DIECEZJA SIEDLECKA
25 kwietnia 2024 r. Imieniny obchodzą: Marek, Jarosaw, Wasyl
Czytania: (1 P 5, 5b-14); (Ps 89, 2-3. 6-7. 16-17); Aklamacja (1 Kor 1, 23-24)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Felieton Grzegorza Welika – 24 kwietnia 2024 /POSŁUCHAJ/
Powiatowe Uroczystości Dnia Strażaka
XVIII Siedleckie Targi Pracy
Wypadek w Zbuczynie. Występują utrudnienia
Paweł Łysańczuk w audycji "O tym się mówi"/ZAPOWIEDŹ
Chór z Białej Podlaskiej ze złotym dyplomem
Iwona Kublik: Ewolucja a nie rewolucja w Sokołowie Podlaskim
Niewybuchy bomb lotniczych znalezione na terenie budowy w Białej Podlaskiej. Policja zabezpiecza miejsce znalezienia 4 bomb lotniczych
Ewakuowano mieszkańców Białej Podlaskiej w rejonie ulic Sidorskiej i Kąpielowej!
Śmigłowiec zerwał linię energetyczną w okolicach Okrzei w gminie Krzywda
Wypadek autobusu w Polakach
CZWARTEK, 23 KWIETNIA ŚW. WOJCIECHA, PATRONA POLSKI (2015-04-22 06:04:28)
Flp 1,20c-30 Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej. (Flp 1,27) Kapelan, który wszedł do sali szpitalnej, był inny niż jego poprzednik – nieśmiały, jakby zagubiony, a jego mowa, choć zrozumiała, nosiła ślady obcego akcentu. Był czeskim jezuitą odbywającym praktykę w Polsce. Zagadnięty przez pacjentki, opowiadał o sytuacji chrześcijaństwa w Czechach, o problemach związanych z daleko posuniętą laicyzacją, o braku powołań. Mówił, że zna kilku pracujących tam polskich księży. „No tak, my jesteśmy naprawdę wierzącym narodem” – stwierdziła z dumą jedna z pacjentek. Zanim jednak zdołała rozwinąć temat, odezwała się druga. „Ci księża wam się od nas należą” – powiedziała. „A także nasza wdzięczność. To przecież od was przyjęliśmy chrzest. Dzięki waszej księżnej Dąbrówce, która poślubiła naszego Mieszka, weszliśmy do rodziny chrześcijańskich narodów Europy”.
Flp 1,20c-30
Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej. (Flp 1,27)
Kapelan, który wszedł do sali szpitalnej, był inny niż jego poprzednik – nieśmiały, jakby zagubiony, a jego mowa, choć zrozumiała, nosiła ślady obcego akcentu. Był czeskim jezuitą odbywającym praktykę w Polsce. Zagadnięty przez pacjentki, opowiadał o sytuacji chrześcijaństwa w Czechach, o problemach związanych z daleko posuniętą laicyzacją, o braku powołań. Mówił, że zna kilku pracujących tam polskich księży. „No tak, my jesteśmy naprawdę wierzącym narodem” – stwierdziła z dumą jedna z pacjentek. Zanim jednak zdołała rozwinąć temat, odezwała się druga. „Ci księża wam się od nas należą” – powiedziała. „A także nasza wdzięczność. To przecież od was przyjęliśmy chrzest. Dzięki waszej księżnej Dąbrówce, która poślubiła naszego Mieszka, weszliśmy do rodziny chrześcijańskich narodów Europy”.
