28 paĹşdziernika obchodzimy święto dwóch Apostołów, którzy byli krewnymi Jezusa. Szymon i Juda, jak wszyscy Apostołowie z wyjątkiem Jana, ponieśli wedle tradycji męczeńską śmierć za wiarę. Juda Tadeusz jest patronem w sprawach beznadziejnych

Św. Szymon Apostoł był najprawdopodobniej bratem Jakuba i Judy Tadeusza oraz bratankiem lub siostrzeńcem samego Jezusa. Informacje na temat Szymona są w Ewangelii bardzo skąpe. Nadawano mu przydomek Kananejczyk (Mt 10,4; Mk 3,18). Stąd niektórzy Ojcowie Kościoła utoĹźsamiają go z panem młodym z wesela w Kanie Galilejskiej, gdzie Jezus uczynił początek znaków – przemienił wodę w wino. Wedle tradycji po Ĺ›mierci Jakuba Starszego i Jakuba Młodszego został kolejnym biskupem Jerozolimy. DoĹźył sędziwego wieku ponad 100 lat. W obronie wiary został zamęczony na Ĺ›mierć. Wedle legendarnego opisu umarł przecięty piłą na pół. Św. Juda Apostoł, nazywany takĹźe Tadeuszem, czyli „odwaĹźnym” jest autorem jednego z Listów w Nowym Testamencie. 

Rodzice świętej Teresy od Dzieciątka Jezus

Ludwik Józef Stanisław (Louis Joseph Stanislas) Martin (22 VIII 1823-29 VII 1894) urodził się w Bordeaux, a Zelia Maria (Zélie [lub Azélie] Marie) z domu Guèrin (23 XI 1831-28 VIII 1877) pochodziła z Gandelain – miejscowości na przedmieściach Saint-Denis-sur-Sarthon w północno-zachodniej Francji.

Ludwik był synem kapitana wojska francuskiego. Wychowany w głębokiej wierze, początkowo chciał nawet wstąpić do zakonu, ale uniemoĹźliwiła mu to nieznajomość łaciny. Przez pewien czas mieszkał w ParyĹźu, ale niebawem wrócił do rodziców w Alençon, gdzie otworzył zakład zegarmistrzowsko-jubilerski. Pracę łączył z Ä‡wiczeniami duchowymi i działalnością dobroczynną. 13 lipca 1858 poślubił poznaną trzy miesiące wcześniej Zelię Guèrin, która – jak sama póĹşniej wyznała – gdy po raz pierwszy spotkała go na ulicy, usłyszała głos wewnętrzny, iĹź „to ten, którego przygotowałem dla Ciebie”.

JeĹźeli piekło to inni, to jak moĹźe się udać ten projekt, no jak? Jedno piekło to i tak juĹź nadto, a gdy zbiorą się dwa? Tego nie da się zrealizować, bo dwa piekła to murowana katastrofa. Taki jest klimat ogólny wokół małżeństwa, więc jeśli juĹź ktoś zdecydował się na to kontrkulturowe przedsięwzięcie, musi zaopatrzyć się w poradniki, taki wynalazek dzisiejszy. „Jak Ĺźyć w małżeństwie i nie zwariować?”, „Małżeński survival”, „Skazani na siebie” i wiele, wiele innych. A tam znajdzie mnóstwo wypróbowanych recept doświadczonych przez Ĺźycie autorów. Romantyczna kolacja przy aromatyzowanych świecach, wyprawa – niespodzianka w Bieszczady (albo na Kretę), zaskoczenie i recycling. Nigdy nie przydeptuj kapci, nie siedĹş godzinami z piwem przed telewizorem, zrób się na bóstwo, nie próbuj nim/nią zawładnąć, daj poĹźyć, niech idzie na ryby z kumplami, niech spotyka się regularnie z kumami na ploteczkach, rozmawiaj, pamiętaj o waĹźnych datach – imieninach i urodzinach, rocznicy ślubu, uczcij je choćby zabawnym drobiazgiem, a w ogóle to kwiaty przynoś czasem ot tak, bez konkretnych okazji. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza.

Łk 7, 36 – 50

Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście Ĺźycie grzeszne, dowiedziawszy się, Ĺźe jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowego olejku i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła oblewać Jego nogi łzami i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: «Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, Ĺźe jest grzesznicą». Na to Jezus rzekł do niego: «Szymonie, muszę ci coś powiedzieć». On rzekł: «Powiedz, Nauczycielu». «Pewien wierzyciel miał dwóch dłuĹźników. 

Po męczeńskiej śmierci papieża św. Fabiana (+ 250), poniesionej w czasie prześladowania, jakie rozpętał cesarz Decjusz, Stolica Rzymska była przez dłuższy czas nie obsadzona. Gdy prześladowania ustały, papieżem został wybrany Korneliusz.

Korzystając z chwilowego pokoju, jaki nastał dla Kościoła po śmierci cesarza Decjusza (+ 251), papieĹź Korneliusz zwołał do Rzymu synod. Aktualna wówczas stała się sprawa, co naleĹźy uczynić z tymi (z łac. lapsi), którzy za prześladowania Decjusza ze strachu wyparli się wiary, a teraz chcieli do niej powrócić. Rygoryści byli za tym, by ich do Kościoła ponownie nie przyjmować. Jednak dzięki papieĹźowi uchwalono, Ĺźe naleĹźy ich ponownie przyjąć. Korneliusz rządził Kościołem w latach 251-253. 

I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. (J 19,27)

KaĹźdy z nas ma w domu przedmioty przypominające nam o Maryi – obrazy, figury, róĹźańce. Jednak Jan wziął do swego domu Matkę Boga w Jej własnej osobie! Z pewnością Ĺźycie pod jednym dachem z Maryją było dla umiłowanego ucznia niezwykłym doświadczeniem. Kontakt z Nią na pewno pogłębił jego więź z Panem i pomógł mu skuteczniej głosić Jezusa światu.

Jan otrzymał wyjątkową szansę zrozumienia tego, kim jest Jezus. Maryja znała Go przecieĹź lepiej niĹź jakikolwiek inny człowiek. ChociaĹź na kartach Ewangelii po narodzeniu Jezusa zdaje się odchodzić w cień, to przecieĹź uczyła się od Niego przez całe Ĺźycie. Jak mówi Ewangelista Łukasz: „zachowywała wszystkie te sprawy i rozwaĹźała je w swoim sercu” (Łk 2,19). 

Lb 21,4b-9

Lud stracił cierpliwość. (Lb 21,4)

Węże syczą u twoich stóp. Wokół padają ludzie zatruci ich jadem. W tobie zamiera juĹź nadzieja, poniewaĹź widzisz, Ĺźe ukąszenie jest tylko kwestią czasu. Nagle słyszysz donośny głos wzywający wszystkich do spojrzenia na węża z brązu zawieszonego na palu. Zmuszasz się do oderwania wzroku od wijących się na ziemi gadów, spoglądasz na węża i zauwaĹźasz, Ĺźe wszyscy, którzy na niego patrzą, zostają uzdrowieni. 

Dzisiejszy fragment mówi nam, Ĺźe cała ta sytuacja zaczęła się od grymaszenia przy jedzeniu. Jak Izraelici, którzy zostali wyprowadzeni z niewoli egipskiej, mogli narzekać na coś tak mało znaczącego jak pokarm? My dziś prawdopodobnie nie musimy ratować się przed plagą węży, jednak takĹźe i nasze drobne narzekania mogą sprowadzić na nas duchowe „węże”, które szybko zatrują atmosferę naszych domów czy miejsc pracy. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza

Łk 6, 43-49

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie jest dobrym drzewem to, które wydaje zły owoc, ani złym drzewem to, które wydaje dobry owoc. Po owocu bowiem poznaje się kaĹźde drzewo; nie zrywa się fig z ciernia ani z krzaka jeĹźyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta. Czemu to wzywacie Mnie: „Panie, Panie”, a nie czynicie tego, co mówię? Pokażę wam, do kogo podobny jest kaĹźdy, kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je. Podobny jest do człowieka, który buduje dom: wkopał się głęboko i fundament załoĹźył na skale. Gdy przyszła powódĹş, potok wezbrany uderzył w ten dom, ale nie zdołał go naruszyć, poniewaĹź był dobrze zbudowany.

Wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata. (Łk 6,42)

Wszyscy mamy skłonność do osądzania innych i udzielania im rad, nawet jeśli nie mamy wiele do zaoferowania. Kiedy dzieci z przekonaniem wypowiadają się na tematy, o których nie mają pojęcia, zwykle nas to bawi, kiedy jednak w ten sposób wypowiadają się dorośli, zaczyna to być niepokojące. A jeĹźeli temat jest powaĹźny, moĹźe stać się to nawet niebezpieczne, jak gdyby „niewidomy prowadził niewidomego”. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza

Łk 6,27-38

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. Jeśli cię kto uderzy w policzek, nadstaw mu i drugi. Jeśli bierze ci płaszcz, nie broń mu i szaty. Daj kaĹźdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje. Jak chcecie, Ĺźeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie. Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaĹź za to dla was wdzięczność? PrzecieĹź i grzesznicy miłość okazują tym, którzy ich miłują. I jeśli dobrze czynicie tym tylko, którzy wam dobrze czynią, jaka za to dla was wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza

Łk 6,20-26

W owym czasie Jezus podniósł oczy na swoich uczniów i mówił: «Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was naleĹźy królestwo BoĹźe. Błogosławieni wy, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni. Błogosławieni wy, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.

Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel. (Mt 1,23)

Dziś obchodzimy urodziny Matki Bożej. Nic nie stoi na przeszkodzie, by upiec ciasto i świętować razem z całą rodziną!

Wydaje ci się to dziwne? Ale przecieĹź, kiedy ktoś bliski obchodzi urodziny, zwykle staramy się jakoś zaznaczyć ten fakt. Dzień ten jest dla nas dniem szczególnym, gdyĹź kochamy tę osobę i chcemy wyrazić to, Ĺźe jest ona dla nas kimś waĹźnym.

Dlaczego mielibyśmy inaczej traktować Maryję, naszą Matkę? Ona takĹźe naleĹźy do naszej rodziny! Od początku czasów, kiedy to Bóg Ojciec postanowił posłać do nas swego Syna, była Ona przeznaczona na Jego Matkę. My natomiast, za przyczyną Chrystusa, staliśmy się dziećmi Boga – braćmi i siostrami Jezusa. Maryja jest więc takĹźe naszą Matką. Dzisiejsza Ewangelia, podająca rodowód Jezusa, jest zarazem i naszą duchową genealogią. MoĹźemy prześledzić swój duchowy rodowód, poczynając od Abrahama, naszego przodka w wierze, aĹź po Józefa i Maryję. Ich historia jest naszą historią. Ich nadzieje i pragnienia takĹźe są naszymi. Innymi słowy, jesteśmy jedną rodziną! 

Po święceniach został wikariuszem parafii Nawrócenia św. Pawła w Lublinie. Jednocześnie w lubelskim seminarium duchownym od 1892 r. przez czternaście lat prowadził wykłady z Pisma Świętego, katechetyki, kaznodziejstwa, teologii moralnej i prawa kanonicznego. Pracował teĹź w wikariacie katedralnym, a potem był rektorem kościoła św. Stanisława (w tym czasie pomagał prześladowanym unitom).

Łk 6,1-5

Uczniowie zrywali kłosy. (Łk 6,1)

Zbieranie kłosów w szabat nie było jedynym kontrowersyjnym zachowaniem uczniów Jezusa. Zwracali oni na siebie uwagę takĹźe przez to, Ĺźe rozmawiali z wyrzutkami społeczeństwa i czynili cuda. „Czy oni nie mogą zachowywać się normalnie?” – pytało wielu faryzeuszów. Była to jednak sytuacja nie do uniknięcia. KaĹźdy z nas, idąc za Jezusem, mówi czy robi rzeczy, które otaczającym nas ludziom wydają się nienormalne. I nie jest to wcale złe. Uświadomienie sobie, Ĺźe jesteśmy powołani do innego Ĺźycia, pomaga nam głębiej przeĹźywać naszą więź z Jezusem. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza

Łk 5, 33-39

Faryzeusze i uczeni w Piśmie rzekli do Jezusa: «Uczniowie Jana duĹźo poszczą i modły odprawiają, tak samo uczniowie faryzeuszów; Twoi zaś jedzą i piją». Jezus rzekł do nich: «Czy moĹźecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli». Opowiedział im teĹź przypowieść: «Nikt nie przyszywa do starego ubrania łaty z tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego. Nikt teĹź młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki i samo wycieknie, i bukłaki się zepsują. Lecz młode wino naleĹźy lać do nowych bukłaków. Kto się napił starego wina, nie chce potem młodego, mówi bowiem: „Stare jest lepsze”».

Piastował róĹźne urzędy cywilne, aĹź doszedł do stanowiska prefekta (namiestnika) Rzymu, znajdującego się wtedy pod władzą cesarstwa wschodniego (od roku 552). Po czterech latach mądrych i szczęśliwych rządów (571-575) niespodziewanie opuścił tak eksponowane stanowisko i wstąpił do benedyktynów. Własny, rodzinny dom zamienił na klasztor dla dwunastu towarzyszy. Ten czyn zaskoczył wszystkich - pan Rzymu został ubogim mnichem. Dysponując ogromnym majątkiem, Grzegorz załoĹźył jeszcze 6 innych klasztorów w swoich dobrach na Sycylii. W cieniu słynnego póĹşniej opactwa św. Andrzeja na wzgórzu Celio trwał na modlitwie i poście.

Po opuszczeniu synagogi przyszedł do domu Szymona. (Łk 4,38)

Z relacji Łukasza wynika, Ĺźe Jezus przekroczył progi domu Piotra natychmiast po wyjściu z synagogi. Odnowiony na duchu przez kontakt z Ojcem, był od razu gotów kontynuować swoją misję głoszenia królestwa BoĹźego.

Nie znamy dokładnych planów Jezusa na ten wieczór. MoĹźe zamierzał zjeść posiłek z rodziną Szymona, a moĹźe chciał  poświęcić więcej czasu swoim uczniom. Wiemy jedynie, Ĺźe po wejściu do domu dowiedział się, Ĺźe teściowa Szymona leĹźy w gorączce. W wydarzeniu tym zobaczył kolejną sposobność objawienia miłości i mocy Boga, toteĹź nie omieszkał jej wykorzystać! 

Bronisława urodziła się ok. 1200 r. w Kamieniu Śląskim, w zamoĹźnej rodzinie Odrowążów. Jej kuzynami byli św. Jacek i bł. Czesław, a jej stryj Iwo piastował godność biskupa krakowskiego.

