Pierwsza myśl to ta, że chrześcijaństwa się nie dziedziczy. Nie można zapisać chrześcijaństwa w testamencie. Nikt nie rodzi się chrześcijaninem.

Często na ludzkich ustach jest to zdanie - urodziłem się w rodzinie katolickiej. Pytam się: I co z tego. Dziękuj Bogu, bo przez to łatwiej ci poznać Chrystusa, ale sam fakt urodzenia się w takiej rodzinie niczego nie załatwia.

A gdybyś urodził się na lotnisku - byłbyś samolotem? A gdybyś przyszedł na świat w stajni - wśród koni - byłbyś koniem? Albo, gdybyś urodził się na drodze – byłbyś samochodem?

Nikt nie rodzi się chrześcijaninem. Przez swoje narodziny stajemy się tylko ludźmi. Od nas zależy, czy w naszym życiu narodzimy się na nowo. Od tych powtórnych narodzin wiele zależy.

A te powtórne narodziny to nic innego jak nasze nawrócenie. Tak jak u św. Pawła…

Trzeba nam dziś postawić sobie to właśnie pytanie: Czy narodziłem się na nowo? To bardzo ważne pytanie - czy narodziłeś się na nowo.

Biskup Dembowski, gdy był studentem w USA, został kiedyś zapytany przez jakąś murzynkę w samolocie czy autobusie:

Powiedział, myśląc, że odpowiada na to pytanie:

No właśnie. Każdy, bez względu na to kim jest - musi nieustannie się nawracać. Bez względu na to, co robimy – jesteśmy Bożymi dziećmi – musimy się nawracać. Nieustannie rodzić się na nowo…

Biskupa ta historia z dziewczyną czegoś nauczyła. Św. Paweł, kiedy został powalony na ziemię pod Damaszkiem też się czegoś nauczył. My też powinniśmy się tego uczyć.

A więc: Czy ja też narodziłem się na nowo? Czy naprawdę narodziłem się na nowo?