Z tej samej co Dąbrówka dynastii Przemyślidów pochodziła prawdopodobnie matka innego wpisanego w polską historię Czecha, św. Wojciecha, biskupa praskiego i głównego patrona naszej Ojczyzny. Do Polski przybył w przełomowym momencie życia, kiedy przygnieciony problemami politycznymi, a także niechęcią opierających się jego reformom diecezjan, uzyskał wreszcie od papieża zgodę na definitywne opuszczenie swojej stolicy biskupiej. Przyjęty życzliwie przez króla Bolesława Chrobrego, odmówił jednak przyjęcia proponowanych mu funkcji dyplomatycznych, postanawiając wyruszyć na misje na tereny pogańskie. Wyposażony przez króla w eskortę, którą zresztą wkrótce odprawił, udał się do Prus, gdzie poniósł śmierć męczeńską. Chociaż wyprawa misyjna św. Wojciecha zakończyła się niepowodzeniem, przyczyniła się bardzo do umocnienia chrześcijaństwa w naszym kraju. Do ciała Wojciecha, wykupionego przez króla od Prusów i otoczonego wielkim kultem, pielgrzymował w 1000 roku cesarz Otton III. Było to już po kanonizacji Wojciecha. Ochrzczona zaledwie trzydzieści cztery lata wcześniej, Polska stawała się już ojczyzną świętych i miejscem pielgrzymek. Święci dają przykład, podnoszą na duchu, wstawiają się za nami do Boga, ale także zobowiązują. Życie św. Wojciecha, który spotkał się z tak wielką wrogością wobec siebie, uświadamia nam zarówno to, że można łatwo odrzucić i zmarnować dar Boży, jak i to, że wielkie łaski płyną z jego przyjęcia. Módlmy się za jego wstawiennictwem, abyśmy żyli w sposób godny Ewangelii ogłoszonej naszym przodkom. „Panie, przez wstawiennictwo św. Wojciecha prosimy Cię o wierność Ewangelii. Prosimy Cię także za naród czeski, który przekazał nam wiarę, aby coraz bardziej otwierał się na piękno Dobrej Nowiny.” Dz 1,3-8 Ps 126,1-6 J 12,24-26 (Słowo wśród nas, 2015)
Z tej samej co Dąbrówka dynastii Przemyślidów pochodziła prawdopodobnie matka innego wpisanego w polską historię Czecha, św. Wojciecha, biskupa praskiego i głównego patrona naszej Ojczyzny. Do Polski przybył w przełomowym momencie życia, kiedy przygnieciony problemami politycznymi, a także niechęcią opierających się jego reformom diecezjan, uzyskał wreszcie od papieża zgodę na definitywne opuszczenie swojej stolicy biskupiej. Przyjęty życzliwie przez króla Bolesława Chrobrego, odmówił jednak przyjęcia proponowanych mu funkcji dyplomatycznych, postanawiając wyruszyć na misje na tereny pogańskie. Wyposażony przez króla w eskortę, którą zresztą wkrótce odprawił, udał się do Prus, gdzie poniósł śmierć męczeńską.
Chociaż wyprawa misyjna św. Wojciecha zakończyła się niepowodzeniem, przyczyniła się bardzo do umocnienia chrześcijaństwa w naszym kraju. Do ciała Wojciecha, wykupionego przez króla od Prusów i otoczonego wielkim kultem, pielgrzymował w 1000 roku cesarz Otton III. Było to już po kanonizacji Wojciecha. Ochrzczona zaledwie trzydzieści cztery lata wcześniej, Polska stawała się już ojczyzną świętych i miejscem pielgrzymek.
Święci dają przykład, podnoszą na duchu, wstawiają się za nami do Boga, ale także zobowiązują. Życie św. Wojciecha, który spotkał się z tak wielką wrogością wobec siebie, uświadamia nam zarówno to, że można łatwo odrzucić i zmarnować dar Boży, jak i to, że wielkie łaski płyną z jego przyjęcia. Módlmy się za jego wstawiennictwem, abyśmy żyli w sposób godny Ewangelii ogłoszonej naszym przodkom.
„Panie, przez wstawiennictwo św. Wojciecha prosimy Cię o wierność Ewangelii. Prosimy Cię także za naród czeski, który przekazał nam wiarę, aby coraz bardziej otwierał się na piękno Dobrej Nowiny.” Dz 1,3-8
Ps 126,1-6 J 12,24-26
(Słowo wśród nas, 2015)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
