Potrzebna jest ona nam.

Abyśmy siebie mogli przygotować na przyjęcie łaski.

Jeżeli ziarno pszenicy padnie na zeschłą i porośnięta chwastami ziemię, nie przyniesie plonu.

Trzeba przez modlitwę przygotować duszę, aby mieć siłę do udźwignięcia Bożego daru.

Trzeba przez modlitwę przygotować się do współpracy z łaską Bożą.

Często łaska, która przychodzi natychmiast, jest niedoceniana i marnowana.

Z łaski, która przychodzi po wytrwałej modlitwie, wyrasta wielkie dobro.

Rozmowa ucznia jednej ze szkół średnich, który zawalił w szkole jeden z przedmiotów i musiał opuścić szkołę.

Dyrekcja idąc mu na rękę umożliwiła przeniesienie do podobnej szkoły.

Miał tylko wypełnić pewne formalności.

Napotykając duże trudności w przyjęciu do nowej szkoły, po pierwszej nieudanej próbie załamał się.

Nie chciał dalej się uczyć.

Był bezradny wobec trudności, jakie stawia życie.

Chciał zrezygnować.

Dopiero rozmowa z życzliwym nauczycielem, podbudowanie ucznia, mobilizacja słowna, rozmowa i wytłumaczenie problemu na nowo pobudziło go do życia.

Inny przypadek.

Uczniowi grozi ocena niedostateczna.

Po kilku nieudanych próbach rezygnuje ze szkoły, zawala jeden rok.

W rozmowie mówi:

Po co miałem chodzić te dwa ostatnie miesiące do szkoły i tak pani na mnie się uwzięła.

I tak bym nie zdał!

Brak wytrwałości w walce do końca.

Brak wytrwałości w maksymalnym wykorzystaniu szans.

Słyszysz, czytasz o samobójstwach wśród młodych ludzi.

Widzisz ludzi wokół siebie jak się często załamują.

Socjologowie zastanawiają się, co jest tego przyczyną.

Jedni mówią — trudności ekonomiczne.

Inni — niepowodzenia w pracy lub biznesie.

Jeszcze inni — zawód miłosny lub komplikacje życia.

Brak wytrwałości w dźwiganiu krzyża codzienności to na pewno jedna z przyczyn.

I dzisiaj do Ciebie Pan Jezus mówi tę przypowieść o wytrwałej wdowie.

Ta samotna niewiasta jest przykładem wytrwałości dla każdego z nas, trwającego na modlitwie, nawet w sprawie beznadziejnej.

Potrafiła wykorzystać każdą szansę, nawet niegodziwego sędziego, by się uratować przed przeciwnikiem.

Musisz się od tej kobiety uczyć się wytrwałości, właśnie w modlitwie, rozmowie z Bogiem.

Wytrwałość, aż do absurdu, bo wtedy otrzymasz to, o co prosisz, a co jest zgodne z wolą Pana Boga.

Mówisz:

Przecież się modlę!

Najbardziej wtedy, gdy mi na czymś zależy!

Dobrze.

Ale zauważ, czy nie są to ochłapy rzucone Panu Bogu?

Czy Twoja modlitwa nie jest wypełnieniem przysłowia: „Jak trwoga, to do Boga?”.

Jeśli Pan Bóg nie zrealizuje od razu Twoich próśb to sprawdza Twoją wytrwałość.

Jak ją zdobyć?

Ćwicz się w wytrwałości: w domu, w szkole, w pracy, wśród przyjaciół, podejmując zadania, obowiązki.

A to będzie wstępem do Twojej wytrwałej modlitwy, podobnej do modlitwy głównej bohaterki dzisiejszej Ewangelii.