Bronisława została wychowana w środowisku żywej wiary, szlachetności i pobożności. W jej otoczeniu z wiary w Boga czerpano siłę do służby bliźniemu.

W wieku 16-17 lat Bronisława wstąpiła do klasztoru norbertanek w Krakowie. Zakon ten był w owym czasie bardzo prężny i choć działał od niedawna, odgrywał juĹź znaczącą rolę w słuĹźbie ówczesnemu społeczeństwu. W młodym wieku Bronisława została przełoĹźoną klasztoru. W czasie zarazy w 1224 r.

z wielkim zaangaĹźowaniem słuĹźyła chorym, rozdawała leki i ubrania, karmiła głodnych. W tamtym czasie w krakowskim klasztorze przebywało kilkaset sióstr, Bronisława musiała zatem posiadać niezwykły talent organizacyjny.

Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli. (Łk 4,21)

Czy nie marzy ci się czasem Ĺźycie, które byłoby czymś w rodzaju automatu z napojami? Wkładamy odpowiednią ilość modlitwy i dobrych uczynków, przyciskamy odpowiedni guzik i wszystko toczy się zgodnie z powziętym przez nas planem.

Jednak nawet automatom zdarzają się róĹźne usterki, a wtedy otrzymujemy nie to, co zamówiliśmy, albo w ogóle nic.

Co się wtedy dzieje? Niektórzy są tak wściekli, Ĺźe walą pięścią lub kopią wadliwy automat. Niestety takie postępowanie rzadko kiedy przynosi efekty, więc odchodzą jeszcze bardziej sfrustrowani.

Podobnie mogli czuć się zgromadzeni w synagodze w Nazarecie, gdy Jezus oznajmił im, Ĺźe to właśnie On jest długo wyczekiwanym Mesjaszem. 

Słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli. (J 2,9)

Co czujesz, gdy spotykasz ludzi spełnionych – małżonków wciąż darzących się miłością i szacunkiem po kilkudziesięciu spędzonych razem latach, radosną siostrę zakonną, osobę samotną cieszącą się sensownym, poĹźytecznie spędzanym Ĺźyciem lub teĹź promieniujących pokojem chorych czy niepełnosprawnych? Czy patrząc na nich, stwierdzasz z pewną dozą zazdrości: „No tak, gdybym ja miał taką Ĺźonę…”, „Nie ma rodziny, problemów, moĹźe sobie robić, co chce”, „Widocznie ma mocną wiarę, no cóĹź, mi nie jest dana ta łaska”? A moĹźe patrzysz na nich z podziwem, jak na sługi z dzisiejszej Ewangelii, którzy poznali tajemnicę wyjątkowego smaku podawanego na weselu wina? 

Mt 23,23-26

Oczyść wpierw wnętrze kubka. (Mt 23,26)

Kubek, o którym mówi Jezus, to wnętrze człowieka – naczynie, które za naszym pozwoleniem napełnia Bóg, abyśmy z niego czerpiąc, nieśli Ĺźycie naszym bliskim i wszystkim napotkanym ludziom. Czasami jednak nasze serca są jak dawno niesprzątana szafka, tak zapchana rozmaitymi gratami, Ĺźe wszystko wysypuje się z niej, gdy tylko uchylimy drzwi. Wszystkie gnieĹźdżące się tam lęki, gniew, urazy, nieuporządkowane miłości, przywiązania do spraw tego świata zajmują miejsce, które mogłaby zapełnić miłość Boga. W rezultacie mamy w sobie mniej Jego Ĺźycia i mniej do ofiarowania innym.

świecie. Historycy sztuki badają go od pokoleń. Jednak większość ludzi ma ochotę nie tyle go badać, ile oglądać, gdyĹź da Vinci uchwycił niepowtarzalność i piękno swojej modelki w sposób, w jaki udało się to bardzo niewielu artystom. MoĹźna powiedzieć, Ĺźe namalował „prawdziwą” Monę Lizę!

ZauwaĹźmy, Ĺźe w dzisiejszej Ewangelii Jezus patrzy okiem artysty. Ujrzał Natanaela – zwanego równieĹź Bartłomiejem, czyli Apostoła, którego święto dziś obchodzimy – siedzącego pod drzewem figowym. Jednak oprócz tego, co było widoczne na zewnątrz, zobaczył takĹźe jego serce. Zrozumiał, Ĺźe Natanael był człowiekiem, „w którym nie ma podstępu” (J 1,47), człowiekiem prawym, niedbającym o opinię innych. Zobaczył takĹźe przyszłość Natanaela. Poznał, Ĺźe Natanael zostanie Jego uczniem i ujrzy wypełnienie proroctw mesjańskich, Ĺźe uzna w Nim nie tylko Króla, ale teĹź Zbawiciela i Pana. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka

Mk 7, 1-8.14-15. 21-23

Zebrali się u Jezusa faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauwaĹźyli, Ĺźe niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie umytymi rękami. Faryzeusze bowiem i w ogóle Ĺťydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluĹşniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.

Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?». Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie. Ale czci na próĹźno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie BoĹźe, a trzymacie się ludzkiej tradycji». 

Już w czasie Soboru Watykańskiego I w roku 1869 biskupi francuscy i hiszpańscy prosili o to święto.

Pierwszy Krajowy Kongres Maryjny w Lyonie (1900) prośbę tę ponowił.

Uczyniły to równieĹź międzynarodowe kongresy maryjne odbyte we Fryburgu (1902) i w Einsiedeln (1904).

Od roku 1923 wyłonił się specjalny ruch pro regalitate Mariæ.

Początkowo wspomnienie Maryi Królowej obchodzone było w dniu 31 maja, ale w wyniku posoborowej reformy kalendarza liturgicznego przesunięto je na oktawę uroczystości Wniebowzięcia Maryi - 22 sierpnia.

To właśnie wydarzenie ukoronowania Maryi wspominamy w piątej tajemnicy chwalebnej róĹźańca.

W jego licznej rodzinie (9-ro rodzeństwa) o wykształcenie nie było łatwo.

Mimo to zdolny Józef zdołał je zdobyć, a potem mimo straty ojca utrzymać się w seminarium w Padwie.

W r. 1858 otrzymał w Castelfranco święcenia kapłańskie.

Odtąd szedł poprzez wszystkie niemal stanowiska kościelne: był wikariuszem w Tombolo, proboszczem w Salzano, kanonikiem i kanclerzem kurii w Treviso, prefektem w seminarium duchownym.

W r. 1884 Leon XIII powołał go na stolicę biskupią w Mantui.

Mimo złego stanu, w jakim zastał diecezję, dokonał w niej niezmiernie duĹźo, działał przy tym zarówno gorliwie, jak i z rozwagą i taktem. 

Jego ojciec, należał do miejscowej arystokracji.

Jego matka była córką hrabiego.

Jako chłopiec Bernard uczęszczał do szkoły prowadzonej przez kanoników diecezjalnych.

Ojciec marzył o karierze dla syna na dworze księcia Burgundii.

W Boże Narodzenie Bernardowi miało się pojawić Dziecię Boże i zachęcać chłopca, aby poświęcił się służbie Bożej.

Kiedy Bernard miał 17 lat (1107), umarła mu matka.

Zwrócił się wówczas do Maryi, by mu zastąpiła matkę ziemską.

Będzie to jeden z rysów charakterystycznych jego ducha: tkliwe naboĹźeństwo do BoĹźej Matki.

Mt 20,1-16a

Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry? (Mt 20,15)

WyobraĹş sobie, Ĺźe umarłeś i trafiłeś do nieba. Przechodzisz przez bramę i zastanawiasz się, kogo tam spotkasz. Oczywiście masz nadzieję spotkać się z Jezusem, Maryją, MojĹźeszem, prorokami, bliskimi ci osobami. MoĹźe teĹź z wielkimi świętymi, jak Matka Teresa czy Jan Paweł II. JakieĹź jest jednak twoje zdumienie, gdy pomiędzy tymi świetlanymi postaciami dostrzegasz i takie, które nie cieszą się dobrą sławą – na przykład brutalnych dyktatorów, jak Hitler, Stalin czy Mao Tse Tung. Czy jest to w ogóle moĹźliwe? 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 19, 23-30

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę powiadam wam: Bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego. Jeszcze raz wam powiadam: Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niĹź bogatemu wejść do królestwa niebieskiego». Gdy uczniowie to usłyszeli, przerazili się bardzo i pytali: «KtóĹź więc moĹźe się zbawić?» Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemoĹźliwe, lecz u Boga wszystko jest moĹźliwe». Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóĹź więc otrzymamy?» Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzyście poszli za Mną, zasiądziecie równieĹź na dwunastu tronach sądząc dwanaście pokoleń Izraela. I kaĹźdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i Ĺźycie wieczne odziedziczy. Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.»

Do rodu Odrowążów naleĹźał teĹź biskup krakowski Iwon Odrowąż, który został pasterzem diecezji w roku 1018. Biskup Iwon naleĹźał do wybitnych postaci ówczesnego duchowieństwa polskiego.

Jacek był współpracownikiem biskupa Iwona.

Biskup mianował Jacka kanonikiem katedralnym w Krakowie i następnie wysłał go na kilkuletnie studia zagraniczne z zakresu teologii i prawa kanonicznego.

Po powrocie do Krakowa kapłan Jacek miał wyróĹźniać się w gronie kanoników swoją wiedzą i surowością Ĺźycia. 

WyobraĹş sobie Jezusa, który patrzy na ciebie z miłością. Ogarnia całe twoje Ĺźycie – zmagania, sukcesy i poraĹźki, ale przede wszystkim twoje serce.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 6, 51-58

Jezus powiedział do tłumów: «Ja jestem chlebem Ĺźywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spoĹźywa ten chleb, będzie Ĺźył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za Ĺźycie świata». Sprzeczali się więc między sobą Ĺťydzi mówiąc: «Jak On moĹźe nam dać swoje ciało na poĹźywienie?». Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: JeĹźeli nie będziecie spoĹźywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli Ĺźycia w sobie. Kto spoĹźywa moje Ciało i pije moją Krew, ma Ĺźycie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spoĹźywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał Ĺźyjący Ojciec, a Ja Ĺźyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spoĹźywa, będzie Ĺźył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spoĹźywa ten chleb, będzie Ĺźył na wieki».

Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami. (Ap 12,1)

Pomyśl, jak bliska musiała być relacja Maryi z Jej Synem. Aby przygotować Ją do roli Matki BoĹźej, Bóg juĹź przy Jej poczęciu uwolnił Ją od zmazy grzechu i włoĹźył w Jej serce niezachwiane pragnienie miłowania Jego samego i ludu, który sobie wybrał. Trwając w wierności aĹź do końca, Maryja otrzymała szczególny udział w zmartwychwstaniu Jezusa, gdy pod koniec swego ziemskiego Ĺźycia została wzięta do nieba z duszą i ciałem. 

CzyĹź więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą? (Mt 18,33)

Naukowcy twierdzą, Ĺźe człowiek wykorzystuje zaledwie dziesięć procent moĹźliwości swojego mózgu. Wychodząc z tego załoĹźenia, wielu sugerowało, Ĺźe gdybyśmy uruchomili pozostałe dziewięćdziesiąt procent, bylibyśmy w stanie rozwiązać wiele nękających nas problemów, takich jak ubóstwo czy głód na świecie. Hipoteza ta jest obiecująca, przyznajmy jednak, Ĺźe rozwiązanie wielu naszych problemów jest kwestią nie mózgu, lecz serca.

WyobraĹşmy sobie, jak wyglądałby świat, gdybyśmy w większym stopniu kierowali się sercem. Gdybyśmy więcej kochali, przebaczali, wykazywali większą empatię oraz patrzyli na siebie i innych tak, jak patrzy na nas Bóg! 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 18, 15-20

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Gdy twój brat zgrzeszy przeciw tobie, idĹş i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weĹş ze sobą jeszcze jednego albo dwóch, Ĺźeby na słowie dwóch albo trzech świadków opierała się cała prawda. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik. Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dalej zaprawdę powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego uĹźyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich».

Klara wzrastała w atmosferze miłości i poboĹźności. Gdy miała 12 lat, w AsyĹźu zaczął swą działalność Jan Bernardone, przyszły św. Franciszek. Z czasem zaczął zdobywać ludzi, którzy poświęcali swe Ĺźycie Bogu. Klara często spotykała się z nim, by zrozumieć jego słowa.

Rodzice, zamoĹźni mieszczanie, daremnie dwa razy usiłowali wydać córkę za mąż. Klara poprosiła bowiem Franciszka, by zwrócił się z prośbą do biskupa AsyĹźu, aby mogła stać się siostrą Braci Mniejszych. W Niedzielę Palmową 28 marca 1212 r. z całą rodziną poszła do Porcjunkuli. Po poświęceniu palm kaĹźdy odbierał palmę z rąk biskupa. Biskup Gwidon podszedł jednak sam do Klary i wręczył jej palmę - był to umówiony wcześniej znak zgody. 

Wawrzyniec był jednym z siedmiu diakonów Kościoła rzymskiego za czasów papieĹźa Sykstusa II. Mimo Ĺźe wiele osób sławiło jego bohaterską śmierć - m.in. św. AmbroĹźy (+ 397), św. Augustyn (+ 430), św. Maksym z Turynu (+ ok. 467), św. Piotr Chryzolog (+ 450) i św. Leon Wielki (+ 461) - wiadomości historyczne o nim posiadamy bardzo skromne. Właściwie jedynym Ĺşródłem jest Liber Pontificalis (Księga PapieĹźy), który śmierć Wawrzyńca wiąże bezpośrednio z męczeństwem papieĹźa św. Sykstusa II, który zginął dnia 6 sierpnia 258 r. wraz ze swoimi czterema diakonami. Niektórzy pisarze współcześni w tym samym dniu i w tych samych okolicznościach sytuują męczeństwo Wawrzyńca. Temu jednak stanowczo sprzeciwia się powszechna i najdawniejsza tradycja rzymska. Jej wyrazem jest Passio, czyli opis męki wielkiego diakona.

Ef 4,30–5,2

Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego. (Ef 4,30)

Wszyscy wiemy, jak łatwo jest sfabrykować jakąś historyjkę w celu zamydlenia komuś oczu. Wiemy, jak łatwo przychodzi nam „odgrywanie się” na kimś, kto nas zranił. Wiemy teĹź, jak łatwo jest poniĹźać samego siebie i uznać, Ĺźe się do niczego nie nadajemy. A przecieĹź wiemy równieĹź, co to znaczy ofiarnie pomagać innym w potrzebie. Wiemy, Ĺźe jesteśmy zdolni przebaczać tym, którzy nas zranili. Wiemy, Ĺźe potrafimy zdobyć się na cierpliwość w sytuacjach, które są dla nas trudne. 

