Królową naszych serc.

Królową naszej codzienności.

Niech nieustannie "gromadzi rozproszonych, przyprowadza zbłąkanych, wyzwala od śmierci i ocala od zguby".

Wielu ludziom łatwiej jest dzisiaj wierzyć w złotą rybkę niż Pana Boga.

Gdyby jednak ta wiara w Boga w nas pozostała to o co byśmy Go prosili, o co modlili, wołali?

Może o pieniądze, o zdrowie - bo ponoć najważniejsze - o pracę, powodzenie u ludzi?

Ewangelia sugeruje, że odpowiedź powinna być inna - powinniśmy prosić o łaskę.

A może nie tyle o łaskę co o umiejętność przyjmowania łaski.

Bo Bóg nie skąpiec, chętnie jej udziela, tylko my jakbyśmy ubrali się w płaszcz przeciwdeszczowy, nie pozwalamy łasce dotknąć naszego wnętrza.

I dlatego tyle jest suszy, tyle pustyni, tyle pragnienia w naszych sercach.

Maryja była pełna łaski, była kwitnącym ogrodem.

Niech jej wstawiennictwo pomoże i nam zakwitnąć.

Opowiadał jeden ksiądz o tym, jak chodził po szpitalu jako kapelan i w wielu salach po prostu nie był przyjmowany, albo był przyjmowany tak niechętnie, z rezerwą.

Zaczął się wstydzić.

Zaczął się snuć jak taki zbity pies wstydząc się tego, że tu w ogóle chodzi, że ludziom zawraca głowę.

Mówi:

Zgarbiłem się, tak się przemykałem po korytarzach, nieśmiało pukałem do sal; aż w pewnym momencie zdałem sobie sprawę, że ja tutaj na piersiach noszę teraz ukrytego Boga Stwórcę nieba i ziemi.

Boga który oddał swoje życie w hojnej miłości za każdego człowieka.

Że ja nie jestem byle kim teraz, w tej sytuacji, tylko w Jego Imieniu - jako Jego dziecko, Jego sługa pomagam mu tutaj przyjść do tych ludzi.

Nie jestem byle kim - noszę w sobie i zanoszę ludziom Boga!

To jest niesamowicie ważne, żeby odkryć naszą godność.

Dzisiaj czcimy Matkę Bożą Królową, Matkę Bożą, która nosiła w sobie Boga.

Właśnie dlatego, że nosiła w sobie Boga - Króla całego wszechświata - nazywamy ją Królową.

Ale my również jesteśmy Jego dziećmi - jesteśmy dziećmi, przyjaciółmi, sługami Króla.

To nie jest byle co, dlatego każdego dnia przypomnijmy sobie o tym w modlitwie, żebyśmy z podniesioną głową - chociaż pełni pokory - reprezentowali Jego majestat w tym świecie, który przecież tak bardzo Go potrzebuje.