Tak, nasze grzechy są nam odpuszczo­ne. Niezależnie od tego, co zrobiliśmy, dlaczego to zrobiliśmy, a także komu to zrobiliśmy, Jezus gotów jest nam prze­baczyć. Świat nie widział nic podobnego temu, co dzieje się w duszy, której grze­chy zostały odpuszczone. Nie musimy już uginać się pod brzemieniem paraliżują­cego poczucia winy i wstydu. A jeśli czujemy, że nasze ręce są zbyt słabe, by służyć Bogu, a nasze kolana zbyt omdlałe, by za Nim iść, możemy zostać umocnieni Jego łaską i miłosierdziem.

Tak, nasze grzechy są nam odpusz­czone. Boże miłosierdzie sprawia, że oczy niewidomych otwierają się, a uszy głuchych zaczynają słyszeć. Chromi skaczą, a niemi śpiewają z radości (Iz 35,3-6). Dokonuje tego sam Jezus. Ten, któremu została dana wszelka władza na niebie i na ziemi, mówi do ciebie: „Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy".

Jeśli nie pamiętasz, kiedy po raz ostatni słyszałeś Go wypowiadającego te wspaniałe słowa, biegnij do sakra­mentu pokuty. Jeśli trzeba, rozbierz dach, pochyl się tak nisko, jak to konieczne, i stań w obecności Pana, który mówi ci: „Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy".

Pozwól Duchowi Świętemu pokazać ci, co Jezus pragnie w tobie uzdrowić. Może jest to gniew i rozgoryczenie, a może urazy i pretensje. Pozwól, by Jego dotyk rozluźnił zaciśnięte węzły nieprzebaczenia, usuwając ból i napię­cie. Pozwól, by Jego ciepło roztopiło lęk i poczucie niegodności z powodu twoich dawnych grzechów, popełnio­nych myślą, mową, uczynkiem czy zaniedbaniem. Już teraz, jeszcze dziś, Jezus gotów jest wypowiedzieć nad tobą słowa: „Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy".

„Jezu, przebacz mi. Uzdrów mnie. Ulecz to, co we mnie chore, rozmiękcz to, co twarde, i umocnij moje kroki na Twojej ścieżce. Pragnę dziś i zawsze kroczyć Twoimi śladami."