W Rzymie biskup krakowski spotkał się ze św. Dominikiem, założycielem sławnego już zakonu kaznodziejskiego, zwanego też dominikańskim.

Biskup Iwon prosił św. Dominika o przysłanie do Polski dominikanów.

Święty odpowiedział, że nie może przysłać dominikanów do Polski, ale chętnie przyjmie Polaków do swego zakonu.

Na wstąpienie do zakonu kaznodziejskiego zdecydowali się: Jacek, Czesław i pracujący z nimi kapłan Herman, narodowości niemieckiej.

W Środę Popielcową (24 lutego 1221 r.) otrzymali w Rzymie z rąk św. Dominika habity.

Następca św. Dominika (zmarł w roku 1221) bł. Jordan z Saksonii w roku 1221 wysłał obu Polaków do Polski, aby tam zakładali klasztory swojego zakonu.

Dominikanie przybyli do Polski w roku 1222, oczywiście najpierw do Krakowa, gdzie biskup Iwon przekazał im kościół parafialny Świętej Trójcy, a parafię przeniósł do kościoła Mariackiego.

Dominikanie przede wszystkim swoją działalnością misyjną, kaznodziejską starali się umacniać wiarę katolicką w Polsce i w krajach ościennych.

Zakon kaznodziejski rozwijał się prężnie w Polsce dzięki silnej osobowości ojca Jacka.

To dzięki jego działalności powstały klasztory w Gdańsku, Chełmie, Elblągu, Toruniu, Rydze, Dorpacie i Królewcu.

W swojej gorliwości kapłan Jacek dotarł do Kijowa, gdzie również założył klasztor, jednakże w roku 1233 książę kijowski, podburzony przez prawosławnych, zlikwidował placówkę.

Dzięki Jackowi powstał też klasztor w Haliczu.

Od lat 40 XIII wieku ojciec Jacek osiadł na stałe w Krakowie i tu duszpasterzował do chwili swojej śmierci.

Według relacji pisemnej dominikanina lektora Stanisława, Jacek był ideałem zakonnika — dominikanina.

„Jacek zawsze albo studiował, albo głosił kazania, albo słuchał spowiedzi, albo modlił się, albo chorych nawiedzając słowem i przykładem bliźnich budował”.

Był bardzo wrażliwy na potrzeby bliźnich, na nędze ludzką: moralną i materialną.

Dominikanin Jacek pełen zasług, po długiej chorobie odszedł do Pana w opinii świętości w Krakowie 15 sierpnia 1257 roku.

Grób św. Jacka znajduje się w dominikańskim kościele Świętej Trójcy w Krakowie.

Papież Klemens VII pozwolił w roku 1427 na oddawanie czci Jackowi w polskich klasztorach dominikańskich.

Natomiast kanonizował naszego Patrona w roku 1594 papież Klemens VIII.

Liturgiczny obchód ku czci św. Jacka ma rangę wspomnienia obowiązkowego i przypada na dzień 17 sierpnia.

Święty Jacek jest głównym patronem archidiecezji katowickiej i diecezji opolskiej oraz miasta Krakowa.

(www.brewiarz.pl)