DIECEZJA SIEDLECKA
1 lipca 2025 r. Imieniny obchodzą: Halina, Marian, Klarysa
Czytania: (Rdz 19,15-29); (Ps 26,2-3.9-12); Aklamacja (Ps 130,5)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Męski Różaniec w Siedlcach
Znamy termin pogrzebu śp. Andrzeja Materskiego
Świetlice Caritas organizują podopiecznym wakacje
Nabożeństwo fatimskie z Wojownikami Maryi
Marek Sawicki w Radiu Podlasie o wyborach prezydenckich, kryzysie migracyjnym i wiatrakach
Wypadek na budowie autostrady. Ranny kierowca trafił do szpitala
Zmiany miejsc posługi księży w diecezji drohiczyńskiej
Spotkanie Wspólnot Rodziców Dzieci Utraconych
Absolutorium dla Zarządu, podwyżki dla radnych
Wędrowali śladami kapitana Ostoi /AUDIO/
To już jest poważny problem /AUDIO/
I TYDZIEŃ ZWYKŁY – ŚRODA: 15 STYCZNIA (2014-01-15 06:01:06)
Mk 1,29-39 Gorączka ją opuściła. A ona im usługiwała. Pewien człowiek, idąc przez las, zobaczył drwala, jak z mozołem ścinał kolejne drzewo. Widać było, że idzie mu ciężko: choć uderzenia trafiały w pień drzewa, wgłębienie w nim nie poszerzało się zbyt szybko. Wędrowiec przyglądał się przez jakiś czas, w końcu zagaił: „Widzę, że to drzewo musi być wyjątkowo twarde!”. „Nie, to siekiera jest tępa” – odpowiedział spocony drwal między kolejnymi uderzeniami. „A nie można by jej naostrzyć?” – zapytał wędrowiec. Zniecierpliwiony drwal odparł: „Daj mi pan spokój, nie mam czasu, mam tyle drzew do wyrąbania!” – i wrócił do swojej pracy.
Mk 1,29-39
Gorączka ją opuściła. A ona im usługiwała.
Pewien człowiek, idąc przez las, zobaczył drwala, jak z mozołem ścinał kolejne drzewo. Widać było, że idzie mu ciężko: choć uderzenia trafiały w pień drzewa, wgłębienie w nim nie poszerzało się zbyt szybko. Wędrowiec przyglądał się przez jakiś czas, w końcu zagaił: „Widzę, że to drzewo musi być wyjątkowo twarde!”. „Nie, to siekiera jest tępa” – odpowiedział spocony drwal między kolejnymi uderzeniami. „A nie można by jej naostrzyć?” – zapytał wędrowiec. Zniecierpliwiony drwal odparł: „Daj mi pan spokój, nie mam czasu, mam tyle drzew do wyrąbania!” – i wrócił do swojej pracy.
Gdy słuchamy dzisiejszej Ewangelii, widzimy Jezusa, który jest bardzo zapracowany. Czyni to, do czego został posłany: naucza i uzdrawia. Pracy ma dużo. Gdy wieść o uzdrowieniu teściowej Szymona Piotra rozeszła się po mieście, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych a On uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił. Ewangelista nie zapisał, że Jezus uzdrowił wszystkich, lecz wielu. Dlatego następnego dnia rano Szymon mówi do Jezusa: Wszyscy Cię szukają: masz kolejnych chorych do uzdrowienia, kolejnych opętanych do uwolnienia od wpływów złego ducha… A Jezus? Gdy było jeszcze ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Nie dał się do końca pochłonąć zadaniu, które miał wykonać, choć było ono ważne, dobre, właściwe i czynione dla dobra ludzi. Choć to, co miał do zrobienia, było ważne i Boże, nie zapomniał o najważniejszym – o rozmowie z Ojcem. My też jesteśmy zabiegani, zajęci tysiącem spraw. Jezus jednak uczy nas, że nie możemy wśród nich zapominać o najważniejszym: o rozmowie z Bogiem. Musimy znaleźć czas na modlitwę. Musimy wyjść poza ten codzienny zgiełk, nabrać do niego dystansu, spojrzeć na to nasze zabieganie z Bożej perspektywy i nabrać sił do dalszej pracy. Inaczej będziemy podobni do drwala, który męczy się nad rąbaniem drzew tępą siekierą, tłumacząc, że nie ma czasu jej naostrzyć. (www.pastoralis.pl)
Gdy słuchamy dzisiejszej Ewangelii, widzimy Jezusa, który jest bardzo zapracowany. Czyni to, do czego został posłany: naucza i uzdrawia. Pracy ma dużo. Gdy wieść o uzdrowieniu teściowej Szymona Piotra rozeszła się po mieście, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych a On uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił. Ewangelista nie zapisał, że Jezus uzdrowił wszystkich, lecz wielu. Dlatego następnego dnia rano Szymon mówi do Jezusa: Wszyscy Cię szukają: masz kolejnych chorych do uzdrowienia, kolejnych opętanych do uwolnienia od wpływów złego ducha… A Jezus? Gdy było jeszcze ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Nie dał się do końca pochłonąć zadaniu, które miał wykonać, choć było ono ważne, dobre, właściwe i czynione dla dobra ludzi. Choć to, co miał do zrobienia, było ważne i Boże, nie zapomniał o najważniejszym – o rozmowie z Ojcem.
My też jesteśmy zabiegani, zajęci tysiącem spraw. Jezus jednak uczy nas, że nie możemy wśród nich zapominać o najważniejszym: o rozmowie z Bogiem. Musimy znaleźć czas na modlitwę. Musimy wyjść poza ten codzienny zgiełk, nabrać do niego dystansu, spojrzeć na to nasze zabieganie z Bożej perspektywy i nabrać sił do dalszej pracy. Inaczej będziemy podobni do drwala, który męczy się nad rąbaniem drzew tępą siekierą, tłumacząc, że nie ma czasu jej naostrzyć.
(www.pastoralis.pl)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
