Jeśli natomiast, jak ta druga osoba, masz skłonności do poniżania siebie, także potrzebujesz stanąć w prawdzie przed Bogiem. Duch Święty, który przekonuje nas o grzechu, obnaża także naszą fałszywą pokorę, która bierze się z bolesnych wspomnień lub niskiej samooceny. On przekona cię, że twoja wartość wynika z niezmiennej miłości Boga, a nie z tego, co myślą i mówią o tobie inni. Pewność Jego miłości pozwala nam w wolności posługiwać się niepowtarzalnymi darami i talentami, jakich On nam udziela. Jesteśmy w stanie wypełnić wszystko, czego Bóg od nas żąda, gdyż nasza moc płynie z Chrystusa (Flp 4,13)!

W naszym życiu chrześcijańskim starajmy się wystrzegać zarówno zadufania w sobie, jak i potępiania siebie. Uznajmy, że potrzebujemy Bożego miłosierdzia, tak jak to uczynił celnik. Umiejmy jednak również ucieszyć się wolnością, której Bóg nam udziela jako swoim dzieciom. W miarę jak przybliżamy się do Chrystusa, Jego obecność w nas staje się coraz wyraźniejsza – umierając dla siebie, żyjemy w Nim. Przekonujemy się, że to Chrystus w nas, a nie my sami, jest dla nas „nadzieją chwały” (por. Kol 1,27).

„Panie, dziękuję Ci za to, że czynisz mnie białym jak śnieg w Twoich oczach.”

Oz 6,1-6

Ps 51,3-4.18-21

(Słowo wśród nas, 2015)