Co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!

Wyobraź sobie, że porządkujesz dom starszego krewnego i nagle odkrywasz tam zasnuty kurzem obraz, który okazuje się autentycznym dziełem Renoira. Wiele razy przekładałeś go z miejsca na miejsce nieświadom jego wartości, teraz jednak spojrzałeś na niego świeżym okiem i zro­zumiałeś, że masz przed sobą bezcenne arcydzieło.

Ukazanie się Zmartwychwstałego Marii Magdalenie

Pewnego razu – wspomina pani Katarzyna, działaczka „Solidarności” – przyjechali przedstawiciele władzy i milicja, a ludzie byli na polu przy burakach. Otwarli kościół i zaczęli wynosić z wnętrza obrazy, ławki, całe wyposażenie i ładować na ciężarówkę. Wiejski chłopak, dziecko jeszcze, zobaczył to i poleciał w pole z dzikim krzykiem, że kościół wywożą. Wywożą wszystko z kościoła! Kobiety jak stały, z kopaczkami, widłami, przybiegły pod kościół i cztery z nich legły pod kołami samochodu. Reszta zaczęła krzyczeć, płakać i chwytać za ręce tych wszystkich oprawców i wołać: „Nie damy, nie pozwolimy”. 

Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei. (Mt 28,10)

Choć dziś przeważnie uczestniczymy w obchodach wielkanocnych w wypełnionych ludźmi kościołach, dwa tysiące lat temu sytuacja wyglądała zupełnie inaczej. Świętowanie Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczęło się, gdy dwie kobiety pobiegły od pustego grobu do swoich przyjaciół, aby im obwieścić, że Jezus powstał z martwych. Rozpoczęło się ogłoszeniem Dobrej Nowiny – najpierw Marii Magdalenie z towarzyszką, a następnie jedenastu Apostołom. Polecenie anioła, by dzielić się Dobrą Nowiną z innymi, okazało się tak ważne, że Jezus powtórzył je kobietom osobiście, ukazując się im i mówiąc: „Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei” (Mt 28,10).

Cały program polega na szeregu zabaw, których scenariusze nie są wielce oryginalne, lecz wyglądają dość karykaturalnie. Szczególnie, jeśli uświadomić sobie, iż wprowadzać je mają obowiązkowo nauczycielki nie zawsze entuzjastycznie podchodzące do tematu. Tylko dlatego, że trzy panie z „Feminoteki” tak sobie wymyśliły i zyskały aprobatę władzy. Oto, jak portal wSumie.pl opisuje w swoim tekście „Ala jest chłopcem, a Jaś dziewczynką” wychowanie równościowe, które ma mieć miejsce  w 86 polskich przedszkolach:

Jest to słowo z języka angielskiego, które do lat 60. XX w. służyło wyłącznie do określania gramatycznego ro­dzaju rzeczownika. Podczas Światowej Kon­ferencji Kobiet w Pekinie w 1995 r. zorga­nizowanej pod auspicjami ONZ, termin ten został przejęty przez radykalne feministki i miał zastąpić słowo „sex", oznaczające płeć. Płeć mamy zdeterminowaną biologicznie i każdy z nas wie, że jest albo kobietą, albo mężczyzną. A zamiarem osób wprowadzają­cych do obiegu pojęcie „gender” były wypie­ranie i likwidacja pojęcia dwóch płci. Ideolo­gia ta mówi nam bowiem, że mamy więcej niż dwie płcie, bo oprócz heteroseksualnych kobiet i mężczyzn są także homoseksualni mężczyźni, homoseksualne kobiety oraz osoby biseksualne i transseksualne. Słowo „gender" miało zatem sugerować możliwość swobodnego wyboru jednej z tych możli­wości czyli każdy człowiek powinien mieć możliwość wybierania swojej płci Zakłada to, że płeć w znaczeniu społecznym może różnić się od płci biologicznej.