Dominik kształcił się najpierw w rodzinnej miejscowości, a póĹşniej w Walencji.

Został kapłanem w roku 1196 i od razu mianowano go kanonikiem katedry w Osma.

W latach 1203 - 1205 odbył podróĹź wraz ze swoim biskupem Dydakiem do Niemiec, aby tam przygotować ślub syna króla Kastylii z księżną Marchii. Podczas pobytu w Niemczech przeĹźył najazd pogańskich Kumanów (z terytorium Węgier) na Turyngię. Postanowił zostać misjonarzem i nawrócić ten lud na chrześcijaństwo, lecz papieĹź Innocenty III nie wyraził na to zgody.

Piątek dla chrześcijan jest dniem krzyĹźa. Spróbuj wyciszyć swoje myśli. Stań na chwilę z Maryją pod KrzyĹźem i poproś o łaskę zrozumienia i przyjęcia tych słów, które Jezus mówi dziś do ciebie.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 16, 24-28

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weĹşmie krzyĹź swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje Ĺźycie, straci je; a kto straci swe Ĺźycie z mego powodu, znajdzie je. CóĹź bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi, i wtedy odda kaĹźdemu według jego postępowania. Zaprawdę, powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aĹź ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w królestwie swoim».

Tam przemienił się wobec nich. (Mk 9,2)

Łatwo zauwaĹźyć, Ĺźe Kościół traktuje przemienienie Jezusa jako jedno z najwaĹźniejszych wydarzeń w Jego Ĺźyciu – a takĹźe w naszym Ĺźyciu wiary. Poza tym, Ĺźe co roku 6 sierpnia obchodzimy święto Przemienienia Pańskiego, Ewangelię o przemienieniu czytamy równieĹź za kaĹźdym razem w drugą niedzielę Wielkiego Postu. Dlaczego poświęcamy temu wydarzeniu aĹź tyle uwagi? W sposób oczywisty nasuwa się odpowiedĹş, Ĺźe fakt przemienienia bardzo jasno objawia Jezusa jako umiłowanego Syna Boga. Wizja Jezusa uwielbionego miała pomóc uczniom w przetrwaniu mrocznych dni Jego męki i śmierci, a takĹźe podtrzymywać nas w trudnych chwilach, jakie kaĹźdy z nas przeĹźywa. Jest teĹź jednak i inna przyczyna. 

Mt 15,21-28

„Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów”. Wtedy Jezus jej odpowiedział: „O niewiasto, wielka jest twoja wiara”. (Mt 15,27-28)

Kananejska matka trzykrotnie prosiła Jezusa o to, by uzdrowił jej córkę i Jezus trzykrotnie jej odmówił. Ona jednak trwała przy swoim, aĹź wreszcie Jezus ugiął się i spełnił to, o co prosiła.

Czy Jezus chciał jedynie wypróbować wiarę tej matki, czy teĹź rzeczywiście zmienił zdanie?

Jeśli miałaby to być jedynie próba wiary, to dlaczego Ewangelista Mateusz pominął ten waĹźny szczegół? MoĹźe więc Jezus naprawdę zmienił zdanie. Wydaje się to prawdopodobne, zwłaszcza gdy uwzględnimy szerszy kontekst Pisma Świętego. Odnajdziemy tam wiele sytuacji, w których ludzie próbują doprowadzić Boga do zmiany decyzji. Przypomnijmy sobie Abrahama targującego się z Bogiem o los Sodomy. Przypomnijmy sobie rozmowę Maryi z Jezusem na weselu w Kanie. Wino popłynęło, choć Jego godzina jeszcze nie nadeszła! Mamy teĹź przypowieść o natarczywej wdowie, która uporczywymi prośbami skruszyła serce sędziego. 

Ze względu na trwającą wówczas walkę z Kościołem pierwszą Komunię św. przyjął w szopie, zamienionej na tymczasową kaplicę, a czytać nauczył się w wieku 17 lat (szkoły parafialne były wówczas zamknięte, a szkołę świecką otwarto dopiero w 1803 roku).

Zapragnął zostać księdzem. Pierwszych nauk udzielał mu ks. Balley.

Z wielkimi trudnościami udało mu się ukończyć seminarium i w 1815 roku przyjął święcenia kapłańskie.

Podejmij teraz trud skupienia się, zapomnienia o swoich sprawach i skoncentruj się na tej chwili, którą chcesz oddać zupełnie Bogu.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 14, 13-21

Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych. A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest puste i pora juĹź spóĹşniona. KaĹź więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie Ĺźywności». Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść». Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb». 

Według Ĺźywotów Brygida miała od dziecka cieszyć się oznakami szczególnej przyjaĹşni Pana Jezusa. Kiedy miała 7 lat, ukazała się jej Najświętsza Maryja Panna i złoĹźyła na jej głowie tajemniczą koronę. Kiedy miała lat 10, zjawił się jej Chrystus na krzyĹźu. Na widok męki Pana Jezusa Brygida miała zawołać: "O, mój kochany Panie! Kto Ci to zrobił? Nie chcę niczego, jak tylko miłować Ciebie!" Kiedy Brygida miała 12 lat, zmarła jej matka (1314). Ojciec złoĹźył wtedy kapłanom na ofiarę, by modlili się o spokój duszy dla małżonki, sumę 200 marek w złocie, co było duĹźym majątkiem. Po śmierci Ĺźony ojciec wziął rodzeństwo Brygidy - Katarzynę i Izraela - na swój zamek, a Brygidę oddał na wychowanie do wujenki, na zamek w Aspanas. Surowy tryb Ĺźycia, jaki na zamku wprowadziła wujenka odpowiadał Brygidzie, która chciała cała naleĹźeć do Chrystusa.

Według biblijnej relacji Maria pochodziła z Magdali - "wieĹźy ryb" nad Jeziorem Galilejskim, ok. 4 km na północny zachód od Tyberiady. Jezus wyrzucił z niej siedem złych duchów (Mk 16, 9; Łk 8, 2). Odtąd włącza się ona do grona Jego słuchaczy i wraz z innymi niewiastami troszczy się o wędrujących z Nim ludzi.

Po raz drugi wspominają o niej Ewangeliści pisząc, Ĺźe była ona obecna podczas ukrzyĹźowania i śmierci Jezusa (Mk 15, 40; Mt 27, 56; J 19, 25) oraz zdjęcia Go z krzyĹźa i pogrzebu. Maria Magdalena była jedną z trzech niewiast, które udały się do grobu, aby namaścić ciało UkrzyĹźowanego, ale grób znalazły pusty (J 20, 1). Kiedy Magdalena ujrzała kamień od grobu odwalony, przeraĹźona, Ĺźe Ĺťydzi zbezcześcili ciało ukochanego Zbawiciela, wyrzucając je z grobu w niewiadome miejsce, pobiegła do Apostołów i powiadomiła ich o tym. Potem sama wróciła do grobu Pana Jezusa. 

WejdĹş w tłum ludzi, który otacza Jezusa. Chcą Go słuchać. Popatrz na Maryję, która razem z krewnymi stoi z tyłu. Chcą spotkać się ze swoim krewnym, Jezusem.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 12, 46-50

Gdy Jezus przemawiał do tłumów, oto Jego Matka i bracia stanęli na dworze i chcieli z Nim mówić. Ktoś rzekł do Niego: «Oto Twoja Matka i Twoi bracia stoją na dworze i chcą mówić z Tobą». Lecz On odpowiedział temu, który Mu to oznajmił: «KtóĹź jest moją matką i którzy są moimi braćmi?» I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką».

Jako kapłan diecezjalny w 1220 lub 1221 r. wstąpił do dominikanów. Habit otrzymał z rąk samego św. Dominika. W roku 1222 roku przybył z innymi współbraćmi, w tym ze św. Jackiem Odrowążem, do Krakowa. Tam przyjął ich uroczyście Iwo Odrowąż w otoczeniu kleru i ludu. Pierwsi dominikanie zamieszkali w Krakowie, oddając się pracy kaznodziejskiej i duszpasterskiej. W roku 1225 biskup Pragi zaprosił dominikanów do stolicy Czech. Wysłano tam Czesława z kilkoma ojcami. Czesław stał się więc załoĹźycielem rodziny dominikańskiej na ziemi czeskiej.

Zlitował się nad nimi. (Mk 6,34)

W dzisiejszej Ewangelii spotykamy Jezusa, który miał zarazem powód do smutku, jak i do radości. Powodem do smutku było to, Ĺźe Jan, jego krewny i przyjaciel, został ścięty z rozkazu Heroda. Do radości, gdyĹź Apostołowie powrócili właśnie z bardzo udanej wyprawy misyjnej. Uzdrawiali chorych, wyrzucali złe duchy, doprowadzili wielu ludzi do nawrócenia.

Wysłuchawszy relacji Apostołów, Jezus udał się z nimi na miejsce pustynne, aby tam odpocząć, „tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, Ĺźe nawet na posiłek nie mieli czasu” (Mk 6,31). Kiedy jednak okazało się, Ĺźe w ślad za nimi podąża tłum ludzi, zmienił swoje plany i zaczął ich nauczać. 

Mt 12,14-21

Nie będzie się spierał ani krzyczał, i nikt nie usłyszy na ulicach Jego głosu. (Mt 12,19)

W dobrym kinie akcji pojawia się zwykle motyw gry „w kotka i myszkę” pomiędzy głównym bohaterem a czarnym charakterem. MoĹźe mieć on formę pościgu, pojedynku intelektualnego czy wyścigu z czasem, ale zawsze czarny charakter usiłuje pochwycić bohatera w sieć intryg i uczynić go bezbronnym wobec swoich zamiarów. Bohater ze swojej strony wykorzystuje swój szybki refleks, znajomość Ĺźycia lub urok osobisty, aby wydobyć się z opresji. 

Jest lato, piękny słoneczny dzień. WyobraĹş sobie, Ĺźe idziesz wraz z Jezusem i Jego uczniami wśród pól.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 12, 1-8

Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóĹź. Uczniowie Jego, będąc głodni, zaczęli zrywać kłosy i jeść. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat». A On im odpowiedział: «Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu BoĹźego i jadł chleby pokładne, których nie wolno było jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? Albo nie czytaliście w Prawie, Ĺźe w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niĹź świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niĹź ofiary”, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».

Szczególnie szybko zakon rozwijał się w Anglii, do czego przyczynił się m.in. wielki czciciel Maryi, św. Szymon Stock, szósty przełoĹźony generalny zakonu karmelitów. Wielokrotnie błagał on Maryję o ratunek dla zakonu. W czasie jednej z modlitw w Cambridge, w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r., ujrzał Bożą Rodzicielkę w otoczeniu Aniołów. 

Ojciec był lekarzem. Rodzice byli w obawie, czy ich dziecko długo pożyje, był bowiem bardzo słabowity. Pobożna matka złożyła więc ślub, że poświęci syna na służbę Bożą, jeśli ten wyzdrowieje.

Podanie głosi, Ĺźe dziecię miano przynieść do św. Franciszka z AsyĹźu, który w natchnieniu miał powiedzieć:

O, buona ventura! - co znaczy: O, szczęśliwe narodziny!

Pierwsze nauki odbył w konwencie minorytów w rodzinnym miasteczku. Po ukończeniu szkoły średniej udał się na uniwersytet do ParyĹźa, na studia filozoficzne.

Tu wstąpił do franciszkanów, gdy miał 25 lat. Otrzymał imię zakonne Bonawentura - od słów, jakimi przywitał go wiele lat wcześniej św. Franciszek. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 11, 20-24

Jezus począł czynić wyrzuty miastom, w których najwięcej Jego cudów się dokonało, Ĺźe się nie nawróciły. «Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, juĹź dawno w worze i w popiele by się nawróciły. ToteĹź powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lĹźej będzie w dzień sądu niĹź wam. A ty, Kafarnaum, czy aĹź do nieba masz być wyniesione? AĹź do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, zostałaby aĹź do dnia dzisiejszego. ToteĹź powiadam wam: Ziemi sodomskiej lĹźej będzie w dzień sądu niĹź tobie».

Według tekstu z 1064 r., napisanego przez węgierskiego opata benedyktyńskiego i biskupa Maurusa, Andrzej Świerad (Andrzej Ĺťurawek) pochodził z Polski, z rodziny rolniczej. Nie wiadomo, w jakich okolicznościach znalazł się na Węgrzech. W roku 997/998 wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita na górze Zabor koło Nitry. Opatem klasztoru był wtedy Filip. On teĹź nadał nowemu zakonnikowi imię Andrzej, gdyĹź wtedy św. Andrzeja Apostoła uwaĹźano za głównego patrona Węgier. W klasztorze mieszkali takĹźe mnisi Ĺźyjący według reguły wschodniej. Do tej właśnie ławry wstąpił Świerad. Widocznie bardziej przystępny był dla niego język słowacki, aniĹźeli bardzo trudny węgierski. Spełniał róĹźne posługi w klasztorze. Maurus wspomina, Ĺźe Andrzej wstąpił do opactwa benedyktynów juĹź zaawansowany w Ĺźyciu ascetycznym. Uprzednio bowiem prowadził Ĺźycie pustelnicze.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka.

Mk 6, 7-13

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im teĹź władzę nad duchami nieczystymi. I przykazał im, Ĺźeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idĹşcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aĹź stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich». Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali teĹź wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Mt 10,16-23

Nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. (Mt 10,19)

Owce pośród wilków. Wydawani sądom i biczowani w synagogach. Pro- wadzeni przed namiestników i królów. Jezus powiedział swoim uczniom, aby nie martwili się, napotykając takie przeszkody na drodze wiary. Dziś przestrzegłby nas moĹźe przed zobojętnieniem, sekularyzmem czy relatywizmem. Zresztą w kaĹźdych czasach konfrontacja z wrogością czy uprzedzeniami ludzi, z którymi próbujemy dzielić się naszą wiarą, wywołuje niepokój i frustrację. 

Zobacz człowieka, który rozdziela zadania i daje wskazówki swoim współpracownikom. Przyjrzyj się jego postawie, pomyśl o jego motywacjach, sposobie zachowania.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza.

Mt 10, 7-15

Jezus powiedział do swoich apostołów: «IdĹşcie i głoście: „Bliskie juĹź jest królestwo niebieskie”. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie. Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski. Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. 

