Otóż Jej tajemnica nie polegała tylko na tym, że poczęła Syna Bożego, że stała się matką w swoim ciele Chrystusa, naszego Zbawiciela - ale że wewnątrz siebie, wewnątrz swojej głębokiej tajemnicy przyzwoliła Bogu, przyzwoliła Jego Słowu które Ją wezwało do tej przygody, do przygody towarzyszenia Chrystusowi w Jego życiu, do tej przygody, która się zaczęła właśnie od poczęcia w Jej ciele Chrystusa.

Także ten fragment dzisiaj dodaje otuchy i wręcz wzywa nas, żebyśmy potrafili głębiej zobaczyć tajemnicę Matki Bożej, która stała się uległą służebnicą, której serce było całkowicie otwarte i chłonne na Słowo Boga.

Mimo wszystkich cudów, jakie zdziałał, mimo całego uwielbienia tłumów, mimo Jego wyniesienia i przemienienia na górze, Jezus stale powraca do podstawowej i prostej sprawy: dobroć rodzi się z czynienia dobrze tego, co do nas należy.

Czasem możemy nie rozumieć, dlaczego pewne rzeczy dzieją się tak a nie inaczej.

Nawet wtedy nie przestawajmy wierzyć w Bożą mądrość.

Bóg niczego nie czyni bez powodu.

Właśnie tak Maryja wzrastała w świętości: kiedy ufała nawet wtedy, gdy nie rozumiała, i kiedy robiła zawsze to, co uważała za najlepsze.

W ten sposób my również możemy odnaleźć swoją drogę do Boga.