DIECEZJA SIEDLECKA
31 maja 2023 r. Imieniny obchodzą: Aniela, Petronela, Kamila
Czytania: (So 3, 14-18); (Ps: Iz 12,2-6); Aklamacja (Łk 1, 45)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Piękne karty historii Kapituły Kolegiackiej Janowskiej
Nabożeństwa majowe w Zahajkach
Królewska gra w Akademii Nauk Stosowanych Mazovia w Siedlcach
Młodzież przyjechała do Pratulina. Diecezjalny Zjazd Szkolnych Kół Caritas
Zakaz ruchu przyczep i naczep zarejestrowanych w Rosji i Białorusi
XI Ogólnopolska Pielgrzymka Żywego Różańca na Jasną Górę
Rodzice wystawili spektakl dla dzieci /ZDJĘCIA, FILMY/
Szkolenie 2-go stopnia KSM
Męski Różaniec w Siedlcach
Publiczny różaniec ulicami Garwolina
Studium Życia Rodzinnego Diecezji Siedleckiej: pierwszy rok za nami!
Abp Adrian Galbas SAC nowym metropolitą katowickim
KUL nawiązał współpracę z argentyńskim Seminario Rabinico Latinoamericano
Warsztaty Muzyki Niezwykłej z „niewiernym Tomaszem”
Niedziela u Mamy. Wydawcy katolickich pism dla dzieci zapraszają
Eutanazja dla bezdomnych i ubogich. Czego chcą Kanadyjczycy?
Odsłonięto najwyższy na świecie pomnik papieża Franciszka
Ksiądz-gubernator zaprzysiężony
Biskup skazany za nieudzielenie informacji ws. pedofilii
Największy zbiór niepublikowanych wypowiedzi księdza Jerzego Popiełuszki
VII Pielgrzymka autokarowa „Śladami cadyków”
PONIEDZIAŁEK I TYGODNIA WIELKIEGO POSTU, 23 LUTEGO (2015-02-22 13:02:06)
Mt 25,31-46 Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym…? (Mt 25,37) Wyobraź sobie dziewczynę, która spotyka się z młodym mężczyzną. On wciąż powtarza, że ją kocha, zabiera do restauracji, przynosi jej kwiaty, ale nie zadaje sobie trudu, by lepiej ją poznać. Nie próbuje jej pocieszać, gdy jest zmartwiona, ani nie odwiedza jej, gdy jest chora. Pewnego dnia mężczyzna prosi ją o rękę. Czy ma prawo być zaskoczony, spotykając się z odmową?
Mt 25,31-46
Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym…? (Mt 25,37)
Wyobraź sobie dziewczynę, która spotyka się z młodym mężczyzną. On wciąż powtarza, że ją kocha, zabiera do restauracji, przynosi jej kwiaty, ale nie zadaje sobie trudu, by lepiej ją poznać. Nie próbuje jej pocieszać, gdy jest zmartwiona, ani nie odwiedza jej, gdy jest chora. Pewnego dnia mężczyzna prosi ją o rękę. Czy ma prawo być zaskoczony, spotykając się z odmową?
