DIECEZJA SIEDLECKA
26 kwietnia 2024 r. Imieniny obchodzą: Maria, Marcelina, Marzena
Czytania: (Dz 13,26-33); (Ps 2,6-11); Aklamacja (J 14,6)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Felieton Grzegorza Welika – 26 kwietnia 2024 /POSŁUCHAJ/
Kruchość nie przekreśla całości ludzkiego życia. Pogrzeb dzieci utraconych
Siedlce: Krucjata Różańcowa za Ojczyznę
Weekend w regionie
Audycja „Porozmawiajmy jak ludzie” na antenie KRP /zapowiedź/
Przygotowania do jubileuszu wizyty Papieża Polaka w Siedlcach
Biała Podlaska: modlitwa o uzdrowienie i uwolnienie przez wstawiennictwo św. Michała Archanioła
Sukces na Mistrzostwach Świata! Czołówka należy do zespołu z Garwolina
Radiowa Niedziela 28 kwietnia
Branżowe Centrum Umiejętności w Łukowie. Wyjątkowe miejsce na mapie kraju
Diecezjalny Konkurs Recytatorski „Pamięci Jana Pawła II” w Mokobodach
PONIEDZIAŁEK III TYGODNIA ADWENTU, 15 GRUDNIA (2014-12-14 20:12:26)
Mt 21,23-27 Jakim prawem to czynisz? (Mt 21,23) Tancerze wirują po parkiecie z gracją i zwinnością, budzącą podziw zwłaszcza tych z nas, którzy mają problem z dotknięciem palców u nóg. Widzimy, że odkryli nowy, inny sposób poruszania się, ale nawet nie próbujemy ich naśladować. To samo można odnieść do spraw Bożych. Kiedy Jezus ukazywał nam nowy obraz Boga, wielu Jego słuchaczy reagowało buntem. Przywiązani do swoich umiłowanych tradycji, kwestionowali prawo Jezusa do przemawiania w sposób tak otwarty i swobodny. Istotą ich problemu była nadmierna sztywność myślenia, która nie pozwalała im otworzyć się na nowość Jego nauki.
Mt 21,23-27
Jakim prawem to czynisz? (Mt 21,23)
Tancerze wirują po parkiecie z gracją i zwinnością, budzącą podziw zwłaszcza tych z nas, którzy mają problem z dotknięciem palców u nóg. Widzimy, że odkryli nowy, inny sposób poruszania się, ale nawet nie próbujemy ich naśladować. To samo można odnieść do spraw Bożych. Kiedy Jezus ukazywał nam nowy obraz Boga, wielu Jego słuchaczy reagowało buntem. Przywiązani do swoich umiłowanych tradycji, kwestionowali prawo Jezusa do przemawiania w sposób tak otwarty i swobodny. Istotą ich problemu była nadmierna sztywność myślenia, która nie pozwalała im otworzyć się na nowość Jego nauki.
Ludzie ci, ceniący sobie przede wszystkim uświęcone tradycją interpretacje, zapomnieli o tym, jak dobry, twórczy, hojny i miłosierny jest nasz Bóg. Dlatego w Jezusie zobaczyli nie przyjaciela, lecz wroga. W Jego słowach widzieli zagrożenie dla status quo, a nie zaproszenie do nowej, głębszej relacji z Bogiem. Także i nam nie zawsze łatwo jest rezygnować z własnych opinii, uprzedzeń i przyjmować myślenie Boga. Przykładem może być odnowa Kościoła zapoczątkowana przez św. Jana XXIII otwarciem Soboru Watykańskiego II. Kiedy przed pięćdziesięciu laty zainaugurowano obrady Soboru, świeccy katolicy mieli niewielkie możliwości aktywnego zaangażowania w Kościele. Dziś natomiast otwiera się przed nimi tak wielkie pole do działania na niwie Pańskiej, że jest to prawdziwy cud. Istnieją jednak grupy katolików, którzy wszystkie posoborowe zmiany w Kościele przyjmują z oporami i lękiem. Bóg wciąż zaprasza nas do nowej, głębszej, bardziej wyzwalającej relacji ze sobą. Jezus przyszedł na świat, aby nam taką relację umożliwić. Jednak z naszej strony potrzebna jest gotowość do weryfikacji własnych poglądów i wejścia na Boże drogi, nawet gdy wydają nam się nowe i nieznajome. Nie opierajmy się Bogu, nie bądźmy też zdziwieni, gdy czyni coś zupełnie niespodziewanego. Pamiętajmy, że On jest Bogiem twórczym, zaskakującym, nieujarzmionym. Ma też wszelkie prawo ku temu, by od czasu do czasu nami potrząsnąć – po to, by nas do siebie przybliżyć! „Ojcze, Twoje myśli i Twoje drogi są lepsze, wspanialsze i bardziej twórcze niż moje. Przyjmuję Twoje zaproszenie i chcę się otworzyć na Twój pełen miłości plan.” Lb 24,2-7.15-17a Ps 25,4-9 (Słowo wśród nas, 2014)
Ludzie ci, ceniący sobie przede wszystkim uświęcone tradycją interpretacje, zapomnieli o tym, jak dobry, twórczy, hojny i miłosierny jest nasz Bóg. Dlatego w Jezusie zobaczyli nie przyjaciela, lecz wroga. W Jego słowach widzieli zagrożenie dla status quo, a nie zaproszenie do nowej, głębszej relacji z Bogiem.
Także i nam nie zawsze łatwo jest rezygnować z własnych opinii, uprzedzeń i przyjmować myślenie Boga. Przykładem może być odnowa Kościoła zapoczątkowana przez św. Jana XXIII otwarciem Soboru Watykańskiego II. Kiedy przed pięćdziesięciu laty zainaugurowano obrady Soboru, świeccy katolicy mieli niewielkie możliwości aktywnego zaangażowania w Kościele. Dziś natomiast otwiera się przed nimi tak wielkie pole do działania na niwie Pańskiej, że jest to prawdziwy cud. Istnieją jednak grupy katolików, którzy wszystkie posoborowe zmiany w Kościele przyjmują z oporami i lękiem.
Bóg wciąż zaprasza nas do nowej, głębszej, bardziej wyzwalającej relacji ze sobą. Jezus przyszedł na świat, aby nam taką relację umożliwić. Jednak z naszej strony potrzebna jest gotowość do weryfikacji własnych poglądów i wejścia na Boże drogi, nawet gdy wydają nam się nowe i nieznajome. Nie opierajmy się Bogu, nie bądźmy też zdziwieni, gdy czyni coś zupełnie niespodziewanego. Pamiętajmy, że On jest Bogiem twórczym, zaskakującym, nieujarzmionym. Ma też wszelkie prawo ku temu, by od czasu do czasu nami potrząsnąć – po to, by nas do siebie przybliżyć!
„Ojcze, Twoje myśli i Twoje drogi są lepsze, wspanialsze i bardziej twórcze niż moje. Przyjmuję Twoje zaproszenie i chcę się otworzyć na Twój pełen miłości plan.”
Lb 24,2-7.15-17a
Ps 25,4-9
(Słowo wśród nas, 2014)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
