Benedykt chciał już odejść wraz ze swymi towarzyszami, ale Święta błagała go, by jeszcze pozostał.

Kiedy jednak ten stanowczo się temu oparł i już zamierzał odejść, na prośbę Scholastyki zaczął padać tak silny deszcz, że zmusił go do pozostania całą noc.

Święty brat uczynił swojej siostrze łagodną wymówkę:

Coś uczyniła, siostro moja?

Nie mogę wrócić do braci, którzy dziwić się będą, że tak długo nie wracam.

Na to Święta:

Prosiłam cię, a ty mnie nie chciałeś wysłuchać.

Zwróciłam się przeto do Boga i zostałam wysłuchana.

A potem ze słodką przekorą dodała:

Jeśli ci tak spieszno, to idź teraz.

Wypowiadała te słowa w tym czasie, kiedy ulewa szalała na zewnątrz.

Było to ich ostatnie spotkanie na ziemi.

Scholastyka umarła 10 lutego 542 r.

Według relacji św. Grzegorza Wielkiego, zapisanej w jego "Dialogach", trzeciego dnia po śmierci siostry, kiedy św. Benedykt patrzył ze swojej celi na świat i na klasztor, w którym żyła św. Scholastyka, ujrzał jej duszę w postaci białej gołąbki, unoszącej się do nieba.

Posłał natychmiast braci po jej ciało i złożył je w grobie, który w kościele swego klasztoru dla siebie przygotował.

Scholastyka uważana jest za matkę duchową rodzin wszystkich benedyktynek.

(www.brewiarz.pl)