Możemy porównać tego mężczyznę do „kozłów” z dzisiejszego czytania. Nie rozumieją one, dlaczego Jezus nie chce przyjąć ich do nieba. Być może, żyjąc na ziemi, deklarowały słownie miłość do Jezusa, ale nigdy nie okazały Mu tej miłości – nie rozpoznawały Go w głodnych, chorych, wykluczonych, w uchodźcach. Jezus nie chce nas odrzucać. Pragnie jednak, abyśmy okazywali Mu swoją miłość nie tylko słowami, ale i czynem. Katolicka działaczka społeczna, Dorothy Day, powiedziała kiedyś: „Prawdziwa miłość jest delikatna i uprzejma, pełna łagodnej uwagi i wyrozumiałości, przepełniona pięknem i łaską… Wszelka nasza miłość do innych powinna mieć w sobie coś z tego smaku. Jesteśmy jedno. Jesteśmy jednym ciałem w Ciele Mistycznym, tak jak kobieta i mężczyzna są jednym ciałem w małżeństwie. Mając taką miłość, zobaczylibyśmy wszystkie rzeczy na nowo, zaczęlibyśmy też widzieć ludzi takimi, jakimi są naprawdę, jakimi Bóg ich widzi”. Zobaczyć „wszystkie rzeczy na nowo”. Oto obietnica życia w Chrystusie. Oto, co dzieje się, gdy próbujemy naśladować Jezusa w naszych relacjach z innymi ludźmi. Kiedy zaczynamy troszczyć się o ludzi, którzy są inni od nas, wszystko ukazuje się nam w nowym świetle. Stare podziały „my” – „oni” przestają mieć znaczenie. Ludzie, których wcześniej przekreślaliśmy jako nieprzyjaznych, gorszych czy obcych, tracą swoje etykietki. Zaczynamy widzieć w nich naszych braci i siostry, tak jak my kochanych przez Boga, tak samo zasługujących na szacunek i wsparcie. Wtedy właśnie zaczynamy ich kochać – i kochać Pana. „Jezu, nie chcę Cię przeoczyć. Naucz mnie dostrzegać Cię w tych, których dzisiaj spotkam – znajomych i nieznajomych, sympatycznych i niesympatycznych. Obym potrafił w każdym z nich rozpoznać swojego brata lub siostrę.” Kpł 19,1-2.11-18 (Słowo wśród nas, 2015)
Możemy porównać tego mężczyznę do „kozłów” z dzisiejszego czytania. Nie rozumieją one, dlaczego Jezus nie chce przyjąć ich do nieba. Być może, żyjąc na ziemi, deklarowały słownie miłość do Jezusa, ale nigdy nie okazały Mu tej miłości – nie rozpoznawały Go w głodnych, chorych, wykluczonych, w uchodźcach.
Jezus nie chce nas odrzucać. Pragnie jednak, abyśmy okazywali Mu swoją miłość nie tylko słowami, ale i czynem. Katolicka działaczka społeczna, Dorothy Day, powiedziała kiedyś: „Prawdziwa miłość jest delikatna i uprzejma, pełna łagodnej uwagi i wyrozumiałości, przepełniona pięknem i łaską… Wszelka nasza miłość do innych powinna mieć w sobie coś z tego smaku. Jesteśmy jedno. Jesteśmy jednym ciałem w Ciele Mistycznym, tak jak kobieta i mężczyzna są jednym ciałem w małżeństwie. Mając taką miłość, zobaczylibyśmy wszystkie rzeczy na nowo, zaczęlibyśmy też widzieć ludzi takimi, jakimi są naprawdę, jakimi Bóg ich widzi”.
Zobaczyć „wszystkie rzeczy na nowo”. Oto obietnica życia w Chrystusie. Oto, co dzieje się, gdy próbujemy naśladować Jezusa w naszych relacjach z innymi ludźmi. Kiedy zaczynamy troszczyć się o ludzi, którzy są inni od nas, wszystko ukazuje się nam w nowym świetle. Stare podziały „my” – „oni” przestają mieć znaczenie. Ludzie, których wcześniej przekreślaliśmy jako nieprzyjaznych, gorszych czy obcych, tracą swoje etykietki. Zaczynamy widzieć w nich naszych braci i siostry, tak jak my kochanych przez Boga, tak samo zasługujących na szacunek i wsparcie. Wtedy właśnie zaczynamy ich kochać – i kochać Pana.
„Jezu, nie chcę Cię przeoczyć. Naucz mnie dostrzegać Cię w tych, których dzisiaj spotkam – znajomych i nieznajomych, sympatycznych i niesympatycznych. Obym potrafił w każdym z nich rozpoznać swojego brata lub siostrę.”
Kpł 19,1-2.11-18
(Słowo wśród nas, 2015)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