Życie św. Jana z Dukli przypada na wiek XV. Urodził się w Dukli około 1414 r. Jego rodzice byli mieszczanami - historia nie podaje ich imion i nazwisk. Tak samo milczy, gdy chodzi o edukację Jana i lata młodzieńcze. Jan zapewne ukończył szkołę parafialną, a tradycja przypisuje mu nawet studia akademickie.

W młodości Jan, poszukując większej więzi z Bogiem, obrał, co było wtedy bardzo powszechne, pustelniczy tryb Ĺźycia. Przebywał niedaleko Dukli - w grocie na górze Zaśpit i w lasach pod Cergową. Kilka lat pustelniczych poszukiwań przekonało Jana o słuszności wyboru Ĺźycia zakonnego. Wybrał franciszkanów w Krośnie. Po skończeniu studiów formacji zakonnej otrzymał święcenia kapłańskie. 

Jezus uzdrawia, leczy choroby, słabości, wyrzuca złe duchy. Przynosi dobro, a faryzeusze widzą w tym zło. Są ludzie, którzy wszędzie widzą tylko negatywy, łatwiej im uwierzyć w złe intencje, niĹź w dobre. Są nawet skłonni oskarĹźyć Boga.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 9, 32- 37

Przyprowadzono do Jezusa niemowę opętanego. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu». Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy». 

Maria Teresa była najstarszą z dziewięciorga dzieci Antoniego hrabiego Ledóchowskiego i Józefiny.

Jej siostrą jest Święta Urszula.

Maria Teresa urodziła się 29 IV 1863 r. na terenie Austrii.

Od najmłodszych lat wykazywała wybitne zdolności literackie, muzyczne i malarskie.

Często brała udział w lekcjach trzech braci, w wyniku czego wcześnie rozwinęła swoje zdolności.

Jako pięcioletnia dziewczynka napisała mały utwór sceniczny dla domowników, a w wieku 9 lat pisała juĹź wiersze i czytała literaturę naukową.

Rodzice przekazali wiarę swoim dzieciom poprzez wspólną wieczorną modlitwę, wspólne uczestnictwo w niedzielnych i świątecznych Mszach oraz poprzez przyjmowanie sakramentów świętych. 

Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. (Mt 9,16)

Pewna kobieta szykując się na waĹźne spotkanie słuĹźbowe ubrała się w swój najlepszy kostium. Przeoczyła jednak pewien szczegół. Jadąc pociągiem do pracy, zauwaĹźyła, Ĺźe ma na nogach dwa zupełnie róĹźne buty.

W dzisiejszej Ewangelii takĹźe widzimy zestawienia rzeczy kompletnie do siebie nie pasujących. Poszczenie na uczcie weselnej. Stare ubranie załatane kawałkiem zupełnie nowego materiału. Nowe wino w starych bukłakach, które popękają, gdy zacznie się proces fermentacji.

J 20,24-29

Widzieliśmy Pana!

Tomasz, zwany takĹźe Didymos, "BliĹşniak", naleĹźał do ścisłego grona Dwunastu Apostołów.

Ewangelie wspominają go kilkakrotnie: kiedy jest gotów pójść z Jezusem na śmierć (J 11, 16); w Wieczerniku podczas Ostatniej Wieczerzy (J 14, 5); osiem dni po zmartwychwstaniu, kiedy ze sceptycyzmem wkłada rękę w bok Jezusa (J 20, 19nn); nad Jeziorem Genezaret, gdy jest świadkiem cudownego połowu ryb po zmartwychwstaniu Jezusa (J 21, 2).

Do Kodnia przywiózł go właściciel dóbr kodeńskich książę Mikołaj Sapieha.

Nieudokumentowana wersja mówi, Ĺźe w 1631 roku książę, doznawszy cudownego uzdrowienia, wykradł go z kaplicy papieĹźa Urbana VIII.

W Kodniu obraz stał się obiektem kultu wiernych Kościoła rzymskokatolickiego, greckokatolickiego, a takĹźe Kościoła prawosławnego. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 8, 23 - 27.

Gdy Jezus wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie. Nagle zerwała się gwałtowna burza na jeziorze, tak Ĺźe fale zalewały łódĹş; On zaś spał. Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: «Panie, ratuj, giniemy!». A On im rzekł: «Czemu bojaĹşliwi jesteście, małej wiary?». Potem wstał, rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza. A ludzie pytali zdumieni: «KimĹźe On jest, Ĺźe nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?».

Ps 34,2-9

Uwielbiajcie ze mną Pana, imię Jego wspólnie wywyĹźszajmy! (Ps 34,4)

Dlaczego właściwie Kościół obchodzi uroczystość tych dwóch wielkich Apostołów w jednym dniu? KaĹźdy z nich miał przecieĹź swoje odrębne powołanie w rodzącym się Kościele i ich drogi wcale nie krzyĹźowały się zbyt często.

Zarówno Piotr, jak i Paweł byli obecni na tzw. soborze jerozolimskim, opisanym w 15 rozdziale Dziejów Apostolskich, gdzie Piotr zdał sprawę z tego, w jaki sposób Bóg otworzył mu drogę do pracy wśród pogan. Jego świadectwo pomogło innym Apostołom zaakceptować o wiele szerszą wizję Kościoła, niĹź byli gotowi przyjąć do tej pory. UmoĹźliwiło teĹź Pawłowi podjęcie podróĹźy misyjnych. ChociaĹź czasem spierali się między sobą, jak działo się to na przykład w Antiochii (Ga 2,11-14), obaj pozostali wierni przesłaniu Ewangelii, które ich zjednoczyło. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 8, 5 – 17

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: «Panie, sługa mój leĹźy w domu sparaliĹźowany i bardzo cierpi». Rzekł mu Jezus: «Przyjdę i uzdrowię go». Lecz setnik odpowiedział: «Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą Ĺźołnierzy. Mówię temu: „IdĹş”, a idzie; drugiemu: „ChodĹş tu”, a przychodzi; a słudze: „Zrób to”, a robi». Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: «Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. 

Mt 8,1-4

Chcę, bądź oczyszczony! (Mt 8,3)

Panie, jak potężne jest to małe słówko: „chcę”. Nie „być moĹźe”, „spróbuję”, ale właśnie „chcę”. Chcesz! Ty masz moc, gdyĹź przez swoją śmierć zniszczyłeś tego, który trzyma nas w mocy śmierci (Hbr 2,14). Tą mocą Bóg Ojciec wskrzesił Cię z martwych i posadził po swojej prawicy w niebie, ponad wszelką inną władzą, i wszystko złoĹźył pod Twoje stopy (Ef 1,19-22). Masz władzę, gdyĹź została Ci dana wszelka władza w niebie i na ziemi (Mt 28,18). Masz autorytet, gdyĹź wszystko zostało Ci poddane przez Ojca (J 13,3). 

Jezus zaprasza cię do Swego królestwa miłości i mocy, królestwa wiary i uczynków. Na tej modlitwie postaraj się zachować wszystkie reguły związane z modlitwą: wyciszenie zewnętrzne i wewnętrzne, otwartość na kaĹźde słowo, hojność w sercu, odpowiednie podejście do rozproszeń.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 7, 21-29

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie kaĹźdy, który Mi mówi: „Panie, Panie!” wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: „Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?”. Wtedy oświadczę im: „Nigdy was nie znałem. OdejdĹşcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości”. 

Łk 1,57-66.80

A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. (Łk 1,64)

Jak to zwykle bywa, historia narodzin Jana Chrzciciela mówi nam więcej o rodzicach niĹź o samym dziecku. Jest to historia o zwątpieniu przezwyciężonym z pomocą łaski Bo- ga i wiary człowieka. Zachariasz i Maryja Panna na pozór bardzo podobnie zareagowali na słowa anioła Gabriela. Zachariasz zapytał: „Po czym to poznam?”, a Maryja: „JakĹźe się to stanie?” (Łk 1,18.34). Jednak ich wewnętrzna postawa była zupełnie róĹźna. 

Mt 7,6.12-14

JakĹźe ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do Ĺźycia, a mało jest takich, którzy ją znajdują! (Mt 7,14)

Kiedy słuchamy tych słów Jezusa, Ĺźycie chrześcijańskie wydaje się takie trudne! Nasuwają się obrazy nawlekania igły z maleńkim oczkiem czy trafienia w dołek za jednym uderzeniem kija golfowego. Potrzeba tu sporej precyzji, cierpliwości, wytrwałych prób i niezachwianej wiary, Ĺźe jeśli tylko nie damy za wygraną, to przecieĹź w końcu kiedyś się uda.

Zaraz, zaraz… czy nie właśnie tego wymaga od nas Ĺźycie, do którego zaprasza nas Jezus? 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 7, 1-5

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądĹşcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? Albo jak moĹźesz mówić swemu bratu: „Pozwól, Ĺźe usunę drzazgę z twego oka”, gdy belka tkwi w twoim oku? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, aĹźeby usunąć drzazgę z oka twego brata».

Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją ani Ĺźną i nie zbierają do spichrzów, a Ojciec wasz niebieski je Ĺźywi. (Mt 6,26)

Zachęcając swoich braci do umiłowania ubóstwa, św. Franciszek z AsyĹźu często odwoływał się do dzisiejszej Ewangelii. „Niech bracia mniejsi naśladują brata skowronka – powiedział kiedyś. – Odziewa się skromnie, w barwy ziemi. Choć niczego nie posiada, nie martwi się o poĹźywienie, gdyĹź je z ręki Boga. Bracia, wszystkie dary Boga są wspaniałe, ale nie moĹźemy nimi się szczycić, gdyĹź nie do nas należą. Oprócz jednego daru, krzyĹźa Jezusa. Jezus wzywa nas, abyśmy przyjęli ten dar umierania sobie jako swoją własność. Rozkoszuję się chwałą Jezusowego krzyĹźa i niczym innym!” 

Mt 6, 19 -23

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie gromadĹşcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. GromadĹşcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakĹźe wielka to ciemność».

Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie. (Mt 6,10)

Co byś czuł, gdyby zaprowadzono cię do gigantycznej skały i polecono wybudować dokładną replikę katedry Notre Dame w ParyĹźu? Prawdopodobnie czułbyś się przytłoczony i sfrustrowany. „Katedrę wznosiły całe rzesze rzemieślników i zajęło im to ponad sto lat. Jak ja mam się uporać z tak ogromnym zadaniem?” Następnie jednak okazałoby się, Ĺźe do tego samego zadania zaproszono równieĹź bardzo wielu innych ludzi. Dołączasz więc do ich grona i zaczynasz nosić kamienie. Powoli efekty pracy zaczynają być widoczne i twoja frustracja mija. 

Pochodził z zubożałej rodziny ziemiańskiej. Gdy miał 6 lat matka w czasie pielgrzymki do Mogiły poświęciła małego Adama Bogu.

Kiedy miał 8 lat, umarł jego ojciec, sześć lat póĹşniej zmarła matka.

Chłopiec kształcił się w szkole kadetów w Petersburgu.

A następnie w gimnazjum w Warszawie.

W latach 1861-1863 studiował w Instytucie Rolniczo-Leśnym w Puławach.

Razem z młodzieżą tej szkoły wziął udział w Powstaniu Styczniowym.

30 września 1863 roku został ciężko ranny w bitwie pod Mełchowem i dostał się do niewoli rosyjskiej. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 5, 43 – 48

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Słyszeliście, Ĺźe powiedziano: Będziesz miłował swego bliĹşniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; poniewaĹź On sprawia, Ĺźe słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. 

Otrzymała to imię zapewne dla pamięci ciotki, królowej aragońskiej († 1251).

Sama Błogosławiona była najczęściej jednak nazywana za życia Heleną.

Według Jana Długosza imię Helena mieli nadać Jolancie Polacy, a księżna chętnie je przyjęła.

Jolanta urodziła się w 1244 r. w Ostrzychomiu jako ósme z rzędu dziecko węgierskiego króla Beli IV i Marii z cesarskiego rodu Laskarisów.

Z jej najbliższej rodziny aż 4 osoby dostąpiły chwały ołtarzy: obie jej siostry - św. Kinga i św. Małgorzata Węgierska, ciotka - św. Elżbieta i stryjenka - bł. Salomea.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza 

Łk 2, 41-51

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauwaĹźyli Jego Rodzice. Przypuszczając, Ĺźe jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleĹşli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleĹşli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. 

Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się moje wnętrzności. (Oz 11,8)

Historia Ozeasza i Gomer jest jedną z najbardziej poruszających opowieści zawartych w Piśmie Świętym. Po przeĹźyciu kilku szczęśliwych lat u boku męża, Gomer, Ĺźona Ozeasza, popełnia cudzołóstwo. Bóg jednak poleca rozczarowanemu i nieszczęśliwemu małżonkowi przebaczyć jej i przyjąć ją z powrotem do domu. Następnie wyjaśnia, Ĺźe On sam został podobnie potraktowany przez swoją oblubienicę, Izraela. Jego lud, choć wciąż otaczany przez Niego miłością, odchodzi, by popełniać duchowe cudzołóstwo z obcymi bogami i Ĺźyć według zasad tego świata. 

Był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. (Dz 11,24)

Kiedy woda zalewa mieszkanie, naleĹźy wezwać hydraulika. Kiedy pali się dom, naleĹźy wezwać straĹź poĹźarną. A kogo naleĹźało wezwać na wieść o tym, Ĺźe w Antiochii powstała wspólnota Kościoła złoĹźona zarówno z Ĺťydów, jak i pogan? Mediatora! JuĹź w tym najwcześniejszym okresie dziejów Kościoła jego przywódcy zdawali sobie sprawę, Ĺźe kiedy zejdzie się razem grupa gorliwych, pełnych entuzjazmu ludzi, to z pewnością będą oni potrzebowali mądrego przewodnictwa i umiejętnej mediacji! 

To najbardziej zagadkowa postać spośród polskich błogosławionych i świętych.

Według upowszechnionej obecnie hipotezy, utożsamiany jest z Piotrem II - arcybiskupem gnieźnieńskim.

Wiemy, Ĺźe po ukończeniu nauki wstąpił do cystersów i być moĹźe został opatem klasztoru w Koprzywnicy (Sandomierskie).

PóĹşniej miał być biskupem w Poznaniu, a po roku - arcybiskupem gnieĹşnieńskim.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza 

Mt 5, 17-19

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądĹşcie, Ĺźe przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aĹź się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza 

Mt 5, 17-19

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądĹşcie, Ĺźe przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aĹź się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».

Po ojcu odziedziczyła tron Polski.

W wieku 10 lat została koronowana 16 października 1384 r.

