DIECEZJA SIEDLECKA
28 marca 2024 r. Imieniny obchodzą: Aniela, Sykstus, Joanna
Czytania: (Wj 12, 1-8. 11-14); (Ps 116B (115), 12-13. 15 i 16bc. 17-18); (1 Kor 11, 23-26)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Ks. Mariusz Świder gościem Radia Podlasie /AUDIO/
Wielki Czwartek w łukowskich parafiach
Jak będzie się nazywał nowy most na Krznie?
Wielki Czwartek
Śmiertelny wypadek między Hołublą a Nasiłowem
Życzenia dla kapłanów na Wielki Czwartek
Triduum Paschalne w łukowskich parafiach
Felieton Grzegorza Welika – 27 marca 2024 /POSŁUCHAJ/
Spektakl „Pasja Jezusa Chrystusa” w Siedlcach
Komisarz Michał Chmurkowski nowym Komendantem Powiatowym Policji w Siemiatyczach
Siedlce: początek „elektryfikacji” MPK
PIĄTEK XXIII TYGODNIA ZWYKŁEGO, 11 WRZEŚNIA (2015-09-10 07:09:37)
Łk 6,39-42 Wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata. (Łk 6,42) Wszyscy mamy skłonność do osądzania innych i udzielania im rad, nawet jeśli nie mamy wiele do zaoferowania. Kiedy dzieci z przekonaniem wypowiadają się na tematy, o których nie mają pojęcia, zwykle nas to bawi, kiedy jednak w ten sposób wypowiadają się dorośli, zaczyna to być niepokojące. A jeżeli temat jest poważny, może stać się to nawet niebezpieczne, jak gdyby „niewidomy prowadził niewidomego”.
Łk 6,39-42
Wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata. (Łk 6,42)
Wszyscy mamy skłonność do osądzania innych i udzielania im rad, nawet jeśli nie mamy wiele do zaoferowania. Kiedy dzieci z przekonaniem wypowiadają się na tematy, o których nie mają pojęcia, zwykle nas to bawi, kiedy jednak w ten sposób wypowiadają się dorośli, zaczyna to być niepokojące. A jeżeli temat jest poważny, może stać się to nawet niebezpieczne, jak gdyby „niewidomy prowadził niewidomego”.
Jak wskazuje Jezus w dzisiejszej Ewangelii, największą skłonność do udzielania niepotrzebnych i nieprzemyślanych rad przejawiamy w dziedzinie moralnej i duchowej. To, jak powinien układać swoje życie drugi człowiek, jest dla nas tak jasne, że aż trudno nam to zatrzymać dla siebie. Kiedy jednak patrzymy na własne życie, stajemy się ostrożniejsi, ponieważ dostrzegamy całość obrazu i wiemy, że wcale nie jest łatwo znaleźć w życiu proste i szybkie rozwiązania. Tylko Bóg zna całą prawdę o naszym życiu. Tylko On zna nasze serca do głębi i dlatego okazuje nam tyle cierpliwości, łaski i miłosierdzia. To bardzo pocieszająca prawda! Możemy trwać w pokoju i bezpieczeństwie, ufając, że Ojciec niebieski trzyma nas w swoich dłoniach. I tu właśnie kryje się największe wyzwanie dzisiejszej Ewangelii – tylko Bóg zna prawdę o każdym człowieku. Możemy więc ze spokojem powierzyć innych Jego trosce. Skoro Bóg jest dla nich tak cierpliwy i miłosierny, to czy naprawdę musimy za wszelką cenę ich zmieniać? Oczywiście powinniśmy okazywać miłość otaczającym nas ludziom i angażować się w ich życie. Czyńmy to jednak naśladując Ojca niebieskiego – z miłością i miłosierdziem, próbując nie tyle potępiać i zarzucać dobrymi radami, ile rozumieć i współczuć. Kogo najczęściej osądzasz lub udzielasz mu dobrych rad? Spróbuj przeanalizować jedną rozmowę, jaką odbyłeś z tą osobą w ciągu ostatnich dni. Jak była reakcja tej osoby? A co by się stało, gdybyś zamiast pouczać, okazał jej miłość i zrozumienie? Poczekaj na następną okazję do rozmowy i staraj się wpływać na jej postępowanie bardziej miłością niż upominaniem. „Panie, pomóż mi stać się odbiciem Twojej łaski i miłości dla ludzi, których mam wokół siebie.” 1 Tm 1,1-2.12-14 Ps 16,1-2.5.7-8.11 (Słowo wśród nas, 2015)
Jak wskazuje Jezus w dzisiejszej Ewangelii, największą skłonność do udzielania niepotrzebnych i nieprzemyślanych rad przejawiamy w dziedzinie moralnej i duchowej. To, jak powinien układać swoje życie drugi człowiek, jest dla nas tak jasne, że aż trudno nam to zatrzymać dla siebie. Kiedy jednak patrzymy na własne życie, stajemy się ostrożniejsi, ponieważ dostrzegamy całość obrazu i wiemy, że wcale nie jest łatwo znaleźć w życiu proste i szybkie rozwiązania.
Tylko Bóg zna całą prawdę o naszym życiu. Tylko On zna nasze serca do głębi i dlatego okazuje nam tyle cierpliwości, łaski i miłosierdzia. To bardzo pocieszająca prawda! Możemy trwać w pokoju i bezpieczeństwie, ufając, że Ojciec niebieski trzyma nas w swoich dłoniach. I tu właśnie kryje się największe wyzwanie dzisiejszej Ewangelii – tylko Bóg zna prawdę o każdym człowieku. Możemy więc ze spokojem powierzyć innych Jego trosce. Skoro Bóg jest dla nich tak cierpliwy i miłosierny, to czy naprawdę musimy za wszelką cenę ich zmieniać?
Oczywiście powinniśmy okazywać miłość otaczającym nas ludziom i angażować się w ich życie. Czyńmy to jednak naśladując Ojca niebieskiego – z miłością i miłosierdziem, próbując nie tyle potępiać i zarzucać dobrymi radami, ile rozumieć i współczuć.
Kogo najczęściej osądzasz lub udzielasz mu dobrych rad? Spróbuj przeanalizować jedną rozmowę, jaką odbyłeś z tą osobą w ciągu ostatnich dni. Jak była reakcja tej osoby? A co by się stało, gdybyś zamiast pouczać, okazał jej miłość i zrozumienie? Poczekaj na następną okazję do rozmowy i staraj się wpływać na jej postępowanie bardziej miłością niż upominaniem.
„Panie, pomóż mi stać się odbiciem Twojej łaski i miłości dla ludzi, których mam wokół siebie.”
1 Tm 1,1-2.12-14
Ps 16,1-2.5.7-8.11
(Słowo wśród nas, 2015)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR