DIECEZJA SIEDLECKA
25 kwietnia 2024 r. Imieniny obchodzą: Marek, Jarosaw, Wasyl
Czytania: (1 P 5, 5b-14); (Ps 89, 2-3. 6-7. 16-17); Aklamacja (1 Kor 1, 23-24)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Historia Prymasa Tysiąclecia na deskach seminaryjnego teatru
Izba teraz, ZOL zaczeka
Ostrzeżenie Głównego Inspektoratu Sanitarnego
Formacja w duchu oazy
Felieton Grzegorza Welika – 24 kwietnia 2024 /POSŁUCHAJ/
Powiatowe Uroczystości Dnia Strażaka
XVIII Siedleckie Targi Pracy
Paweł Łysańczuk w audycji "O tym się mówi"/ZAPOWIEDŹ
Chór z Białej Podlaskiej ze złotym dyplomem
Iwona Kublik: Ewolucja a nie rewolucja w Sokołowie Podlaskim
Niewybuchy bomb lotniczych znalezione na terenie budowy w Białej Podlaskiej. Policja zabezpiecza miejsce znalezienia 4 bomb lotniczych
WTOREK V TYGODNIA WIELKANOCY, 5 MAJA (2015-05-04 07:05:30)
J 14,27-31a Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. (J 14,27) Pod koniec XIX wieku artyści francuscy zaczęli stosować nową technikę malarską, zwaną pointylizmem, a polegającą na nakładaniu czubkiem pędzla na płótno różnobarwnych kropek. Z bliska dostrzegamy jedynie kropki, ale gdy cofniemy się o parę kroków, wyłania się obraz. Podobnie dzieje się czasami i w naszym życiu. Patrząc na nie, widzimy przede wszystkim poszczególne wydarzenia – radości i smutki, wzloty i upadki codziennego życia. Naszą uwagę przykuwają aktualnie przeżywane szczęśliwe czy trudne chwile. Łatwo tracimy pokój z powodu niepowodzeń lub nieoczekiwanie ulegamy silnym wzruszeniom. To właśnie w takich momentach dobrze jest się cofnąć i spojrzeć na całość obrazu.
J 14,27-31a
Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. (J 14,27)
Pod koniec XIX wieku artyści francuscy zaczęli stosować nową technikę malarską, zwaną pointylizmem, a polegającą na nakładaniu czubkiem pędzla na płótno różnobarwnych kropek. Z bliska dostrzegamy jedynie kropki, ale gdy cofniemy się o parę kroków, wyłania się obraz. Podobnie dzieje się czasami i w naszym życiu. Patrząc na nie, widzimy przede wszystkim poszczególne wydarzenia – radości i smutki, wzloty i upadki codziennego życia. Naszą uwagę przykuwają aktualnie przeżywane szczęśliwe czy trudne chwile. Łatwo tracimy pokój z powodu niepowodzeń lub nieoczekiwanie ulegamy silnym wzruszeniom. To właśnie w takich momentach dobrze jest się cofnąć i spojrzeć na całość obrazu.
Pokój obiecany nam przez Jezusa w dzisiejszej Ewangelii nie jest czymś, co możemy w sobie wywołać o własnych siłach. Nie polega on na takim ustawieniu sobie życia, żeby nic nie mąciło naszego komfortu. Boży pokój sięga o wiele głębiej, jest stabilny i niezawodny. Spójrzmy na Pawła i Barnabę – kto jak kto, ale oni z pewnością nie mieli spokojnego życia! Gdy w Ikonium zagrożono im ukamienowaniem, wyruszyli do Listry, gdzie wzięto ich za bogów. Jednak ci sami ludzie niebawem nieomal zlinczowali Pawła i odeszli uznając go za martwego. Paweł i Barnaba uciekli więc z Listry, pozyskując wielką liczbę uczniów w innych okolicach. Zgodnie z mentalnością tego świata, po tego typu przejściach powinni czuć się udręczeni i zalęknieni, a nie pełni pokoju i radości. Tak jednak nie było. Po latach Paweł wyznał: „Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować… Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,12.13). To samo odnosi się do nas. I my mamy przecież lepsze i gorsze momenty – znosimy kaprysy innych, szczęście przeplata się z nieszczęściem. Jednak w tym wszystkim możemy odnaleźć pokój w Chrystusie. W jaki sposób? Odchodząc krok wstecz i patrząc na całość obrazu. Wesprzyj się na ramionach Boskiego Artysty, który z chaosu wydarzeń tworzy arcydzieło twojego życia. Boża wizja stanie się dla ciebie jaśniejsza, jeśli zdecydujesz się oderwać wzrok od zmiennych okoliczności, a skierować go ku Temu, który otacza cię miłością i troską. Tak więc dziś i każdego dnia stawaj z otwartym sercem przed Bogiem, prosząc Go o dar pokoju. „Jezu, Ty jesteś moim Księciem Pokoju.” Dz 14,19-28 Ps 145,10-13.21 (Słowo wśród nas, 2015)
Pokój obiecany nam przez Jezusa w dzisiejszej Ewangelii nie jest czymś, co możemy w sobie wywołać o własnych siłach. Nie polega on na takim ustawieniu sobie życia, żeby nic nie mąciło naszego komfortu. Boży pokój sięga o wiele głębiej, jest stabilny i niezawodny.
Spójrzmy na Pawła i Barnabę – kto jak kto, ale oni z pewnością nie mieli spokojnego życia! Gdy w Ikonium zagrożono im ukamienowaniem, wyruszyli do Listry, gdzie wzięto ich za bogów. Jednak ci sami ludzie niebawem nieomal zlinczowali Pawła i odeszli uznając go za martwego. Paweł i Barnaba uciekli więc z Listry, pozyskując wielką liczbę uczniów w innych okolicach. Zgodnie z mentalnością tego świata, po tego typu przejściach powinni czuć się udręczeni i zalęknieni, a nie pełni pokoju i radości. Tak jednak nie było. Po latach Paweł wyznał: „Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować… Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,12.13).
To samo odnosi się do nas. I my mamy przecież lepsze i gorsze momenty – znosimy kaprysy innych, szczęście przeplata się z nieszczęściem. Jednak w tym wszystkim możemy odnaleźć pokój w Chrystusie.
W jaki sposób? Odchodząc krok wstecz i patrząc na całość obrazu. Wesprzyj się na ramionach Boskiego Artysty, który z chaosu wydarzeń tworzy arcydzieło twojego życia. Boża wizja stanie się dla ciebie jaśniejsza, jeśli zdecydujesz się oderwać wzrok od zmiennych okoliczności, a skierować go ku Temu, który otacza cię miłością i troską. Tak więc dziś i każdego dnia stawaj z otwartym sercem przed Bogiem, prosząc Go o dar pokoju.
„Jezu, Ty jesteś moim Księciem Pokoju.”
Dz 14,19-28
Ps 145,10-13.21
(Słowo wśród nas, 2015)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