Ze względów dynastycznych w wieku 4 lat została zaręczona z Wilhelmem, synem cesarza Leopolda.

Ustalenia te anulowano.

Jednak Wilhelm pojawił się w Krakowie, pragnąc poślubić Jadwigę.

Mimo Ĺźyczliwości i uczucia, jakim darzyła go młodziutka królowa, musiał jednak opuścić Kraków.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka 

Mk 12, 38-44

Jezus nauczając rzesze mówił: «StrzeĹźcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. 

Z dużą erudycją komentował Biblię, stworzył gramatykę angielską, napisał multum utworów poetyckich.

Swoje arcybogate doświadczenie i rozległą wiedzę przekazywał wiernym na mądrych wykładach i w prostych kazaniach.

Jednakże to mu nie wystarczało. Miał mocne wewnętrzne pragnienie zastania misjonarzem.

Zaniósł Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie na tereny dzisiejszej Holandii i północnych Niemiec.

Był popularyzatorem dziedzictwa kulturowego Zachodu. 

Bierzcie, to jest Ciało moje. (Mk 14,22).

Czy nie byłoby wspaniale, gdybyśmy tak mogli wziąć do ręki telefon, zadzwonić do Pana Boga i zapytać Go, o co tylko chcemy? Nie prosić Go o dary, ale o wy- jaśnienie wszystkich tajemnic naszego Ĺźycia. Na przykład zapytać, dlaczego na świecie jest tyle cierpienia. A moĹźe nawet zadać jakieś pytanie nie całkiem na serio, na przykład, po co są pchły, albo co było wcześniej: jajko czy kura? Lub poprosić o ujawnienie sekretu pełnego pokoju Ĺźycia. Czy nie miałbyś ochoty na taką rozmowę z Bogiem? 

Do Ugandy chrześcijaństwo dotarło w latach dziewięćdziesiątych XIX w. W 1879 r. przybyli tam Ojcowie Biali, którzy spotkali się z przychylnością mieszkańców.

Jednak w kilka lat póĹşniej razem z misjonarzami anglikańskimi zostali zmuszeni przez króla Mtera do opuszczenia kraju.

Kiedy po jego śmierci na tron wstąpił Mwanga, rozpoczęło się krwawe prześladowanie chrześcijan. Pierwsze prześladowanie dotknęło misję anglikańską. W Natebe nieopodal stolicy kraju, Kampali, wbito na pale i Ĺźywcem spalono trzech uczniów szkockiego misjonarza Mackaya, który uczył Murzynów czytać, pisać i wierzyć. Z rozkazu króla zginął następnie pierwszy biskup anglikański, Hannigton.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka

Mt 12, 13-17.

Uczeni w Piśmie i starsi posłali do Jezusa kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda, którzy mieli pochwycić Go w mowie. Ci przyszli i rzekli do Niego: «Nauczycielu, wiemy, Ĺźe jesteś prawdomówny i na nikim Ci nie zaleĹźy. Bo nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi BoĹźej w prawdzie nauczasz. Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?». 

Był człowiekiem wszechstronnie wykształconym w naukach humanistycznych.

Pasjonował się filozofią.

Badał systemy Platona, Arystotelesa, Pitagorasa, Epikurejczyków i stoików.

Chciał odkryć pełną prawdę.

Ale nie znalazł jej w ówczesnych systemach filozoficznych.

Wreszcie spacerując pewnego dnia wzdłuĹź plaĹźy, spotkał starca, który podczas długiej rozmowy zaznajomił go z chrześcijaństwem i zachęcił do lektury Biblii.

Po przestudiowaniu Pisma Świętego i bliĹźszemu przyjrzeniu się Ĺźyciu codziennemu chrześcijan odnalazł pełną prawdę w chrześcijaństwie. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka

Mk 11, 27-33

Jezus wraz z uczniami przyszli znowu do Jerozolimy. Kiedy chodził po świątyni, przystąpili do Niego arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi i pytali Go: «Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, Ĺźeby to czynić?» Jezus im odpowiedział: «Zadam wam jedno pytanie. Odpowiedzcie Mi na nie, a powiem wam, jakim prawem to czynię. Czy chrzest Janowy pochodził z nieba, czy teĹź od ludzi? Odpowiedzcie Mi». 

Była rodzoną siostrą Marii Teresy Ledóchowskiej, powszechnie nazywanej matką czarnej Afryki, załoĹźycielki sióstr klawerianek, beatyfikowanej przez Pawła VI w 1975 roku.

W latach 1874-1883 Julia Maria kształciła się w Instytucie Najświętszej Maryi Panny prowadzonym przez Panie Angielskie.

W roku ukończenia nauki przybyła wraz z rodziną do nabytego przez ojca majątku w Lipnicy Murowanej koło Bochni.

Bierzcie, to jest Ciało moje. (Mk 14,22)

Czy uczestniczyłeś kiedyś we Mszy świętej połączonej z udzielaniem święceń kapłańskich? To bardzo wzruszający moment, kiedy podczas Modlitwy eucharystycznej neoprezbiter po raz pierwszy bierze do ręki Hostię i wypowiada nad nią słowa: „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: to jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane”. Być moĹźe wielokrotnie powtarzał te słowa juĹź wcześniej, czytając Ewangelię, katechizując, przygotowując się do sprawowania posługi. Teraz jednak mają one zupełnie inny wymiar. Chleb rzeczywiście staje się Ciałem Jezusa. Czas i przestrzeń przestają się liczyć. Uobecnia się dla nas ofiara Jezusa i Jego zmartwychwstanie. On sam karmi nas swoim Ciałem, jak nakarmił nim uczniów w Wieczerniku. 

Nie wiecie, o co prosicie. (Mk 10,38)

Cała rodzina zgromadziła się wokół łóĹźka starszej, ciężko chorej kobiety. LeĹźała blada i nieprzytomna, a jej oddech stawał się płytki i nieregularny. Odchodząc nieco na bok, mama próbowała wytłumaczyć delikatnie swojej czteroletniej córeczce, Ĺźe babcia najprawdopodobniej zaraz umrze. Po krótkim namyśle, dziewczynka spojrzała na nią powaĹźnie i zapytała: „Mamo?”. Biorąc głęboki oddech, matka zaczęła zbierać siły do odpowiedzi na trudne pytanie, które miało za chwilę paść. „Czy mogłabym dostać tego ostatniego loda?” – zapytała dziewczynka. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 2, 1-11

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele takĹźe Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają juĹź wina». Jezus Jej odpowiedział: «CzyĹź to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Jeszcze nie nadeszła moja godzina». Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do Ĺźydowskich oczyszczeń, z których kaĹźda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 21, 20-25 

Gdy Jezus zmartwychwstały ukazał się uczniom nad jeziorem Genezaret, Piotr obróciwszy się zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus, a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi, i powiedział: «Panie, kto jest ten, który Cię zdradzi?» Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: «Panie, a co z tym będzie?» Odpowiedział mu Jezus: «JeĹźeli chcę, aby pozostał, aĹź przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdĹş za Mną». 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana.

J 21, 15-19

Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spoĹźywał z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniĹźeli ci?» Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, Ĺźe Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś baranki moje». I powtórnie powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?» Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, Ĺźe Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś owce moje». Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?» Zasmucił się Piotr, Ĺźe mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, Ĺźe Cię kocham». Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 17,20-26

W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: «Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, Ĺźeś Ty Mnie posłał. I takĹźe chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. 

A to jest Ĺźycie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga. (J 17,3)

Wchodząc do pokoju swoich uczennic w szkolnym internacie, nauczycielka ujrzała na ścianie sporych rozmiarów plakat. Przedstawiał on skąpo odzianą nastolatkę leżącą na kanapie w wyzywającej pozie. Pod spodem widniał napis: „OdwaĹźyłam się Ĺźyć”.

Nawet mając szkolne lata juĹź dawno za sobą, moĹźemy ulec tej samej pokusie, co mieszkanki internatu – dać sobie wmówić, Ĺźe Ĺźycie w grzechu jest bardziej atrakcyjne niĹź Ĺźycie chrześcijańskie. W końcu w kaĹźdym wieku miło jest być niezaleĹźnym, robić to, na co akurat ma się ochotę, podczas gdy Ĺźycie chrześcijańskie to ograniczenia, wyrzeczenia i nieustanna walka z samym sobą… 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 17, 1 -11a

W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: «Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad kaĹźdym człowiekiem dał Ĺźycie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest Ĺźycie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, Ĺźe wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. 

Teraz wierzycie? (J 16,31)

Przedszkolaki i nastolatki uwaĹźają zwykle, Ĺźe wiedzą i potrafią juĹź bardzo duĹźo. „Umiem pływać” – stwierdza z przekonaniem trzylatek. „Tak, wiem” – cedzi przez zęby nastolatka, wznosząc do nieba oburzony wzrok, gdy matka prosi ją, by była uwaĹźna za kierownicą. Jakakolwiek rada czy przypomnienie kwitowane są krótkim: „Tak, wiem”, chociaĹź często ten, kto to mówi, w rzeczywistości wie jeszcze niewiele. 

Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, Ĺźeś Ty Mnie posłał. (J 17,23)

Wspominamy dziś św. Andrzeja Bobolę. Pochodził ze średniozamoĹźnej szlachty z Podkarpacia. Nasz Święty urodził się prawdopodobnie 30 listopada 1591 roku. Ojciec jego miał brata, Andrzeja, który to wówczas piastował urząd podkomorzego koronnego na dworze króla Zygmunta III. Dokładnie imion jego rodziców nie znamy. Ojciec miał prawdopodobnie imię Mikołaj.

Wy będziecie płakać i zawodzić, a Ĺ›wiat się będzie weselił. (J 16,20)

Kiedy oglądamy film albo czytamy powieść, zwykle łatwo nadążamy za akcją. Rozumiemy, co się dzieje, poniewaĹź jedna scena wynika z drugiej i domyślamy się mniej więcej, dokąd to wszystko zmierza.

Czy nie byłoby miło, gdyby w Ĺźyciu było podobnie? Problem polega na tym, Ĺźe kiedy jest się „wewnątrz” danej historii, nie tak łatwo zaobserwować logiczny ciąg wydarzeń i domyślić się, ku czemu zmierza akcja.

Piotr był przekonany, że tak jak Stary Testament opierał się na 12 synach Jakuba patriarchy, tak i Nowy Testament w myśli Chrystusa miał się opierać na Jego 12 Apostołach. Skoro zaś liczba ta została zdekompletowana, należało ją uzupełnić. Tego samego zdania byli także inni Apostołowie. Nie wiedzieli, że Chrystus sam uzupełni ich liczbę św. Pawłem.

Jakie tam, synu, zrobiliście postępy na lekcjach religii?

Trzymamy się ściśle planu.

Z Bogiem Ojcem i Duchem Świętym już skończyliśmy.

Jak widzimy róĹźnie moĹźna podchodzić do Boga i tego, co On nam proponuje.

Całe szczęście, Ĺźe Bóg robi swoje.

Nie zwaĹźając na nasze grzechy, na naszą obojętność Bóg nieustannie o nas się troszczy i ciągle nami się opiekuje.

PoniewaĹź nie jesteście ze świata… dlatego was świat nienawidzi. (J 15,19)

Te słowa Jezusa zdecydowanie nie należą do najbardziej popularnych. Nawet ci z nas, którzy juĹź od dawna świadomie idą za Jezusem, niechętnie słuchają o tym, Ĺźe ktoś ich nienawidzi czy nawet zwyczajnie nie lubi. Jest to jednak prawda. Dziś, jak jeszcze nigdy w historii, chrześcijanie na świecie padają ofiarą nienawiści i prześladowań.

Dobry pasterz daje Ĺźycie swoje za owce. (J 10,11)

Posłuchajmy o życiu biskupa Stanisława zapisanego przez kronikarza:

Urodził się on ze szlacheckiej rodziny w roku 1030 we wsi Szczepanowie w pobliżu miasta Bochni.

Pobożni rodzice ofiarowali go już dziecięciem Panu Bogu, a święte wychowanie ich oddziałało tak silnie na młodym Stanisławie, że okazywał nadzwyczaj wielki pociąg do pobożności, gardząc rzeczami światowymi.

Poświęcał zatem wiele czasu modlitwie i rozmyślaniom świętym, a pieniądze otrzymane od rodziców rozdawał zawsze ubogim i potrzebującym. 

Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. (J 15,9)

Jak to moĹźliwe, Panie, Ĺźe miłujesz mnie tak, jak Ojciec miłuje Ciebie? Jak to moĹźliwe, Ĺźe miłość przenikająca Trójcę Świętą jest tą samą miłością, którą wyle­wasz na mnie? To zbyt wielkie, aby móc to ogarnąć!

Kiedy uświadamiam sobie swoją grzeszność, myślę o tym, jak miłosier­na, cierpliwa i przebaczająca jest Twoja miłość. I Ĺźe nie ogranicza się ona przecieĹź tylko do przebaczenia grzechów!

Wierzcie Mi, Ĺźe Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. (J 14,11)

Ewangelia zdecydowanie nie traktuje Apostołów jak celebrytów, których kaĹźde słowo czy gest są warte, by przekazać je rzeszom zainteresowanych fanów. Nie ukazuje ich teĹź jako herosów. Ich wątpliwości, brak zrozumienia, słabości, którym ulegają, przekonują nas, Ĺźe Jezus wzywa do wiary normalnych ludzi – takich jak my – i jeśli Mu na to pozwolą, prowadzi ich do świętości. 

Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. (J 14,27)

Pod koniec XIX wieku artyści francuscy zaczęli stosować nową technikę malarską, zwaną pointylizmem, a polegającą na nakładaniu czubkiem pędzla na płótno róĹźnobarwnych kropek. Z bliska dostrzegamy jedynie kropki, ale gdy cofniemy się o parę kroków, wyłania się obraz. Podobnie dzieje się czasami i w naszym Ĺźyciu. Patrząc na nie, widzimy przede wszystkim poszczególne wydarzenia – radości i smutki, wzloty i upadki codziennego Ĺźycia. Naszą uwagę przykuwają aktualnie przeĹźywane szczęśliwe czy trudne chwile. Łatwo tracimy pokój z powodu niepowodzeń lub nieoczekiwanie ulegamy silnym wzruszeniom. To właśnie w takich momentach dobrze jest się cofnąć i spojrzeć na całość obrazu. 

Podczas prześladowania chrześcijan przez Dioklecjana został aresztowany wraz z 40 żołnierzami i przymuszony do złożenia ofiary bogom.

Wobec stanowczej odmowy wychłostano go i poddano torturom.

