Łk 5,12-16Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić.
25 grudnia 1977 r. zmarła w zakładzie dla dzieci upośledzonych w Fiszorze koło Niegowa matka Benigna, samarytanka.
Zanim wstąpiła do klasztoru, nazywała się Stanisława Umińska i była aktorką Teatru Polskiego w Warszawie.
Po świetnym debiucie w "Świerszczu za kominem" Dickensa, we wczesnych latach dwudziestych XX wieku, wróżono jej wielką karierę.
Niedługo później całą polską prasę obiegła wstrząsająca wiadomość z Paryża.
Umińska kochała młodego i znakomicie się zapowiadającego pisarza (krytycy pisali o nim jako "drugim Sienkiewiczu"), Jana Żyznowskiego.
Był chory na raka.
Dogorywał w szpitalu w Paryżu wśród nieprawdopodobnych cierpień.
Umińska nie mogła patrzeć na jego ból, postanowiła go skrócić i zastrzeliła Żyznowskiego.
Sąd przysięgłych francuskich ułaskawił ją i zwolnił od kary.
Wróciła do kraju.
Opuściła jednak scenę i wstąpiła do klasztoru.
Wybrała Zgromadzenie Sióstr Samarytanek, założone wówczas przez Jadwigę Jaroszewską, aby "pomagać w stwarzaniu warunków zadawalających tym, którzy z powodu upośledzenia fizycznego lub moralnego nie mogą pracować w warunkach zwykłych".
W okresie okupacji jako matka Benigna ukrywała w klasztornym zakładzie wychowawczym wielu uciekinierów, ściganych przez gestapo.
Po wojnie służyła upośledzonym dzieciom.
Dzięki jej posłudze wielu odnalazło radość życia i jego sens.
Powrót człowieka do Boga bywa czasem zaskakujący dla świata, a niekiedy i dla samego zagubionego, ale zawsze naznaczony radością z odnalezienia tego, co najcenniejsze, jedyne...
