coraz lepiej.”
Dz 19,1-8
Ps 68,2-7
(Słowo wśród nas, 2015)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