Przywiedziono go do obozu rzymskiego w Lorch koło Wiednia. 

Z radością dziękujcie Ojcu. (Kol 1,12)

Kiedy w XVII wieku wojska szwedzkie zalały nasz kraj, biskupi polscy wystosowali do papieĹźa Aleksandra VII rozpaczliwy list z błaganiem o pomoc. „Zginiemy, jeśli Bóg nie zlituje się nad nami”. OdpowiedĹş papieĹźa okazała się zaskakująco optymistyczna: „Nie, Maryja was uratuje, to Polski Pani. Jej się poświęćcie. Jej oficjalnie ofiarujcie. Ją Królową ogłoście, przecieĹź sama tego chciała”. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana J 14, 1-6

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niech się nie trwoĹźy serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecieĹź przygotować wam miejsce. 

Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. (J 13,20)

Czy zdarzają ci się czasem takie dni? Budzisz się rano z postanowieniem, Ĺźe dziś będziesz naprawdę Ĺźyć dla Chrystusa. Wyskakujesz z Ĺ‚óĹźka, gotów nieść wszystkim Jego miłość. Jednak wieczorem stwierdzasz, Ĺźe twoje dobre chęci spełzły na niczym. Entuzjazm przygasł. Próbowałeś wprawdzie Ĺźyć w sposób godny chrześcijanina. Naprawdę chciałeś, aby ludzie dowiedzieli się, Ĺźe to Jezus jest Ĺşródłem twojej radości. Czujesz jednak, Ĺźe czegoś ci zabrakło. Wszystkie twoje wysiłki okazały się niewystarczające – nie byłeś dość przekonujący, wierny ani kochający.

PrzyjdĹşcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. (Mt 11,28)

Choć była analfabetką, słała listy do królów, kardynałów i papieĹźy – i była z uwagą czytana! Nie mając Ĺźadnej formalnej edukacji, stała się pierwszą kobietą ogłoszoną doktorem Kościoła. Doszła do szczytów mistyki, obcując z Bogiem nie w ukryciu klauzury, lecz w „wewnętrznej celi” swojego serca, prowadząc zarazem niezwykle intensywną działalność apostolską, a nawet polityczną. Będąc dziewicą, otrzymała od Jezusa mistyczną obrączkę małżeńską i stała się duchową matką mnóstwa uczniów, w tym takĹźe wielu duchownych. Jej charyzmatyczna osobowość przekraczała wszelkie stereotypy. Jej wiara porywała innych. Nie na darmo mówiła sama o sobie: „Moim Ĺźywiołem jest ogień”. 

Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. (J 10,28)

Owce nie cieszą się opinią mądrych zwierząt. Idą bezmyślnie za stadem, a kiedy się ich nie pilnuje, łatwo dają się sprowadzić na bezdroĹźa. Kiedy więc Jezus nazywa nas swoimi owcami, moĹźemy mieć mieszane uczucia. Mimo to jednak świadomość, Ĺźe Dobry Pasterz troszczy się o nasze bezpieczeństwo, jest miła i kojąca.

Woła on swoje owce po imieniu i wy­prowadza je.

Czy porównanie nas do owiec nie jest obraĹşliwe? Są to przecieĹź w gruncie rzeczy tępe stworzenia, które zwykle kończą na talerzu w postaci pieczeni. Jednak Jezus ukazuje nam tu inteligencję owiec. Nie reagują one na głos obcego - co nawet nam, ludziom, nie zawsze się udaje! Tak dobrze znają głos swojego pasterza, Ĺźe Ĺźadne inne głosy w ogóle ich nie interesują.

Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą. (Mk 16,17)

Nowy Testament kilkakrotnie wspomina Marka, wymienionego przez Piotra w dzisiejszym pierwszym czytaniu. Znany równieĹź jako Jan Marek, był on kuzynem Barnaby, któremu towarzyszył podczas pierwszej podróĹźy misyjnej św. Pawła. Następnie współpracował z Piotrem w Rzymie, stając się jego zaufanym towarzyszem. Tradycja mówi nam, Ĺźe Marek ewangelizował w Aleksandrii, niektórzy uwaĹźają teĹź, Ĺźe był on młodzieńcem, który w ogrodzie Getsemani uciekał nago przed tymi, którzy przyszli pojmać Jezusa (Mk 14,51-52). Jest on wreszcie czczony jako autor Ewangelii noszącej jego imię. 

(J 6,52-59)

Jak On może nam dać swoje ciało do spożycia?

Miało miejsce juĹź wiele cudów eucharystycznych, podczas których hostia krwawiła, albo teĹź pojawiło się na niej odbicie Ĺźywej twarzy Chrystusa. Wszyscy wiedzą o cudzie świętego Januarego, który dokonuje się kaĹźdego roku; o wielowiekowym relikwiarzu z Lanciano, w którym skoagulowana krew zdaje się być Ĺźywym ciałem. TakĹźe nauka potwierdza, iĹź chodzi tu o fakty racjonalnie, niemoĹźliwe do wyjaśnienia. W katedrze w Orwieto przechowywany jest korporał zaplamiony krwią. Jest to relikwia cudu, jaki przydarzył się praskiemu księdzu przejeĹźdĹźającemu przez Włochy, który celebrował mszę świętą dręczony silnymi wątpliwościami.

Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej. (Flp 1,27)

Kapelan, który wszedł do sali szpitalnej, był inny niĹź jego poprzednik – nieśmiały, jakby zagubiony, a jego mowa, choć zrozumiała, nosiła ślady obcego akcentu. Był czeskim jezuitą odbywającym praktykę w Polsce. Zagadnięty przez pacjentki, opowiadał o sytuacji chrześcijaństwa w Czechach, o problemach związanych z daleko posuniętą laicyzacją, o braku powołań. Mówił, Ĺźe zna kilku pracujących tam polskich księży. „No tak, my jesteśmy naprawdę wierzącym narodem” – stwierdziła z dumą jedna z pacjentek. Zanim jednak zdołała rozwinąć temat, odezwała się druga. „Ci księża wam się od nas należą” – powiedziała. „A takĹźe nasza wdzięczność. To przecieĹź od was przyjęliśmy chrzest. Dzięki waszej księżnej Dąbrówce, która poślubiła naszego Mieszka, weszliśmy do rodziny chrześcijańskich narodów Europy”. 

To bowiem jest wolą Ojca mego.

Po transmisji wielkich imprez sportowych komentator zwykle oddaje głos do studia, gdzie najwaĹźniejsze fragmenty gry są odtwarzane ponownie, a następnie komentowane i analizowane przez zaproszonych ekspertów. Kibice wysłuchują tych komentarzy z uwagą i entuzjazmem. Pomagają im one odreagować emocje i jeszcze raz powrócić do wspaniałych chwil, które dopiero co przeĹźyli.

Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. (J 6,32)

Czy widziałeś kiedyś konia z klapkami na oczach? JeĹşdĹşcy zakładają je koniowi po to, by patrzył prosto przed siebie, nie rozpraszając się tym, co dzieje się wokół niego. Gdyby jednak pozostawić te klapki na stałe, koń miałby bardzo zawężoną wizję świata. W pewnym sensie moĹźna powiedzieć, Ĺźe to, co Jezus mówi ludziom idącym za Nim w poszukiwaniu chleba, jest próbą zdjęcia im klapek z oczu. 

Rabbi, kiedy tu przybyłeś? (J 6,25)

Codziennie kaĹźdy z nas zadaje bardzo wiele pytań. „Jak się czujesz?” „Co robisz?” „O której wrócisz?” „Co jest dziś na obiad?” Jest ich naprawdę niezliczona ilość. A dotyczą one nie tylko zwykłych, przyziemnych czynności. Kiedy na przykład poznajemy kogoś nowego, poprzez wzajemną wymianę pytań i odpowiedzi staramy się zorientować, jakim człowiekiem jest poznana osoba.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus i zebrany tłum są na etapie takiego właśnie zapoznawania się. Jezus wykorzystuje zadane Mu pytania po to, aby zebrani mogli lepiej Go poznać.

(J 6,16-21)

Ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze

Któregoś razu poproszono pewnego badacza mistyki o wyraĹźenie opinii na temat objawień. Była to prowokacja; świat pełen jest sceptyków, którym trudno jest pomyśleć, iĹź sprawy mają się faktycznie tak, jak widzą je mistycy. Badacz odpowiedział po prostu, iĹź jeśli o objawieniu mówią osoby zrównowaĹźone i godne zaufania, rozsądną rzeczą jest danie posłuchu temu, co twierdzą.

A czy my wierzymy w to, co mówią mistycy? Mówi się, iĹź mistycy „widzieli”. Ale czy jest waĹźne, cóĹź oni takiego widzieli? Osoby naprawdę uduchowione wiedzą iĹź to nie widzenie jest istotne, lecz rozumienie tego, co Bóg pragnie powiedzieć poprzez daną wizję, czyli samo znaczenie wizji.

Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili? (J 6,5)

Tymi słowami Jezus wprowadził Filipa i pozostałych uczniów na drogę do głębszego odkrycia, kim On jest i czego zamierza dokonać. Oczywiście zaleĹźało Mu równieĹź po prostu na tym, aby nakarmić ludzi, którzy tłumnie przybyli, by Go słuchać. Jednak juĹź z góry „wiedział… co miał czynić” (J 6,6). Zadał to pytanie, by uczniowie mogli przekonać się, Ĺźe są zdolni budować królestwo BoĹźe na ziemi. Jezus nie chciał, by BoĹźe cuda – takie jak rozmnoĹźenie chleba – skończyły się wraz z Jego odejściem do nieba. Pragnął, by Dwunastu uwierzyło i nabrało ufności, Ĺźe i oni sami mogą czynić cuda. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 3, 31-36

Jezus powiedział do Nikodema: «Kto przychodzi z wysoka, panuje nad wszystkimi, a kto z ziemi pochodzi, naleĹźy do ziemi i po ziemsku przemawia. Kto z nieba pochodzi, Ten jest ponad wszystkim. Świadczy On o tym, co widział i słyszał, a świadectwa Jego nikt nie przyjmuje. Kto przyjął Jego świadectwo, wyraĹşnie potwierdził, Ĺźe Bóg jest prawdomówny. Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa BoĹźe: a z niezmierzonej obfitości udziela mu Ducha. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. Kto wierzy w Syna, ma Ĺźycie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy Ĺźycia, lecz grozi mu gniew BoĹźy».

J 3, 16-21

Jezus powiedział do Nikodema: «Tak Bóg umiłował świat, Ĺźe Syna swego Jednorodzonego dał, aby kaĹźdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał Ĺźycie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, juĹź został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna BoĹźego. 

Wiatr wieje tam, gdzie chce. (J 3,8)

Współczesna meteorologia dysponuje wieloma precyzyjnymi instrumentami pomiarowymi, które pozwalają przewidzieć pogodę. Ale w czasach Jezusa pogoda miała w sobie coś tajemniczego. Nikt nie był w stanie ujarzmić wiatru. Nie dało się przewidzieć, kiedy zacznie wiać ani kiedy zmieni kierunek. Był kompletnie nieprzewidywalny. W dzisiejszej Ewangelii Jezus wykorzystuje to zjawisko naturalne do ukazania, jak zaskakujące moĹźe być Ĺźycie prowadzone przez Ducha Świętego. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 3,1-8.

Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik Ĺźydowski. Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: «Rabbi, wiemy, Ĺźe od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z nim». W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie moĹźe ujrzeć królestwo BoĹźego». 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka

Mk 16, 9-15 

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, Ĺźe Ĺźyje i Ĺźe ona Go widziała, nie chcieli wierzyć. Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im teĹź nie uwierzyli. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 21, 1-14

Jezus znowu ukazał się nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: «Idę łowić ryby». Odpowiedzieli mu: «Idziemy i my z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. JednakĹźe uczniowie nie wiedzieli, Ĺźe to był Jezus. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii według świętego Łukasza.

Łk 24, 35-48

Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam». ZatrwoĹźonym i wylękłym zdawało się, Ĺźe widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, Ĺźe Ja mam». 

Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak Ĺźe Go nie poznali. (Łk 24,16)

Nie oceniajmy zbyt srogo Kleofasa i jego towarzysza. Mieli za sobą kilka druzgocących dni. Jako uczniowie Jezusa, włoĹźyli tak wiele czasu, energii i serca w poznawanie Jego Osoby i Jego nauki. Jednak ich oczekiwania, które w chwili triumfalnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy wydawały się juĹź bardzo bliskie spełnienia, zostały brutalnie przerwane Jego okrutną śmiercią. Nic dziwnego, Ĺźe ich myśli były pełne niepokoju, a przyszłość jawiła im się w ciemnych, ponurych barwach. Odłączyli się więc od pozostałych przebywających w Jerozolimie uczniów i wyruszyli do Emaus. Byli w końcu jedynie ludĹşmi!

Maria Magdalena natomiast stała przed grobem płacząc. (J 20,11)

WłóĹź słomkę do przezroczystej szklanki z wodą. Zobaczysz, Ĺźe część zanurzona w wodzie wydaje się nieco rozmyta. Albo spróbuj wyjrzeć przez okno w czasie burzy, a zobaczysz, Ĺźe woda na szybie przeszkadza ci widzieć wyraĹşnie. Jest to zjawisko refrakcji, załamania się fali światła przy przejściu do innego ośrodka przezroczystego. Na tej samej zasadzie działają szkła korekcyjne, dzięki którym moĹźemy dobrze widzieć. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii według Świętego Mateusza

Mt 28, 8 – 15

Gdy anioł przemówił do niewiast, one pospiesznie oddaliły się od grobu z bojaĹşnią i wielką radością i biegły oznajmić to Jego uczniom. A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: «Witajcie». One zbliĹźyły się do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się. IdĹşcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą». 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 27,57-61

Pod wieczór przyszedł zamoĹźny człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który teĹź był uczniem Jezusa. On udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. 

A On sam dĹşwigając krzyĹź wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. (J 19,17)

Gdzie odnajdujesz siebie na drodze Jezusa podążającego z trudem na wzgórze Golgoty? Czy jesteś przechodniem czekającym na przejście smutnego pochodu, by móc znowu zająć się swoimi sprawami? Czy jesteś przyjacielem, który idzie za Nim, zrozpaczony, lecz niezdolny Go porzucić? A moĹźe Ĺźołnierzem pędzącym Go przed sobą? 

Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę! (J 13,9)

Badania wykazały, Ĺźe chodząc boso w miejscach publicznych, ryzykujesz zetknięcie z róĹźnego rodzaju szkodliwymi mikrobami: bakteriami coli, tężca i róĹźnego rodzaju grzybów. Zarazki te uwaĹźają ludzkie stopy za bardzo gościnne środowisko i szybko przemieniają je w naczynie laboratoryjne!

Czy wyobraĹźasz sobie, jak brudne były ludzkie stopy w czasach Jezusa? Stopy Apostołów były prawdopodobnie twardsze i miały więcej odcisków i deformacji, niĹź sobie to wyobraĹźasz. Nic dziwnego, Ĺźe mycie stóp było zadaniem niewolników – nikt z moĹźnych nie miał ochoty robić tego sam!

Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi. (Mt 26,23)

Zdanie to brzmi dosyć zagadkowo. Czy Jezus rzeczywiście chciał ujawnić toĹźsamość swojego zdrajcy? Czy moĹźe sugerował, Ĺźe wszyscy Apostołowie w ten czy inny sposób Go zdradzą? W końcu kaĹźdy z nich podczas tego posiłku zanurzał rękę w misie wraz z Jezusem. Judasz został wyróĹźniony spośród nich dopiero wtedy, gdy się odezwał. 

Zapowiedź zdrady Judasza i zaparcia się Piotra

W nędznej okolicy Favela, w pobliĹźu brazylijskiego miasta Recife, mieszkało 1.500 osób w slumsach z desek, tektury i gliny, bez światła i wody. Aby zdobyć w mieście sezonową pracę, ludzie ci musieli przeprawiać się na promie na drugi brzeg rzeki, jednak kapitan promu żądał od pasaĹźerów nieosiągalnej dla nich sumy, a od ciężarnych - podwójnej stawki. W samym środku Ravela rozkwitła poniĹźająca prostytucja, której przyczyną była nędza. Po zakończeniu procesji w Wielki Piątek siostry zakonne Ĺźyjące w Favela pytają, w jaki sposób Jezus cierpi dzisiaj i tutaj.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 12,1-11

Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. 

Lepiej jest dla was.

Któregoś letniego dnia wnuk znanego naukowca przyszedł do swego dziadka. W ręce, którą trzymał schowaną za plecami, ściskał wróbelka złapanego w ogrodzie do specjalnej sieci. Oczy chłopca lśniły nienawiścią i przebiegłością kiedy pytał dziadka:

• Czy ptaszek, którego trzymam w ręce, jest martwy czy Ĺźywy?
• Martwy - odparł mądry staruszek.
• Chłopiec otworzył dłoń i wypuścił wróbla, który natychmiast poderwał się do lotu.
• Nie zgadłeś! - zaśmiał się złośliwie.

Gdyby padła odpowiedź, że ptaszek jest żywy, chłopiec zacisnąłby dłoń i udusił bezbronnego ptaszka.

• Widzisz, odpowiedĹş spoczywała w twojej ręce rzekł staruszek patrząc przenikliwie na wnuka.

Choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom.

Stare przysłowie głosi, Ĺźe czyny przemawiają głośniej niĹź słowa. W dzisiejszej Ewangelii powołuje się na nie sam Jezus, sugerując swoim krytykom, iĹź dokonywa­ne przez Niego cuda powinny być dla nich aĹź nadto przekonującym dowodem, Ĺźe jest On rzeczywiście Tym za kogo się podaje.

Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki

W jednej z gazet w Kolonii został wydrukowany niecodzienny list. List rodziców do zmarłego zaraz po urodzeniu dziecka. Oto jego treść:

Kochany nasz Syneczku! Nie poznałeś naszego świata.  To co poznałeś, to była bieganina wokół Ciebie, przyciszone rozmowy lekarzy i pielęgniarek, regularna praca aparatów do oddychania i pompowania krwi. Twoje serduszko przestało bić po 90 minutach. Nie poznałeś nas. Ale być moĹźe czułeś nas odrobinę, być moĹźe byłeś świadkiem naszej miłości, troski i radości gdy dowiedzieliśmy się, Ĺźe jesteś.

Bądź pozdrowiona, pełna laski, Pan z Tobą.

WyobraĹş sobie Maryję siedzącą spokojnie w ciszy poranka. Choć zbliĹźają się juĹź jej zaślubiny z Józefem, wiele średniowiecznych legend i obrazów przedsta­wia Ją pogrążoną w zadumie nad Bogiem, a nie snującą romantyczne marzenia czy planującą wspaniałe wesele. Często ukazuje się Ją kontemplującą dobrze Jej znany werset biblijny: „Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel” (Iz 7,14).

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana.

J 8, 21-30

Jezus powiedział do faryzeuszów: «Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie moĹźecie». Rzekli więc do Niego Ĺťydzi: «CzyĹźby miał sam siebie zabić, skoro powiada: Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie moĹźecie?» A On rzekł do nich: «Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. Powiedziałem wam, Ĺźe pomrzecie w grzechach swoich. 

J 8, 1-11

Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Wszystek lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją na środku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, kobietę tę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie MojĹźesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz?». Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarĹźyć. Lecz Jezus, nachyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień». 

I powstało w tłumie rozdwojenie z Jego powodu. (J 7,43)

Otwórz Ewangelię według św. Jana, a natychmiast znajdziesz się w samym sercu barwnego dramatu z wieloma postaciami. Główną postać juĹź znasz, gdyĹź została przedstawiona w pierwszym akcie: „Na początku było Słowo” (J 1,1). Oczywiście Jan mówi o Jezusie! Jest On tu postacią centralną, gdyĹź „Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo” (J 1,1). 

My wiemy, skąd On pochodzi, natomiast gdy Mesjasz przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest.

Film pt. „Maska" ukazuje prawdziwą historię 16-letniego chłopca, Rocky Dennisa, który zachorował na rzadko spotykaną chorobę, po­wodującą nieproporcjonalny rozrost kości twarzy. W efekcie twarz Rocky'ego uległa potwornemu zniekształceniu.

Chłopiec nigdy nie uĹźalał się nad sobą i nie pozwolił, aby opanowała go złość z tego powodu. Przeciwnie, zaakceptował swój wygląd. 

Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański. (Mt 1,24)

WyobraĹş sobie samochód z nalepką na zderzaku: Mój Syn jest Zbawicielem świata!

Ludzie często chwalą się swoimi dziećmi czy wnukami. Przy moĹźliwościach, które dają portale społecznościowe, takie jak Facebook czy Twitter, nalepki na samochody czy nadruki na koszulkach, rodzice mają coraz więcej sposobności chwalenia się osiągnięciami swoich dzieci.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 5, 17-30

Ĺťydzi prześladowali Jezusa, poniewaĹź uzdrowił w szabat. Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aĹź do tej chwili i Ja działam». Dlatego więc usiłowali Ĺťydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachował szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. 

Czy chcesz stać się zdrowym? (J 5,6)

Było to proste pytanie, wymagające jednoznacznej odpowiedzi: „tak” lub „nie”. I oczywiście na miejscu tego człowieka wszyscy odpowiedzielibyśmy „tak”. Wydaje się, Ĺźe taka powinna być i jego odpowiedĹş. W przeciwnym razie dlaczego miałby spędzać całe dnie nad sadzawką, znaną ze swojej uzdrowicielskiej mocy? Jednak zamiast odpowiedzieć Jezusowi entuzjastycznym „tak”, mężczyzna zaczyna narzekać: „Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki” (J 5,7). 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana

J 4, 43-54

Jezus wyszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, Ĺźe prorok nie doznaje czci we własnej ojczyĹşnie. Kiedy jednak przybył do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, poniewaĹź widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto. Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A w Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, Ĺźe Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna: był on bowiem juĹź umierający. Jezus rzekł do niego: «JeĹźeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie». 

Nie jestem jak inni ludzie. (Łk 18,11)

Jeśli dobrze się nad tym zastanowić, takie słowa mogą paść na modlitwie z ust dwóch kategorii ludzi. Pierwsza z nich to człowiek podobny do faryzeusza, który mówi: „Spójrz na mnie, Panie! Nie jestem jak inni ludzie. Naprawdę duĹźo dla Ciebie robię, nie uwaĹźasz?”. Człowiek należący do drugiej kategorii mówi: „Panie, nie mam Ci nic do ofiarowania. Zmiłuj się nade mną, grzesznym”.

KaĹźdy z nas przynajmniej od czasu do czasu jest w stanie odnaleźć się w którejś z tych dwóch kategorii. Nasuwa się więc pytanie, co moĹźe być lekiem na nasze chore myślenie. 

Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. (Mk 12,31)

Ks. Henri Nouwen, pracujący z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie we wspólnocie Arki, opisywał narastającą w sobie świadomość dwóch rodzajów miłości. Pisał, Ĺźe druga z tych miłości, czyli miłość ludzka, jest jedynie odbiciem tej pierwszej miłości, pochodzącej od Boga. Miłość Boga nie ma granic, nie stawia warunków, nie musimy więc się bać, Ĺźe zostaniemy przez Niego odrzuceni. W miłości do nas Bóg Ojciec bardzo wysoko ustawił sobie poprzeczkę – sięga ona nieba! 

Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy. (Łk 11,20)

Gdybyś wyruszał na bitwę przeciwko potężnej armii, czym próbowałbyś się bronić? Z pewnością twoją podstawową bronią nie byłby… twój palec. Prawdopodobnie wybrałbyś jakąś broń zaczepną, załoĹźył kamizelkę kuloodporną i zgromadził cały potrzebny ekwipunek. Jednak z dzisiejszej Ewangelii wynika, Ĺźe Jezusowi do pokonania diabła wystarczy jedynie palec! 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza.

Mt 5,17-19. 

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądĹşcie, Ĺźe przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aĹź się wszystko spełni. 

Panie, ile razy mam przebaczyć? (Mt 18,21)

Ile razy mam ci powtarzać? Ile juĹź razy mi obiecywałeś? Ostatni raz to dla ciebie robię! Zwroty te, tak często uĹźywane w naszym Ĺźyciu, świadczą o jednym – nasza ludzka cierpliwość zdecydowanie ma swoje granice!

Był tego świadom równieĹź Piotr, zadając Jezusowi pytanie, ile właściwie razy mamy przebaczać. Wcześniej wysłuchał przypowieści Jezusa o pasterzu, który szuka zabłąkanej owcy, oraz wskazówek, jak traktować grzeszących braci, by dać im szansę nawrócenia. Jezus obiecał teĹź wysłuchanie modlitw zanoszonych do Boga w braterskiej zgodzie. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza

Łk 4, 24-30

Kiedy Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w synagodze: «Zaprawdę powiadam wam: Ĺťaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyĹşnie. Naprawdę mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak Ĺźe wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do Ĺźadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a Ĺźaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman». 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 21, 33-43. 45-46

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Posłuchajcie innej przypowieści: Był pewien gospodarz, który załoĹźył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierĹźawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu naleĹźny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś kamieniami obrzucili. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza

Łk 16, 19-31

Jezus powiedział do faryzeuszów: «Ĺťył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leĹźał Ĺźebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł Ĺźebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł takĹźe bogacz, i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. 

Łk 6, 36-38

Jezus powiedział do swoich uczniów: «BądĹşcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądĹşcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane: miarą dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą wsypią w zanadrze wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie».

Mt 5, 43-48

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Słyszeliście, Ĺźe powiedziano: „Będziesz miłował swego bliĹşniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził”. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; poniewaĹź On sprawia, Ĺźe słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóĹź za nagrodę mieć będziecie? CzyĹź i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóĹź szczególnego czynicie? CzyĹź i poganie tego nie czynią? BądĹşcie więc wy doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec niebieski».

Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niĹź uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. (Mt 5,20)

W 1912 roku George Horine wyskoczył dwa metry w górę. „Dwa” to niezbyt wysoka liczba, jednak w skoku wzwyĹź na igrzyskach olimpijskich było to przekroczenie kolejnej bariery i ustanowienie rekordu świata. Z czasem rekord ten był poprawiany przez kolejnych sportowców, aĹź wreszcie, w 1993 roku został wyśrubowany do niewiarygodnej granicy 2 metrów i 45 centymetrów. Gdyby George mógł to zobaczyć, zapewne powiedziałby: „To niemoĹźliwe!”. 

O ileĹź bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą. (Mt 7,11)

Dla niektórych modlitwa jest czymś w rodzaju wizyty w kasynie. Wrzucają swoją prośbę, pociągają za dĹşwignię i patrzą, co się stanie. Być moĹźe od czasu do czasu uda im się coś wygrać – nową pracę, uzdrowienie, nieoczekiwane błogosławieństwo – przewaĹźnie jednak kończy się na czekaniu. Bóg jest dla nich podobny do właściciela kasyna, który od czasu do czasu pozwala ludziom coś wygrać, Ĺźeby nie zrezygnowali z przychodzenia. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza

Łk 11, 29-32

Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale Ĺźaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. 

Niech przyjdzie królestwu Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie.

Kiedy byłeś mały, z pewnością lubiłeś słuchać opowiadań o miejscach, w których dorastali twoi rodzice czy dziadkowie. Gdy wspominali swoje młode lata. wydawało ci się niemal, Ĺźe widzisz tak Ĺźywo opisywane przez nich miejsca. TakĹźe Jezus mógłby nam wiele opowiedzieć o miejscu, z którego do nas przybył - o niebie.

Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym…? (Mt 25,37)

WyobraĹş sobie dziewczynę, która spotyka się z młodym mężczyzną. On wciąż powtarza, Ĺźe ją kocha, zabiera do restauracji, przynosi jej kwiaty, ale nie zadaje sobie trudu, by lepiej ją poznać. Nie próbuje jej pocieszać, gdy jest zmartwiona, ani nie odwiedza jej, gdy jest chora. Pewnego dnia mężczyzna prosi ją o rękę. Czy ma prawo być zaskoczony, spotykając się z odmową? 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza

Łk 5, 27-32

Jezus zobaczył celnika, imieniem Lewi, siedzącego w komorze celnej. Rzekł do niego: «PójdĹş za Mną». On zostawił wszystko, wstał i poszedł za Nim. Potem Lewi sprawił dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu; a była spora liczba celników oraz innych, którzy zasiadali z nimi do stołu. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza

Mt 9, 14-15

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze duĹźo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?» Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki oblubieniec jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im oblubieńca, a wtedy będą pościć».

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza

Łk 9, 22-25

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie». 

Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdĹş do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. (Mt 6,6)

Czy zadziwiłeś się kiedyś tym, Ĺźe szara, niepozorna poczwarka przekształca się w przepięknie ubarwionego motyla? Naukowcy nie potrafią wyjaśnić, jak to się dzieje, Ĺźe w ciągu zaledwie dwóch tygodni gąsienica zamienia się w zupełnie niepodobne do niej stworzenie. W ukrytym wnętrzu poczwarki prawie wszystkie wewnętrzne organy gąsienicy ulegają rozkładowi, a w ich miejsce tworzą się zupełnie nowe. Nowe, przeobraĹźone serce! Nowa zdolność oddychania! I wyrastające z niczego skrzydła! 

Macie oczy, a nie widzicie; macie uszy, a nie słyszycie? (Mk 8,18)

Słuchanie wcale nie jest łatwe. Istnieje tak wiele barier – ludzie nie zawsze jasno przekazują swoje myśli, niekiedy teĹź ich wypowiedzi budzą w nas silną reakcję emocjonalną. Jednak najbardziej chyba powszechną przeszkodą w słuchaniu jest poczucie, Ĺźe z góry doskonale wiemy, co usiłuje powiedzieć nasz rozmówca – w związku z czym nie zwracamy zbyt wielkiej uwagi na jego słowa. Nasze głowy są wypełnione własnymi myślami. 

On zaś westchnął głęboko w duszy. (Mk 8,12)

Niektórych ludzi nie sposób zadowolić. Gdy zaprosisz ich na obiad, będą zdziwieni, Ĺźe podajesz na deser jeden rodzaj ciasta, a nie dwa. Jeśli osiągniesz w teście wynik 95 %, zapytają, dlaczego nie 100%. Jeśli skończysz pracę na czas, zażądają, abyś następnym razem ukończył ją przed terminem.

W Ĺźaden sposób nie zdołasz ich usatysfakcjonować.

Ĺťniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. (Łk 10,2)

Konstantyn i Michał wcale nie zamierzali być misjonarzami. Starannie wykształceni, objęli wysokie urzędy w cesarstwie bizantyjskim, a następnie, rozczarowani Ĺźyciem świeckim, zapragnęli Ĺźycia oddanego Bogu w odosobnieniu. Wstąpili więc do greckiego klasztoru na górze Olimp, gdzie pod imionami zakonnymi Cyryla i Metodego zamierzali spokojnie doĹźyć swoich dni. Nie było im to jednak dane. Bracia ze względu na znajomość języka i talenty organizacyjne zostali posłani na misje do Słowian. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka

Mk 7, 31-37

Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, Ĺźeby połoĹźył na niego rękę. On wziął go na bok, osobno od tłumu, włoĹźył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: «Effatha», to znaczy: «Otwórz się». 

Prośba poganki wysłuchana 

Co za ulga! Wreszcie, po tylu błaga­niach, kobiecie udało się nakłonić Jezusa, aby wyrzucił demona z jej córki. Zdawała sobie sprawę, Ĺźe w świetle obowiązują­cych zwyczajów ona, poganka, nie miała po co zwracać się z prośbą do Jezusa, który przecieĹź był Ĺťydem. Jednak w swo­jej determinacji nie zwaĹźała juĹź na nic. Wiedziała jedynie, Ĺźe stoi przed człowie­kiem, który moĹźe uzdrowić jej córkę.

Co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. (Mk 7,15)

Stare francuskie przysłowie mówi: „Powiedz mi, co jesz, a powiem ci, kim jesteś”. Współczesna dietetyka przyznaje rację temu stwierdzeniu ze względu na wpływ pokarmów na nasze zdrowie, natomiast niektórzy historycy wskazują, Ĺźe podobne przekonanie mogło stanowić fundament duchowy Ĺźydowskich praw pokarmowych, określających, które produkty są koszerne, czyli dozwolone. 

Kiedy św. Benedykt załoĹźył pierwszy klasztor w Subiaco, ona poniĹźej załoĹźyła podobny klasztor dla niewiast. Do dnia dzisiejszego istnieją tam dwa klasztory na wzgórzach w pobliĹźu Subiaco: Ĺźeński klasztor św. Scholastyki i męski klasztor św. Benedykta. MoĹźna takĹźe oglądać grotę, gdzie się spotykali na świętych rozmowach. Podobnie działo się na Monte Cassino.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka

Mk 6, 53- 56

Gdy Jezus i Jego uczniowie się przeprawili, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu. Skoro wysiedli z łodzi, zaraz Go poznano. Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych, tam gdzie, jak słyszeli, przebywa. I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy do osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, Ĺźeby choć frędzli u Jego płaszcza mogli się dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie.

Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza.

Z deszczu pod rynnę. Tak prawdopo­dobnie poczuli się uczniowie, gdy znaleĹşli się w sytuacji opisanej w dzi­siejszej Ewangelii. Wrócili właśnie z wyprawy misyjnej. Byli podekscy­towani, radośni i pełni entuzjazmu, ale równieĹź bardzo zmęczeni. Kiedy jednak udali się wraz z Jezusem na ustronne miejsce, gdzie mieli zamiar odpocząć, zbiegł się tam wielki tłum ludzi. Jezus nie okazał rozdraĹźnienia, ale powodowany współczuciem, zaczął ich nauczać.

Sam Paweł pochodził z zamoĹźnej rodziny spod Kioto. W wieku 5 lat został ochrzczony, po czym rozpoczął naukę w szkole prowadzonej przez jezuitów i niebawem wstąpił do nich. Jako 22-latek i kleryk Towarzystwa Jezusowego pomagał misjonarzom w ich pracy katechetycznej, przemierzając całą Japonię.

Gdy w 1597 roku, miał przyjąć święcenia kapłańskie, wybuchły w całej Japonii prześladowania chrześcijan, których poddawano niekiedy okrutnym torturom, byleby zmusić ich do zaparcia się wiary.

Według opisu męczeństwa Agata urodziła się w Katanii na Sycylii ok. 235 r. Po przyjęciu chrztu postanowiła poświęcić się Chrystusowi i Ĺźyć w dziewictwie. Jej wyjątkowa uroda zwróciła uwagę Kwincjana, namiestnika Sycylii. Zaproponował jej małżeństwo. Agata odmówiła, wzbudzając w odrzuconym senatorze nienawiść i pragnienie zemsty. 

Skąd On to ma? … Czy nie jest to cieśla? 

Przy wszystkich swoich dobrych intencjach mieszkańcy Nazaretu nie przyjęli przesłania, z którym Bóg do nich przyszedł. Jezus wychował się w ich miasteczku. Znali Jego rodziców i krewnych. Wiedzieli o Nim wszystko – a przynajmniej tak im się wydawało. Dlatego odrzucili Jego czyny i słowa, bagatelizując to, jak wiele mógł dla nich uczynić. To smutne, Ĺźe zmarnowali tak wspaniałą okazję!

Mk 5,21-43

Gdy Jezus przeprawił się z powrotem w łodzi na drugi brzeg, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełoĹźonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: «Moja córeczka dogorywa, przyjdĹş i połóĹź na nią ręce, aby ocalała i Ĺźyła». Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd Go ściskali. A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele przecierpiała od róĹźnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Słyszała ona o Jezusie, więc przyszła od tyłu, między tłumem, i dotknęła się Jego płaszcza. 

Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. (Łk 2,26)

Czy zdarzają się dziś jeszcze przypadki zamiany dzieci po narodzeniu? Wszyscy słyszeliśmy o sytuacjach, w których dziecko przez pomyłkę zostało oddane niewłaściwej rodzinie. Są to rzadkie przypadki, gdyĹź szpitale mają zwykle specjalne procedury zapobiegające tego typu błędom. Mimo to ciągle się zdarzają. Czasami nawet rodzicom trudno rozpoznać własne dziecko na sali pełnej niemowląt! 

Kiedy miał 9 lat, Pan Bóg w tajemniczym widzeniu sennym objawił mu jego przyszłą misję. Zaczął ją na swój sposób rozumieć i pełnić. 

Nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. (Mk 4,27)

Głównym bohaterem filmu Symfonia Ĺźycia jest Glenn Holland, kompozytor pracujący nad symfonią, który, by zarobić na utrzymanie rodziny, zmuszony jest podjąć pracę nauczyciela muzyki w szkole średniej. Na początku sfrustrowany nauczaniem marzy jedynie o ukończeniu swojej kompozycji. Stopniowo jednak zaczyna lubić swoją nową pracę i zauwaĹźa z radością, jak wiele nauczył swoich uczniów – a oni jego. Przesłanie filmu najlepiej wyraĹźa linijka z piosenki Johna Lennona, którą Holland śpiewa swojemu niesłyszącemu synowi imieniem Cole: „Ĺťycie jest tym, co się dzieje, gdy jesteś zajęty układaniem innych planów”. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka

Spotkało się to z dezaprobatą rodziny. Wszelkimi sposobami, włącznie z dwuletnim aresztem domowym, próbowano zmienić jego decyzję; bezskutecznie. Wysłano nawet jego własną siostrę, Marottę, by mu dominikanów "wybiła z głowy". Tomasz jednak umiał tak do niej przemówić, Ĺźe sama wstąpiła do benedyktynek.

Pomimo kłopotów zdrowotnych i materialnych - często nie miał za co kupić podręczników. Uczył się dobrze dzięki swojej niezwykłej pilności i pracowitości. 

Nie dał nam Bóg ducha bojaĹşni, ale mocy i miłości, i trzeĹşwego myślenia. (2 Tm 1,7)

To właśnie taki duch podtrzymywał Tymoteusza i Tytusa w ciągu wyczerpujących wypraw misyjnych u boku św. Pawła. Pozwolił im skutecznie głosić Ewangelię i odegrać wiodącą rolę w Ĺźyciu pierwotnego Kościoła. Obaj wiedli niezwykłe, pełne trudów i wyrzeczeń Ĺźycie – Ĺźycie prawdziwych bohaterów wiary! 

19 I – poniedziałek - od godz. 9:00:   ZAKRZEW

1. Trochim Józef - 7
2. Grabowski Andrzej – 8a
3. Ostrowski Stanisław - 48
4. Zalewski Marek – 8b
5. Wysokiński Piotr - 46
6. Zalewski Zbigniew - 9
7. Zalewski Tomasz – 9a
8. Zalewska Marianna - 45
9. Zalewski Wiesław - 45
10. Sokołek Paweł - 44
11. Szczygielska Zofia - 44
12. Ostrowski Krzysztof - 43
13. Wiśniewski Jan – 12
14. Wiśniewski Stanisław – 12
15. Niewęgłowski Antoni - 13
16. Zalewski Witold - 14
17. Zalewski Marek - 14
18. Niewęgłowski Marian - 40
19. Niewęgłowski Wojciech - 40
20. Domański Witold - 39
21. Wojda ElĹźbieta – 15a
22. Goławski Ryszard - 16

W domu otrzymał wychowanie głęboko katolickie. Decydujący wpływ na jego wychowanie miała matka. Wyszła za pana di Boisy, gdy miała zaledwie 15 lat. On miał wówczas 45 lat, mógł być zatem dla niej raczej ojcem niĹź mężem. Wychowała 13 dzieci. Jej opiece było zlecone ponadto całe gospodarstwo i słuĹźba. Jego matka umiała znaleźć czas na wszystko, była bardzo pracowita, systematyczna, spokojna i zapobiegliwa. Właśnie przykład matki będzie dla Franciszka wzorem, jaki poleci osobom Ĺźyjącym w świecie, by nawet wśród najliczniejszych zajęć umiały jednoczyć się z Panem Bogiem.

Jako pierwszy zginął Wincenty Lewoniuk, 26-latek, mąż, poboĹźny i przywiązany do Kościoła. Oprócz niego śmierć ponieśli: Daniel Karmasz (lat 48), Łukasz Bojko (22), Konstanty Bojko (49), Konstanty Łukaszuk (49), Bartłomiej Osypiuk (30), Anicet Hryniuk (19), Filip Greluk (44), Ignacy Frańczuk (50), Onufry Wasyluk (21), Maksym Hawryluk (34), Jan Andrzejuk (26) oraz Michał Wawrzyszuk (21).

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka

Mk 3, 7-12

Jezus oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A szło za Nim wielkie mnóstwo ludu z Galilei. TakĹźe z Judei, z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o Jego wielkich czynach. ToteĹź polecił swym uczniom, Ĺźeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby się na Niego nie tłoczyli. Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego, aby się Go dotknąć. Nawet duchy nieczyste, na Jego widok, padały przed Nim i wołały: «Ty jesteś Syn BoĹźy». Lecz On surowo im zabraniał, Ĺźeby Go nie ujawniały.

Jako 12-letnia dziewczynka, pochodząca ze starego rodu, miała ponieść męczeńską śmierć na stadionie Domicjana około 305 roku. Na miejscu "świadectwa krwi" dzisiaj jest Piazza Navona - jedno z najpiękniejszych i najbardziej uczęszczanych miejsc Rzymu. TuĹź obok, nad grobem męczennicy, wzniesiono bazylikę pod jej wezwaniem, w której 21 stycznia - zgodnie ze starym zwyczajem - poświęca się dwa białe baranki.

To szabat został ustanowiony dla człowieka. (Mk 2,27)

Kiedy faryzeusze oskarĹźyli uczniów Jezusa o to, Ĺźe zbierają i łuskają kłosy w szabat, On przypomniał im, Ĺźe Dawid w szabat spoĹźywał „chleb święty” (1 Sm 21,5). Chleb ten był takĹźe nazywany „chlebem obecności”, gdyĹź leĹźał zawsze w przybytku przed obliczem Pana (Wj 25,30). Mógł go spoĹźywać jedynie kapłan, który jednak dał ten chleb Dawidowi, a ten rozdał go swoim ludziom. Jak więc myślisz, dlaczego Jezus posłuĹźył się tym właśnie przykładem, aby wykazać, Ĺźe „szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu” (Mk 2,27). 

Ochrzczony został w dwa dni po urodzeniu, wzrastał w głęboko religijnej atmosferze. Od szóstego roku Ĺźycia był ministrantem w parafialnym kościele. Po ukończeniu szkoły w Korczynie, kontynuował naukę w Rzeszowie. Zdał egzamin dojrzałości w 1860 roku i wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu. 17 lipca 1864 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Podjął pracę jako wikariusz w Samborze. 

Po ich śmierci, kierując się wskazaniem Ewangelii, sprzedał ojcowiznę, a pieniądze rozdał ubogim. Młodszą siostrę oddał pod opiekę szlachetnym paniom, zabezpieczając jej byt materialny. Sam zaś udał się na pustynię w pobliĹźu rodzinnego miasta. Tam oddał się pracy fizycznej, modlitwie i uczynkom pokutnym. Podjął Ĺźycie pełne umartwienia i milczenia.