Błogosławieni a więc szczęśliwi wy wszyscy, którzy się wahacie, czy życie ma sens.

Wy wszyscy, którzy wahacie się czy warto postępować dobrze.

Wy wszyscy, którzy nie chcielibyście ograniczyć się tylko do posiadania - posiadania ludzi, dóbr materialnych.

Wy wszyscy jesteście błogosławieni.

Jezus prosi, abyśmy dzielili się tą Jego miłością z tymi, których dzisiaj napotkamy.

Nie obiecuje, że wszyscy ci ludzie będą dla nas mili i uprzejmi.

Nie obiecuje też, że miłość do innych przyjdzie nam bez problemu.

Czasami wymaga ona prawdziwego umierania dla siebie.

Listopadowy dzień. Mgła melancholijnie tłukła się po ulicach Warszawy. W jednym z mieszkań bloku matka dwojga dzieci została zwolniona z pracy. Likwidowano firmę. Dwoje dzieci, mąż trzy lata temu odszedł. A ona bez pracy. Spadło to na nią znienacka.Siedząc z przyjaciółką, szlochała:

Jak ja sobie poradzę?

Przyjaciółka przytuliła jej rękę do policzka, mówiąc:

Powiedz, co mogę dla ciebie zrobić, aby ci ulżyć?

Nic - tylko tak posiedź ze mną, to mi wystarczy.

Dobre słowo wystarczy.

Przyjaźń wystarczy!

Wystarczy, bo przyjacielowi opowiada się o tym, czego innym nie można powiedzieć.

Przyjaciel rozumie inaczej, myśli inaczej, czuje inaczej - bo czuje ciebie.

Wystarczy wysłuchać.

Bo dziś jest coraz mniej ludzi, którzy potrafią i chcą słuchać.

Wystarczy obecność.

To jest moc na przetrwanie trudnych chwil dla drugiego człowieka.

Jeżeli obok ktoś jest.

Dlatego uczmy się takiej dobroci.

Takiego serca.

Każdy z nas jest na tyle bogaty, aby drugiemu dać trochę swojego serca.