Jezus dotknął chorego i ten został uzdrowiony. Wiemy, że nie podobało się to uczonym w Prawie i faryzeuszom, choć akurat w tej sytuacji zachowali oni milczenie. Po uzdrowieniu Jezus zadaje im kolejne pytanie o to, czy gdyby ich syn wpadł do studni w szabat, nie ratowaliby go ze względu na przepisy. Tym zabiegiem Jezus w prosty sposób obnaża obłudę faryzeuszy.

Gdy ktoś potrzebuje pomocy, to jeśli to możliwe, trzeba mu jej udzielić; to wręcz nasz obowiązek. Jezus pokazuje, że Bóg nie czeka z dawaniem nam swojej łaski, lecz zawsze ma ją dla nas i daje tyle, ile potrzebujemy. Pytanie tylko, czy my zawsze jesteśmy gotowi ją przyjąć?

Proszę Cię, Panie, żebym był zawsze gotowy przyjąć Twoją łaskę. Dziękuję, że jesteś ze mną zawsze i chcesz mnie nieustannie uzdrawiać, bym jako podobny do Ciebie, mógł cieszyć się Twoim zbawieniem.

(www.modlitwawdrodze.pl)