DIECEZJA SIEDLECKA
21 grudnia 2024 r. Imieniny obchodzą: Jan, Honorata, Tomasz
Czytania: (PnP 2, 8-14); (Ps 33 (32), 2-3. 11-12. 20-21); AklamacjaEwangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Gmina Kłoczew: Transport publiczny zapewniony do 2030 roku
Ryki: Włamywacze Zatrzymani
Zabierz do domu Betlejemskie Światło Pokoju
Spotkanie opłatkowe Caritas Diecezji Siedleckiej
Zmarł ks. Prałat Stanisław Grabowiecki
Wypadki w okolicach Sokoława Podlaskiego. Jest bardzo ślisko!
Zaginęła 73-letnia łukowianka
Powiat siemiatycki: sesja która zaczęła się od opłatka
Felieton Grzegorza Welika – 20 grudnia /POSŁUCHAJ/
Uczniowie z Serpelic odwiedzili Katolickie Radio Podlasie
W Nowy Rok z Błogosławieństwem Bożym: Sylwester w Siedlanowie
2 MARCA: SOBOTA (2013-03-02 08:03:35)
Łk 15,1-3. 11-32 Na to rozgniewał się i nie chciał wejść. Starszemu bratu nie spodobało się, że syn marnotrawny został przyjęty ze wszystkimi honorami. Jakie powitanie sam by mu zgotował? Jaka postawa ojca sprawiłoby mu satysfakcję? Czy chciał, żeby ten bezczelny smarkacz dostał za swoje? Żeby zamknięto mu drzwi przed nosem, gdy będzie po cichu skradał się do domu? A może zadowoliłoby go, gdyby został poniżony na oczach całej wioski? Lub nawet, by zmarł z wycieńczenia, doglądając świń w jakiejś obcej ziemi? Taka zawziętość może nam się wydać przesadna. Czy jednak jest wśród nas ktoś, kto nigdy w życiu nie przeżywał satysfakcji z czyjegoś niepowodzenia? Czy nie reagujemy tak, kiedy media przynoszą wiadomość, że znana aktorka przybrała dwadzieścia pięć kilo na wadze lub że nielubiany przez nas polityk został przyłapany na czymś kompromitującym? Lub kiedy nasi cieszący się dotąd idealnym życiem rodzinnym znajomi zaczynają mieć poważne problemy z nastoletnimi dziećmi, to czy wyrażając im swoje współczucie, nie skrywamy jednocześnie odrobiny satysfakcji?
Na to rozgniewał się i nie chciał wejść.
Starszemu bratu nie spodobało się, że syn marnotrawny został przyjęty ze wszystkimi honorami. Jakie powitanie sam by mu zgotował? Jaka postawa ojca sprawiłoby mu satysfakcję? Czy chciał, żeby ten bezczelny smarkacz dostał za swoje? Żeby zamknięto mu drzwi przed nosem, gdy będzie po cichu skradał się do domu? A może zadowoliłoby go, gdyby został poniżony na oczach całej wioski? Lub nawet, by zmarł z wycieńczenia, doglądając świń w jakiejś obcej ziemi?
Taka zawziętość może nam się wydać przesadna. Czy jednak jest wśród nas ktoś, kto nigdy w życiu nie przeżywał satysfakcji z czyjegoś niepowodzenia? Czy nie reagujemy tak, kiedy media przynoszą wiadomość, że znana aktorka przybrała dwadzieścia pięć kilo na wadze lub że nielubiany przez nas polityk został przyłapany na czymś kompromitującym? Lub kiedy nasi cieszący się dotąd idealnym życiem rodzinnym znajomi zaczynają mieć poważne problemy z nastoletnimi dziećmi, to czy wyrażając im swoje współczucie, nie skrywamy jednocześnie odrobiny satysfakcji?
W każdym ludzkim sercu kryje się skłonność do tego rodzaju perwersyjnej radości z powodu potknięć bliźnich. Niemcy nazywają ją Schadenfreude, co stanowi zbitkę słów „nieszczęście" i „radość". Schadenfreude oznacza więc radość z czyjegoś nieszczęścia. Jednak ma ona swoją ciemną stronę, jak widzimy na przykładzie starszego syna, nieumiejące-go się ucieszyć z tego, że jego brat został przywrócony do łask. „Ilekroć przyjaciel odnosi sukces, coś we mnie umiera" - powiedział pisarz Gore Vidal. Niestety wielu z nas mogłoby się podpisać pod tym szokującym wyznaniem. Przypowieść Jezusa prowokuje nas do zastanowienia się, na ile pragnienia, jakie żywimy wobec innych ludzi, są zgodne z pragnieniami Boga. Czy pragniemy ich dobra? Czy martwimy się, gdy schodzą na złą drogę lub nie potrafią porzucić swoich grzechów? Czy jesteśmy zadowoleni, gdy osiągają sukces, są otaczani szacunkiem, postępują słusznie? Niełatwo zrezygnować z tego, co sprawia nam przyjemność. Jest to wręcz niemożliwe bez Bożej pomocy, gdyż zmiana naszych wewnętrznych odruchów i skłonności wymaga nowego serca. Jak niewiarygodnym szczęściem jest to, że Ojciec Niebieski chce przemieniać nasze serca na wzór miłosiernego serca Jezusa! Że pragnie udzielać nam Ducha Świętego! Z Jego pomocą będziemy potrafili wypełnić biblijne zalecenie: „Weselcie się z tymi, którzy się weselą płaczcie z tymi, którzy płaczą" (Rz 12,15). Otwierajmy się na ten bezcenny dar!
W każdym ludzkim sercu kryje się skłonność do tego rodzaju perwersyjnej radości z powodu potknięć bliźnich. Niemcy nazywają ją Schadenfreude, co stanowi zbitkę słów „nieszczęście" i „radość". Schadenfreude oznacza więc radość z czyjegoś nieszczęścia. Jednak ma ona swoją ciemną stronę, jak widzimy na przykładzie starszego syna, nieumiejące-go się ucieszyć z tego, że jego brat został przywrócony do łask. „Ilekroć przyjaciel odnosi sukces, coś we mnie umiera" - powiedział pisarz Gore Vidal. Niestety wielu z nas mogłoby się podpisać pod tym szokującym wyznaniem.
Przypowieść Jezusa prowokuje nas do zastanowienia się, na ile pragnienia, jakie żywimy wobec innych ludzi, są zgodne z pragnieniami Boga. Czy pragniemy ich dobra? Czy martwimy się, gdy schodzą na złą drogę lub nie potrafią porzucić swoich grzechów? Czy jesteśmy zadowoleni, gdy osiągają sukces, są otaczani szacunkiem, postępują słusznie?
Niełatwo zrezygnować z tego, co sprawia nam przyjemność. Jest to wręcz niemożliwe bez Bożej pomocy, gdyż zmiana naszych wewnętrznych odruchów i skłonności wymaga nowego serca. Jak niewiarygodnym szczęściem jest to, że Ojciec Niebieski chce przemieniać nasze serca na wzór miłosiernego serca Jezusa! Że pragnie udzielać nam Ducha Świętego! Z Jego pomocą będziemy potrafili wypełnić biblijne zalecenie: „Weselcie się z tymi, którzy się weselą płaczcie
z tymi, którzy płaczą" (Rz 12,15). Otwierajmy się na ten bezcenny dar!
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
