Opowiadana przez Marię Magdalenę historia o pustym grobie była tak niepokojąca, że Piotr i Jan opuścili bezpieczny Wieczernik, aby zbadać sprawę na mie­jscu. Jan dotarł tam pierwszy, ale zacze­kał na Piotra z wejściem do grobu. Kiedy ujrzał leżące płótna grobowe, uwierzył, że Jezus powstał z martwych! Przypo­mniał sobie wszystkie słowa o zmar­twychwstaniu, wypowiedziane przez Jezusa za Jego życia. W tym momencie nabrały one dla niego nowego sensu, zaowocowały wiarą.

Czy to nie ciekawe? Nawet Piotr, przywódca Apostołów, ten, który chodził po wodzie i wyznał w Jezusie Mesjasza Bożego, nie wierzył - przynajmniej na razie. Czym różnił się od niego Jan?

Cofając się do Wielkiego Piątku, wi­dzimy, że Jan, nazywany również umiło­wanym uczniem, był jedynym z Dwuna­stu, który wytrwał pod krzyżem w czasie męki Jezusa. Był tam, podtrzymując Maryję, z którą razem patrzył, jak Syn Boży oddaje życie. Jan widział wierność Jezusa, Jego całkowite zaufanie Ojcu i Jego ofiarną miłość w sposób wyjątko­wy, w jaki nie widział tego żaden inny z uczniów. Te dramatyczne sceny musia­ły wyryć się głęboko w jego sercu.