Jednak wiara była zaledwie częścią sukcesu. Kobieta ta mogła wierzyć we wszystko, co tylko chciała, i nic by jej z tego nie przyszło, gdyby dała się zbić z tropu pozorną od­mową Jezusa.

Oprócz wiary potrzebna jej była również determinacja - i ewi­dentnie znalazła jej w sobie dosyć!

Historia ta dowodzi, że żyć wiarą to coś więcej, niż spoczywać bezpiecznie w Bożych dłoniach i ufać, że wszystko dobrze się ułoży.

Żyć wiarą to także znajdować w sobie determinację do przezwyciężania przeciwności, w ocze­kiwaniu na rozwiązanie, które, jak wie­rzymy, Bóg pragnie nam dać.

Bywają sytuacje, w których trzeba połączyć wiarę ze zwyczajną siłą woli.

Kiedy, na przykład, prosimy Pana o znalezienie pracy, a następnie spędza­my kolejne dni przeglądając ogłoszenia i jeżdżąc na rozmowy kwalifikacyjne, nie świadczy to o braku wiary.

Podob­nie nie jest oznaką słabości duchowej, gdy prosimy Boga o naprawę relacji z bliską osobą, a następnie jako pierwsi stawiamy krok na drodze do pojedna­nia. Przeciwnie, Bóg pochwala takie wysiłki, ponieważ dowodzą one, że próbujemy żyć wiarą. Ufamy, że On nie pozostawi nas samych i będzie wspo­magał nasze działania.

Wszyscy mamy w swoim życiu obszary, w których będziemy musieli postawić pierwszy, a często również drugi i trzeci krok, zanim zobaczymy znaki Bożego działania.

Podejmujmy te kroki mocni w wierze i ufni w Bożą Opatrzność.

„Jezu, pomóż mi stawiać pierwsze kroki w wierze, z ufnością, że Ty ponie­siesz mnie przez resztę drogi."

(Słowo wśród nas, 2013)