Spójrzmy na Pawła i Barnabę – kto jak kto, ale oni z pewnością nie mieli spokojnego życia! Gdy w Ikonium zagrożono im ukamienowaniem, wyruszyli do Listry, gdzie wzięto ich za bogów. Jednak ci sami ludzie niebawem nieomal zlinczowali Pawła i odeszli uznając go za martwego. Paweł i Barnaba uciekli więc z Listry, pozyskując wielką liczbę uczniów w innych okolicach. Zgodnie z mentalnością tego świata, po tego typu przejściach powinni czuć się udręczeni i zalęknieni, a nie pełni pokoju i radości. Tak jednak nie było. Po latach Paweł wyznał: „Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować… Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,12.13).

To samo odnosi się do nas. I my mamy przecież lepsze i gorsze momenty – znosimy kaprysy innych, szczęście przeplata się z nieszczęściem. Jednak w tym wszystkim możemy odnaleźć pokój w Chrystusie.

W jaki sposób? Odchodząc krok wstecz i patrząc na całość obrazu. Wesprzyj się na ramionach Boskiego Artysty, który z chaosu wydarzeń tworzy arcydzieło twojego życia. Boża wizja stanie się dla ciebie jaśniejsza, jeśli zdecydujesz się oderwać wzrok od zmiennych okoliczności, a skierować go ku Temu, który otacza cię miłością i troską. Tak więc dziś i każdego dnia stawaj z otwartym sercem przed Bogiem, prosząc Go o dar pokoju.

„Jezu, Ty jesteś moim Księciem Pokoju.”

Dz 14,19-28

Ps 145,10-13.21

(Słowo wśród nas, 2015)