Znalazł się o krok od śmierci.

Po wyzdrowieniu zaczął intensywną naukę greki i języka hebrajskiego i poświęcił się studiowaniu Pisma świętego na Pustyni Chalcydyckiej.

W 377 r. w Antiochii Hieronim przyjął święcenia kapłańskie, jednak za cel swojego życia postawił sobie pracę naukową.

Na dłuższy czas (379-382) zatrzymał się w Konstantynopolu.

Miasto urzekło go swoją historią, bogactwem zabytków, zasobnością w książki.

Właśnie wtedy patriarchą Konstantynopola był św. Grzegorz z Nazjanzu.

Hieronim słuchał pilnie jego kazań.

W tym czasie przełożył na język łaciński niektóre homilie Orygenesa i Historię Euzebiusza z Cezarei Palestyńskiej.

W 382 r. uczestniczył w synodzie rzymskim, gdzie na polecenie papieża Damazego zaczął pracować nad poprawianiem starego przekładu Nowego Testamentu i psalmów.

W latach 382-384 był sekretarzem i doradcą papieża Damazego.

Mieszkał na Awentynie, gdzie skupił wokoło siebie elitę intelektualną i religijną Rzymu.

Wśród jego uczniów znalazła się także św. Marcella (+ 410).

Właśnie w jej pałacu zamieszkał.

Na spotkania duchowe przybywała do niego również inna można pani Rzymu, św. Paula (+ 404), i jej córka, św. Eustochia (+ ok. 419).

Po śmierci papieża (+ 384) Hieronim udał się do Egiptu; zwiedził Ziemię Świętą, Egipt, klasztory w Nitrii.

Słuchał wykładów znakomitego znawcy pism Orygenesa, Dydyma Ślepca.

Udał się następnie do Palestyny i w 386 r. zamieszkał w Betlejem.

Tam pozostał już do śmierci.

Organizował działalność charytatywną, prowadził wykłady, pod jego opieką powstały cztery klasztory.

Odznaczał się encyklopedyczną wiedzą, wybuchowym temperamentem, umiłowaniem ascezy, pracowitością, gorącym przywiązaniem do Kościoła, czcią do Matki Bożej, a przede wszystkim umiłowaniem Pisma Świętego.

Pozostawił po sobie niebywale ogromną spuściznę literacką.

W latach 389-395 przełożył na łacinę wiele ksiąg Septuaginty (greckiego przekładu Biblii).

Przez 24 lata (382-406) przetłumaczył na łacinę całe Pismo święte.

Jego przekład, tzw. Wulgata (co oznacza "powszechnie przyjmowane"), został przyjęty przez Sobór Trydencki jako tekst urzędowy.

Hieronim napisał także komentarze do wielu ksiąg Pisma oraz przełożył wiele tekstów ojców Kościoła.

Zwalczał współczesne mu herezje.

Ostatnie lata spędził w grocie sąsiadującej z Grotą Narodzenia Pana Jezusa.

Zmarł osamotniony 30 września 419 lub 420 r.

Jego relikwie sprowadzono z czasem do Rzymu.

Obecnie znajdują się w głównym ołtarzu bazyliki S. Maria Maggiore.

Jest jednym z czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego, patronem eremitów, biblistów, egzegetów, księgarzy i studentów.

(www.brewiarz.pl)