Spytała pewnego księdza, czy nie ochrzciłby ośmioletniego chłopca.

Młody ksiądz, który już wtedy miał opinię mądrego i szlachetnego człowieka, poprosił, aby opowiedziała mu historię dziecka.

Kiedy zorientował się, że pochodzi z żydowskiej rodziny, zapytał panią Jakowiczową, czy zna ostatnią wolę rodziców.

„Tak – odparła kobieta, cytując dalej słowa matki dziecka.

– Jeśli nie wrócimy, przypomnijcie mu, że jest Żydem i musi zrobić wszystko, by wrócić do Izraela”.

„W takim razie – odpowiedział ksiądz – nie mogę dziecka ochrzcić.

Muszę uszanować wolę rodziców”.

„Tym małym żydowskim chłopcem byłem ja – zakończył swoją opowieść rabin Lau.

– A młody polski ksiądz nazywał się Karol Wojtyła”.

I dodał: „To pokazuje, jak działa prawo tolerancji”.

Czy stawiamy sobie pytanie o to, kogo najbardziej kochamy w naszym życiu?

Współczesna kultura i media pełne są mówienia o miłości (zresztą najczęściej pomylonej z erotyzmem), która winna uszczęśliwiać.

Także wierzącym się zdaje, że jeśli zwrot „prawdziwa miłość” pojawi się w jakiejś deklaracji, to już wszystko jest usprawiedliwione.

A Jezus nie pozwala na trwanie w złudzeniach.

Jest jedna miłość, która uszczęśliwia, a bez niej cała reszta to marna imitacja.

To miłość do Boga.

Dlatego usiądź spokojnie i zastanów się, kogo i co kochasz, za co jesteś gotów faktycznie poświęcić swoje życie.

(Ewangelia 2013)