Także i nam nie zawsze łatwo jest rezygnować z własnych opinii, uprzedzeń i przyjmować myślenie Boga. Przykładem może być odnowa Kościoła zapoczątkowana przez św. Jana XXIII otwarciem Soboru Watykańskiego II. Kiedy przed pięćdziesięciu laty zainaugurowano obrady Soboru, świeccy katolicy mieli niewielkie możliwości aktywnego zaangażowania w Kościele. Dziś natomiast otwiera się przed nimi tak wielkie pole do działania na niwie Pańskiej, że jest to prawdziwy cud. Istnieją jednak grupy katolików, którzy wszystkie posoborowe zmiany w Kościele przyjmują z oporami i lękiem.

Bóg wciąż zaprasza nas do nowej, głębszej, bardziej wyzwalającej relacji ze sobą. Jezus przyszedł na świat, aby nam taką relację umożliwić. Jednak z naszej strony potrzebna jest gotowość do weryfikacji własnych poglądów i wejścia na Boże drogi, nawet gdy wydają nam się nowe i nieznajome. Nie opierajmy się Bogu, nie bądźmy też zdziwieni, gdy czyni coś zupełnie niespodziewanego. Pamiętajmy, że On jest Bogiem twórczym, zaskakującym, nieujarzmionym. Ma też wszelkie prawo ku temu, by od czasu do czasu nami potrząsnąć – po to, by nas do siebie przybliżyć!

„Ojcze, Twoje myśli i Twoje drogi są lepsze, wspanialsze i bardziej twórcze niż moje. Przyjmuję Twoje zaproszenie i chcę się otworzyć na Twój pełen miłości plan.”

Lb 24,2-7.15-17a

Ps 25,4-9

(Słowo wśród nas, 2014)